Σχόλιο σε επιστολές στην εφημερίδα

Φίλες και φίλοι αναγνώστες,

Σας ευχαριστούμε για τα καλά σας λόγια, την αγάπη σας και το ενδιαφέρον σας για τις εφημερίδες "Μακεδονία" και "Θεσσαλονίκη".

Κ. Μεταλλίδη μου, ίσως, η επισήμανσή σας, σχετικά με τα κουλούρια που είναι προς πώληση και δίχως κάλυμμα, να ακούγεται λίγο σχολαστική ή να 'χει να κάνει με λεπτομέρεια. Το "όλο" βέβαια αποτελείται, από τη λεπτομέρεια, από τα μικρά πράγματα. Όμως, κατά τη γνώμη μας, τα μέτρα προς προφύλαξη των καταναλωτών, θα 'πρεπε να τα παίρνει ο ίδιος ο πωλητής κουλουριών. Δυστυχώς, η παιδεία απουσιάζει όχι μόνο από μερικούς ερασιτέχνες, αλλά και από μερικούς επαγγελματίες.

Στη δεύτερη παρατήρησή σας που αφορά στους επαίτες κτλ. σαφώς και πρέπει να παρέμβει η πολιτεία, η εκκλησία και η αστυνομία γιατί επαιτούν και μερικοί που τους εκμεταλλεύονται άλλοι. Το θέμα της επαιτείας έχει, μάλλον, μια παράδοση στη χώρα μας.

Η επαιτεία σήμαινε κάποτε, κάτι σαν προσευχή, γιατί λέει κι όταν προσευχόμαστε στο Θεό, συνήθως, ζητούμε. Στα πρώτα χριστιανικά χρόνια υπήρχαν τα συσσίτια για τους απόρους που ονομάζονταν "Αγάπες".

Βέβαια, εμείς οι Έλληνες έχουμε μια ευαισθησία σ' αυτό το θέμα. Δηλαδή, δίνουμε, βοηθάμε και με την ευκαιρία, αναφέρουμε ότι ο Εμμανουήλ Καντ έχει σημειώσει: "η βοήθεια αποτελεί καλή πράξη, μόνον, όταν γίνεται αυθόρμητα δίχως ταλάντευση ή και οίκτο".

Πάντως, στις μέρες μας η επαιτεία υπάρχει και στις αναπτυγμένες χώρες, μόνο που οι λαοί αυτών των χωρών, συνήθως δε βοηθούν ζητιάνους κι έτσι τους αποθαρρύνουν… τους απομακρύνουν.

Τι είναι το σωστό και τι λάθος, ποιος θα μας το πει;

Στην κ. Αναστασία Φιλιπποπούλου που με επιστολή της ζητεί περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την καθηγήτρια, κ. Καλλιόπη και τα 72 Ελληνόπουλα της Αγχιάλου, της τότε Ανατολικής Ρωμυλίας, απαντάμε: Ο καθηγητής Διεθνούς Δικαίου κ. Δημήτρης Κωνσταντόπουλος, ο οποίος με επιστολή του στη "Μακεδονία" στις 20.9.98, μας έφερε κοντά σε ξεχασμένους Έλληνες που ζουν στη σημερινή Βουλγαρία, δε βρίσκεται αυτόν τον καιρό στη Θεσσαλονίκη.

Έτσι με την επιστροφή του κ. καθηγητή, θα επανέλθουμε.

Για την στήλη επιστολών

ΜΑΡΙΑ ΖΟΝΝΕ