Γιατί οι σημερινοί πρόσφυγες αποφεύγουν τις παραμεθόριες περιοχές;

Αγαπητή "Μακεδονία",

Είμαι γόνος Μικρασιατών,

Πέρα για πέρα κατεστραμμένων ανθρώπων που φύγαν μόνον με τη ψυχή τους και δεν είχαν πού την κεφαλήν κλίναι.

Όμως, όταν το 1922 ο τότε πρωθυπουργός της χώρας Ελευθέριος Βενιζέλος τους έστειλε στα σύνορα, δεν αντιστάθηκαν.

Το μόνο που τους ένοιαζε ήταν να φιλήσουν λίγο χώμα ελληνικό.

Και τους έστειλαν στην παραμεθόριο περιοχή του Παρανεστίου Δράμας.

Εκεί, ακούμπησαν τις ελπίδες τους πάνω σε άγονα και άγρια εδάφη.

Όχι, πως ήταν ακοινώνητοι και δεν γνώριζαν το συμφέρον τους.

Απεναντίας και δάσκαλοι και συγγραφείς υπήρχαν ανάμεσά τους.

Ήξεραν, πως η πατρίδα είναι γλυκιά, σαν όλες τις δαγκαματιές του μήλου.

Δεν ξεχώριζαν την πόλη από το χωριό. Όμως, με λύπη μου διαπιστώνω, πως οι σημερινοί πρόσφυγες κατέλαβαν τα κέντρα των μεγαλουπόλεων. Αρνούμενοι να κατοικήσουν σε παραμεθόριο περιοχή.

Το κράτος πρέπει να τους δώσει κίνητρα, ώστε να πάνε σε παραμεθόριο περιοχή, χτίζοντάς τους, φυσικά, σπίτια, σχολεία και βρίσκοντας τρόπους απασχόλησης και να δοθούν προνόμια στους νιόπαντρους και στους πολύτεκνους.

Να αναλάβει η εκκλησία δωρεάν τους γάμους, βαφτίσια, κηδείες.

Όλα αυτά τα έξοδα θλίβουν τους πολίτες και δεν μπορούν να δημιουργήσουν οικογένειας.

Ένα SOS λοιπόν για τα επείγοντα προβλήματα, προτού θρηνήσουμε την ανυπαρξία μας.

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ

Ποιήτρια