Εφημερίδα "Μακεδονία"

Αναζήτηση

Βρες
Εμφάνιση

Ρεπορτάζ :: Ελεύθερο ρεπορτάζ

( στοιχειώνει τα πιέρια όρη το κουφάρι του γιάκοβλεφ ) 

Στοιχειώνει τα Πιέρια Όρη το κουφάρι του Γιάκοβλεφ

Αδιαφορεί η πολιτεία για την αγωνία των συγγενών των θυμάτων, εδώ κι έναν χρόνο- "Μας έδωσαν αποζημιώσεις της πείνας", λένε εκείνοι- "Έγινε τουριστική ατραξιόν η τραγωδία μας", καταγγέλλουν- Στο περίμενε για το ραντάρ

Το ρολόι σταματά τη νύχτα της 17ης Δεκεμβρίου του 1997, κάπου στα Πιέρια όρη, όταν ένα ουκρανικό αεροσκάφος χάνεται από τα ίχνη του πύργου ελέγχου στο αεροδρόμιο "Μακεδονία" της Θεσσαλονίκης. Για αρκετές ώρες επικρατεί σύγχυση και αναστάτωση. Για μέρες, αργότερα, παρακολουθούμε με κομμένη την ανάσα τις αγωνιώδεις προσπάθειες των σωστικών συνεργείων να βρούνε το σημείο πτώσης του αεροπλάνου. Ο στρατός από ξηρά, αέρα και θάλασσα δίνει τη δική του μάχη για τον εντοπισμό του "Γιάκοβλεφ" και τυχόν επιζώντων του. Δυστυχώς, όλοι είναι νεκροί. Το αεροπλάνο, τσακισμένο, θα βρεθεί διαλυμένο στην πλαγιά. Το τι επακολούθησε από εκεί και πέρα είναι γνωστό στο πανελλήνιο, που παρακολουθούσε από την πρώτη στιγμή το χρονικό της αεροπορικής τραγωδίας.

Σχεδόν ένα χρόνο μετά, οι μνήμες από την πτώση και τον άδικο χαμό 74 συνανθρώπων μας είναι ακόμη νωπές. Κι όμως τίποτα δεν έχει γίνει για να απαλύνει τον πόνο των συγγενών των θυμάτων και απ' ό,τι φαίνεται ούτε πρόκειται να γίνει… Ακόμη και το πολυσυζητημένο πια ραντάρ προσέγγισης, που έλειπε από το αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης και, για κάποιους, "ευθύνεται" για την τραγωδία, παρά τις διαβεβαιώσεις που συνόδεψαν εκείνες τις ημέρες, δεν έχει τοποθετηθεί.

Απ' ό,τι διαπιστώνεται, οι επιβάτες του Γιάκοβλεβ δεν ήταν μόνο θύματα ενός τραγικού αεροπορικού δυστυχήματος, αλλά θύματα και μιας τραγικής αδιαφορίας.

Ανθρώπινη ευαισθησία τέλος…

Κανένας αρμόδιος και υπεύθυνος φορέας δεν ενδιαφέρθηκε να μαζέψει επιτέλους τα προσωπικά αντικείμενα, που βρίσκονται εκεί, και να προστατεύσει τη μνήμη των ανθρώπων που τόσο άδικα χάθηκαν. Ο κανονισμός αναφέρει ότι συγκεντρώνονται μόνο τα σημαντικά μέρη του αεροσκάφους και τα υπόλοιπα, όσο ψυχρό κι αν ακούγεται, αφήνονται στον τόπο της τραγωδίας.

Πρόσφατα μάλιστα, σύμφωνα με καταγγελία μίας εκ των συγγενών των θυμάτων, κάποιοι έκαναν και "μπίζνες" με την τραγωδία των συνανθρώπων τους! Ξενάγησαν 42 εργαζόμενους στην περιοχή του ατυχήματος, λες και ήταν αξιοθέατο…

Με πόνο ψυχής και με δική τους πρωτοβουλία οι συγγενείς των νεκρών μάζεψαν τα προσωπικά αντικείμενα των αγαπημένων τους προσώπων. ΄Όσα βέβαια βρέθηκαν και δεν έγιναν πλιάτσικο, σύμφωνα με κάποια σενάρια.

Πριν από λίγους μήνες αρκετοί από τους συγγενείς και οι δικηγόροι τους επισκέφθηκαν την περιοχή για μια τελευταία καταγραφή. Μια δυσάρεστη επίσκεψη όχι μόνο γιατί αναμόχλευσε πικρές μνήμες, αλλά γιατί βρέθηκαν κομμάτια ανθρώπινης σάρκας -άγνωστο σε ποιόν ανήκαν- τα οποία κι έθαψαν. Τραγικές για μία ακόμη φορά σκηνές γι' αυτούς που δε μπορούν να ξεχάσουν και γιατί η αδιαφορία του κράτους δεν τους αφήνει.

Έμεινε με πέντε παιδιά

Μια από τις τραγικές μορφές στην υπόθεση του μοιραίου "Γιάκοβλεφ" είναι η κ. Γιώτα Σιδηροπούλου από τη Βέροια. Ο σύζυγός της ήταν ένα απ' τα θύματα. Μόνη, πλέον, μεγαλώνει πέντε παιδιά -τα τρία από τον πρώτο γάμο του συζύγου της. Πρόσφατα, τα τρία μεγαλύτερα παιδιά της οικογένειας, αποφάσισαν να μετακομίσουν στη Γερμανία και να αναζητήσουν μια καλύτερη ζωή.

"Τρία στόματα λιγότερα", είπε η κ. Σιδηροπούλου. "Δεν μπορούσαμε να τα βγάλουμε πέρα. Δεν μπορούσα να καλύψω ούτε καν τις βασικές μας ανάγκες. Ο μόνος αρωγός", τόνισε, "ήταν ο κ. Πρόδρομος Εμφιετζόγλου, καθώς ο σύζυγός μου εργαζόταν στην εταιρία του. Κάλυψε ακόμη και τα έξοδα της κηδείας, ενώ δε σταμάτησε ούτε και τώρα να στέλνει ανά τακτά χρονικά διαστήματα οικονομική βοήθεια σε μένα και στα δύο ανήλικα παιδιά μου".

Η κ. Σιδηροπούλου χτύπησε πολλές πόρτες. Χωρίς ωστόσο καμιά ανταπόκριση. Αναζητά οποιαδήποτε δουλειά θα μπορούσε να κάνει για να αναθρέψει σωστά, όπως είπε, τα δύο της παιδιά.

Πώς βοήθησε η πολιτεία; Το ΙΚΑ της χορήγησε την κατώτερη σύνταξη από τα ένσημα του νεκρού συζύγου της. Εβδομήντα χιλιάδες δραχμές!

"Τους λείπει ο πατέρας τους", λέει για τα δυο ανήλικα παιδιά της η κ. Σιδηροπούλου. "Νομίζουν πως βρίσκεται στην Οδησσό. Κι εγώ δεν έχω ούτε το κουράγιο ούτε και τη δύναμη να τους πω την αλήθεια".

Αναμνήσεις σε χειρόγραφα

Ο κ. Καριοφύλλης Καραφυλλούδης, που έχασε την κόρη του δίνει κι αυτός τη δική του μάχη για την ανεύρεση της αλήθειας. Τα τρία του εγγόνια, ορφανά πια από μητέρα, αλλά με τη στήριξη του πατέρα και της γιαγιάς, συνεχίζουν περήφανα στο δρόμο που χάραξε η μητέρα τους.

Η κόρη του κ. Καραφυλλούδη, Τριάδα, ήταν φιλόλογος και είχε πάρει εκπαιδευτική άδεια από την υπηρεσία της. Ολοκλήρωνε τη μεταπτυχιακή της εργασία για την εκπόνηση διδακτορικής διατριβής με θέμα "Το προεπαναστατικό θέατρο στην Ελληνική Παροικία της Οδησσού". Το υλικό που είχε κατά την επιστροφή της από την Οδησσό στη Θεσσαλονίκη ήταν σημαντικότατο. ΄Έγγραφα και σημειώσεις του Όθωνα, βιβλία του 1875 με στοιχεία για τη δράση και ανάπτυξη του ελληνικού πολιτισμού της Μαύρης Θάλασσας, που επέζησαν και διατηρήθηκαν στα κρατικά ιδρύματα ακόμη κι έπειτα από τη μπολσεβίκικη επανάσταση.

Το παράπονο που εξέφρασε ο κ. Καραφυλλούδης ήταν Χάθηκαν χρήματα

"Θα δώσουμε και την ψυχή μας ακόμη για να βρεθούν η υπαίτιοι του αεροπορικού δυστυχήματος. Το θέμα δεν είναι η οικονομική, αλλά η ηθική αποζημίωση", υπογραμμίζει ο κ. Χρήστος Καραθανάσης, που έχασε τον αδελφό του τη μοιραία εκείνη νύχτα του Δεκέμβρη.

"Η πολιτική που παίζεται στην υπόθεση αυτή", τόνισε, "είναι ύποπτη. Τα συμφέροντα πολλά. ΄Όμως είμαστε διατεθειμένοι είτε χρειαστεί ένα εκατομμύριο είτε εκατό να φτάσουμε την υπόθεση στο τέρμα".

"Γνωρίζω, είπε, πως με την επιστροφή στην Ελλάδα, ο αδελφός μου έφερνε και πολλά χρήματα μαζί του, τα οποία φυσικά δεν βρέθηκαν. Η ώρα που θα τα διεκδικήσουμε δεν έχει φτάσει. Προέχει ο καταλογισμός των ευθυνών προς όλες τις πλευρές

"Ο αδελφός μου", κατέληξε ο κ. Καραθανάσης, "άφησε πίσω του γυναίκα και δύο ανήλικα παιδιά, ενάμιση και τριάμισι χρόνων αντίστοιχα. Ευτυχώς που έτυχε να δημιουργήσει κάποια περιουσία. Αλλιώς τρία άτομα θα κατέληγαν στο δρόμο".

Κράτος αυθαιρεσίας

Στη σκηνή του παράλογου προβάλλει μια ακόμη τραγική φιγούρα. Είναι η κ. Ρούλα Τσιακμάκη. Ο πόνος της μεγάλος. Έχασε την αδελφή και τον γαμπρό της ενώ τα κορμάκια από τα δύο ανίψια της δε βρέθηκαν ποτέ.

"Αυτό που θέλω να τονίσω και να φωνάξω", μας είπε η κ. Τσιακμάκη, "είναι η εικόνα διάλυσης και αυθαιρεσίας που παρουσιάζει αυτό το κράτος. Ένας χρόνος έχει περάσει και κανείς από αυτούς που θέλουν να ονομάζονται υπεύθυνοι δεν έχει δώσει συγκεκριμένες απαντήσεις. Αυτό που ενδιαφέρει συνέχισε είναι μόνο η επιφάνεια και όχι το βάθος των πραγμάτων. Πού και σε ποιον να καταλογίσει αυτό το κράτος ευθύνες; Στην Ολυμπιακή, στον πύργο Ελέγχου, ή στο αεροδρόμιο 'Μακεδονία' που όλοι γνωρίζουμε ότι δεν παρέχει καμιά ασφάλεια για τους επιβάτες του. Οι μόνες ευθύνες που θα επιρριφθούν είναι στην ουκρανική πλευρά. Πρέπει όμως κι εμείς κάπου να στραφούμε. Προχωράμε μόνοι μας", κατέληξε η κ. Τσιακμάκη, "και δεν πρόκειται να μας σταματήσει κανείς. Ούτε καν αυτή η παγερή αδιαφορία του κράτους που ξέρει μόνο να αυτοθαυμάζεται".