Μόνο μπίζνες στο κινεζικό μενού του κ. Καραμανλή

ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΣΥΝΤΑΚΤΗ Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΡΗΣΤΙΔΗΣ

Ο πρωθυπουργός ταξιδεύει αύριο στην κομμουνιστική (τα ευκόλως εννοούμενα εισαγωγικά παραλείπονται) Κίνα. Στη χώρα δηλαδή που θα λάμψει κατά τον 21ο αιώνα σε γεωστρατηγικό και οικονομικό επίπεδο, αμφισβητώντας τη σημερινή μονοκρατορία των ΗΠΑ. Δεν είναι κανένα κρατικό μυστικό ότι το ταξίδι του κ. Καραμανλή γίνεται πρώτα και κύρια για μπίζνες. Θεού θέλοντος και διπλωματικού ταλάντου επιτρέποντος, στο άμεσο μέλλον η Θεσσαλονίκη θα γίνει η νέα πύλη των κινεζικών προϊόντων στην Ευρώπη, οι Κινέζοι επιχειρηματίες θα ανακαλύψουν πόσο ελκυστική είναι η χώρα μας και θα αρχίσουν να στήνουν σωρηδόν σινοελληνικές κοινοπραξίες, το δε τουριστικό ρεύμα από την πολυπληθέστερη χώρα του πλανήτη θα σαρώσει τα θέρετρα της πανέμορφης Ελλάδας.

Στα διαλείμματα της προσπάθειάς του να υπηρετήσει τη δοκιμαζόμενη ελληνική οικονομία, ο πρωθυπουργός θα έχει την ευκαιρία να επισκεφτεί το Σινικό Τείχος και την Απαγορευμένη Πόλη, συνδυάζοντας το τερπνόν μετά του ωφελίμου. Όλα αυτά καλά και άγια. Και τα γουάν των Κινέζων είναι ευπρόσδεκτα, και οι επιχειρηματικές σχέσεις καλοδεχούμενες, και οι στρατηγικές συμμαχίες με την εκκολαπτόμενη υπερδύναμη θεμιτές.

Ας ελπίσουμε όμως ότι ο κ. Καραμανλής θα θυμηθεί στις συναντήσεις του με τον πρωθυπουργό Γουέν και τον πρόεδρο Χου ότι δεν εκπροσωπεί μόνο την ελληνική επιχειρηματική κοινότητα και τα συμφέροντα της εγχώριας οικονομίας, αλλά και μία χώρα που θέλει (ακόμα) να υπερηφανεύεται για τις δημοκρατικές καταβολές και ευαισθησίες της. Να θυμηθεί ότι η μικρή Ελλάδα είναι ένας οικονομικός "νάνος" μπροστά στην έκτη μεγαλύτερη (και σε λίγες δεκαετίες πρώτη) οικονομία του πλανήτη, παραμένει όμως ένας πολιτισμικός γίγαντας. Και να κάνει τον κόπο να πει ευθαρσώς στους οικοδεσπότες του ότι δεν εγκρίνει πολλές από τις πολιτικές τους. Να τους πει, για παράδειγμα, ότι βλέπει με θυμό την (αιματηρή πολλές φορές) καταστολή των τοπικών εξεγέρσεων των φτωχών Κινέζων της επαρχίας (έφτασαν τις 70.000 πέρυσι), που χάνουν τη γη τους για να υπηρετήσουν θέλοντας και μη το υβρίδιο οικονομικού φιλελευθερισμού και πολιτικής ανελευθερίας που εφαρμόζει η ηγεσία της χώρας ή ότι ανησυχεί για το μέγεθος της καταστροφής του περιβάλλοντος, που θυσιάζεται επίσης στο βωμό της άναρχης ανάπτυξης (ένα από τα μυριάδες παραδείγματα: το 90% των υδάτινων πόρων της Κίνας είναι ήδη μολυσμένο).

Κατά πάσα πιθανότητα ο κ. Καραμανλής δεν θα θελήσει να προσβάλει τους οικοδεσπότες του. Θα μιλήσει με κολακευτικά λόγια για το οικονομικό θαύμα της Κίνας, θα υπογραμμίσει τους ισχυρούς, παραδοσιακά, δεσμούς των δύο χωρών (μόνο με τη Ρουάντα δεν έχουμε μακρά παράδοση φιλίας), και το ότι είμαστε κληρονόμοι δύο σπουδαίων πολιτισμών. Θα ανταλλάξει επίσης χειραψίες και φιλοφρονήσεις, όπως κάνουν εξάλλου οι πάντες. Οι Αμερικανοί, για παράδειγμα, ξέρουν ότι η Κίνα κρατά την τύχη του δολαρίου στα χέρια της, ενώ μαζί με τους Ευρωπαίους συνωστίζονται ποιος θα κλείσει περισσότερες δουλειές επί κινεζικού εδάφους. Ακόμα και ξένοι επιχειρηματικοί κολοσσοί που έχουν κάνει έμβλημά τους την ελευθερία της έκφρασης, όπως η Google, αποδέχονται την αυτολογοκρισία, προκειμένου να μη μείνουν έξω από τη σπουδαιότερη αγορά του πλανήτη. Εκεί όπου βρίσκονται δηλαδή σήμερα έννοιες όπως τα ανθρώπινα δικαιώματα, η πολιτική ελευθερία και η προστασία του φυσικού περιβάλλοντος.