Οι αποκαλύψεις των αναμνήσεων

Στη Βρετανία, κάθε μέλος της βασιλικής οικογένειας έχει τον επίσημο βιογράφο του και υπάρχει μια ομάδα ανθρώπων που αμείβονται για να καταγράφουν τη ζωή και τις συνήθειες της βασίλισσας και του περιβάλλοντός της. Το σύνολο των ηγετών του κόσμου, διάσημοι καλλιτέχνες, αθλητές, εν γένει άνθρωποι γνωστοί στις χώρες τους ή και διεθνώς, αναθέτουν σε δημοσιογράφους ή συγγραφείς να εξιστορήσουν γεγονότα του βίου τους, τα οποία οι ίδιοι επιλέγουν. Μερικές φορές αναλαμβάνουν να γράψουν μόνοι, ή με τη βοήθεια "ειδικών", την αυτοβιογραφία τους.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, φιλόδοξοι συγγραφείς διεκδικούν το ρόλο αυτό χωρίς να έχουν την έγκριση του προσώπου του οποίου τη ζωή επέλεξαν να δημοσιοποιήσουν. Συνήθως, για την αδιακρισία τους αυτή εισπράττουν την αποδοκιμασία των ενδιαφερομένων και συχνά υποθέσεις βιογραφιών χωρίς έγκριση, καταλήγουν στα δικαστήρια. Τέτοιου είδους -όπως και οι περισσότερες "νόμιμες" - βιογραφίες έχουν γυριστεί ταινίες, γνωρίζοντας κατά τεκμήριο επιτυχία.

Ο Ρόναλντ Ρέιγκαν δε θα μπορούσε να αποτελέσει την εξαίρεση και ως ηγέτης των Ηνωμένων Πολιτειών -όχι ως ηθοποιός- είχε τον προσωπικό του βιογράφο. Αυτός είναι ο Έντμουντ Μόρις, ο οποίος σχεδιάζει να εκδώσει εντός του 1999 βιβλίο με τα έργα και τις ημέρες του πάλαι ποτέ προέδρου. Επ' ευκαιρία της κυκλοφορίας του βιβλίου, ο Μόρις έδωσε μια αρκετά "πικάντικη" πρόγευση στο περιοδικό Νιούζγουικ. Σύμφωνα με το συγγραφέα, μόλις ο Ρέιγκαν ανέλαβε προεδρικά καθήκοντα, τον Ιανουάριο του 1981, ένας σύμβουλος του Λευκού Οίκου του πρότεινε να κρατά ημερολόγιο. Ο πρόεδρος συμφώνησε και κρατούσε, με μεγάλη τυπικότητα όπως λέει ο Μόρις, σημειώσεις. Έπειτα από ένα μήνα, ο σύμβουλος ζήτησε να "ρίξει μια ματιά" και βρέθηκε προ εκπλήξεως. Οι σημειώσεις ήταν λακωνικότατες και εντελώς ανούσιες.

Έγραφε, επί παραδείγματι, μια συνηθισμένη ημέρα ο Ρέιγκαν: "11.00 - συνάντηση με τους αρχηγούς των ενόπλων δυνάμεων, 12.00 - γεύμα, 12.30, κούρεμα". Θεωρώντας ότι ο πρόεδρος δεν κατενόησε την έννοια της πρότασής του, ο σύμβουλος του είπε ευγενικά, ότι οι ιστορικοί θα ενδιαφέρονταν περισσότερο για κάποιες σκέψεις του, παρά για τα ραντεβού της ημέρας. Ο Αμερικανός ηγέτης κατέβαλε, κατά το Νιούζγουικ, φιλότιμες προσπάθειες να ανταποκριθεί στην… πρόκληση. Οι σημειώσεις πάντως, παρέμειναν λακωνικές, ενώ όπως λέει ο Μόρις, δεν έγραφε κακό για κανένα. Το μόνιμο σχόλιό του, έπειτα από κάθε γιορτή ήταν: "όλοι περάσαμε θαυμάσια". Σημείωνε επίσης, πόσες φορές το ακροατήριο διέκοπτε τις ομιλίες του με χειροκροτήματα. Σύμφωνα με τον επίσημο βιογράφο του, τα σχόλια παραπέμπουν σε άνθρωπο χωρίς ματαιοδοξία και με σιγουριά για τις πράξεις του. Ωστόσο, αν το συνολικό υλικό που είχε στη διάθεσή του ο Μόρις ήταν του ιδίου ύφους, μάλλον θα δυσκολεύτηκε να γράψει μια πλούσια βιογραφία.