Μάρμαρα: είναι καιρός…

Όλο και περισσότεροι πνευματικοί άνθρωποι συντάσσονται με το ελληνικό αίτημα για την επιστροφή των Μαρμάρων του Παρθενώνα (βλ. σχετικό ρεπορτάζ σε διπλανή στήλη). Το βάρος του ονόματος ενός Γεφτουσένκο δεν είναι μικρό για τις πλάτες όσων απέμειναν να θεωρούν ότι οι θέσεις της χώρας μας στο ζήτημα των Μαρμάρων δεν ευσταθούν.

Αυτό που έχει ιδιαίτερη σημασία σήμερα είναι να συνεχιστεί και να βελτιωθεί η πολιτική της διεκδίκησης, να συνταχθούν ακόμη λαμπρότερα ονόματα της διεθνούς πνευματικής, αλλά και πολιτικοοικονομικής σκηνής και να γίνονται μικρά έστω, αλλά ιδιαίτερα προσεκτικά βήματα. Κάθε στραβοπάτημα της ελληνικής πολιτικής θα μπορούσε να γίνει αφορμή για αναστροφή του πολύ καλού κλίματος, που έχει ήδη δημιουργηθεί.

Πάνω απ' όλα η Ελλάδα πρέπει να προωθήσει το συγκεκριμένο αίτημα ως μοναδικό και να αποφύγει τον πειρασμό να το συνδέσει με άλλες διεκδικήσεις, δικές της ή αλλότριες. Ένα από τα βασικά επιχειρήματα των αντιπάλων της επιστροφής των Μαρμάρων είναι -όπως σαφώς το έθεσε ο υποστηρικτής του ελληνικού αιτήματος, ευρωβουλευτής του βρετανικού Εργατικού Κόμματος, Άλφρεντ Λόμας- ότι "εάν επιστραφούν τα Μάρμαρα, τότε θα δημιουργηθεί κακό προηγούμενο και θα αδειάσουν τα μουσεία του κόσμου από τους καλλιτεχνικούς θησαυρούς".

Η αξιοποίηση της επιρροής των Ελλήνων της Διασποράς είναι ένα ακόμη πεδίο, το οποίο διαθέτει απεριόριστες δυνατότητες αξιοποίησης.

Η ιδέα της σύνδεσης της επιστροφής των Μαρμάρων με την Ολυμπιάδα του 2004 (όπως τη διατυπώνουν στο διπλανό ρεπορτάζ Σέρβοι διανοούμενοι) είναι, επίσης, κάτι που πρέπει να προσεχθεί ιδιαίτερα. Η Ολυμπιάδα, που με τόσους κόπους η Ελλάδα κατέκτησε, είναι ένα πρόσφορο έδαφος για να καλλιεργηθεί η ιδέα της επιστροφής.

Αναγνωρίζοντας στη χώρα μας, κοιτίδα των αγώνων, το δικαίωμα να τους διοργανώσει και πάλι στην αρχή της νέας χιλιετίας, η διεθνής κοινότητα δεν μπορεί να είναι συνεπής προς τις διακηρυγμένες αρχές της, αν δεν συνδράμει την ίδια χώρα να επανακτήσει θησαυρούς, που ανέδειξαν την παγκόσμια φυσιογνωμία της.