Εφημερίδα "Μακεδονία"
Ειδικοί δίνουν τις απαντήσεις μέσω της "ΜτΚ"
Η αλήθεια πίσω από τα 4 ερωτήματα-κλειδιά
Έπρεπε ή δεν έπρεπε να ενημερωθούν από την πρώτη στιγμή τα θύματα της υπόθεσης παρακολούθησης, που συγκλονίζει το πανελλήνιο; Γιατί ο διευθύνων σύμβουλος της Vodafone κ. Κορωνιάς, μόλις ενημερώθηκε για τις παρακολουθήσεις, έδωσε εντολή στους τεχνικούς της εταιρείας του να διακόψουν το κύκλωμα παρακολούθησης; Ήταν νόμιμη αυτή η ενέργειά του; Μήπως όφειλε προηγουμένως να ενημερώσει τις διωκτικές αρχές; Απαντήσεις από νομικής πλευράς σε αυτά τα ερωτήματα κλήθηκε να δώσει για λογαριασμό της "ΜτΚ" ο καθηγητής της Νομικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Λάμπρος Μαργαρίτης.
1. Τα θύματα αυτής της υπόθεσης ακόμη και σήμερα διαμαρτύρονται ότι κανείς από τις διωκτικές αρχές δεν τους ενημέρωσε πως για μεγάλο διάστημα παρακολουθούνταν τα τηλέφωνά τους. Όφειλαν οι αρχές να τους ενημερώσουν και πότε;
Από τη στιγμή που οι διωκτικές αρχές πληροφορήθηκαν ότι διαπράχθηκε μία παρακολούθηση, η οποία όμως είχε ήδη διακοπεί -και έχει σημασία ότι είχε ήδη διακοπεί- όφειλαν να αρχίσουν να ερευνούν την υπόθεση. Δεν υπήρχε καμία υποχρέωση των αρχών να ενημερώσουν τα θύματα της παρακολούθησης και προφανώς κάτι τέτοιο δεν έγινε, προκειμένου να συνεχιστούν με μυστικότητα οι έρευνες. Δεν υπάρχει συνεπώς καμία ποινική ευθύνη για το γεγονός ότι δεν ενημερώθηκαν τα θύματα.
2. Σε ποια περίπτωση θα έπρεπε να ενημερωθούν τα θύματα;
Η ενημέρωση των θυμάτων θα επιβαλλόταν, μόνο στην περίπτωση που η παρακολούθηση σε βάρος τους ήταν ακόμη σε εξέλιξη. Αν δεν ήταν δηλαδή εφικτό να διακοπεί άμεσα η παρακολούθηση. Στην περίπτωση αυτή θα έπρεπε τα θύματα να ενημερωθούν, για να λάβουν τα μέτρα τους και να προστατευτούν από την παρανομία που διαπραττόταν σε βάρος τους.
3. Η ενέργεια της εταιρείας να σταματήσει την παρακολούθηση με δική της πρωτοβουλία και χωρίς προηγουμένως να ενημερώσει τις αρχές ήταν νόμιμη;
Θεωρώ ότι ήταν σύννομη ενέργεια. Διότι υποχρέωση της εταιρείας ήταν να διασφαλίζει το απόρρητο των επικοινωνιών των πελατών της. Συνεπώς, μόλις αντιλήφθηκε ότι παραβιαζόταν το απόρρητο των συνομιλιών πελατών της, όφειλε να παρέμβει, για να το αποτρέψει. Εάν λοιπόν η εταιρεία δεν παρενέβαινε, για να σταματήσει τις παρακολουθήσεις που διαπράττονταν σε βάρος πελατών της, τότε θα παρανομούσε. Θεωρώ λοιπόν ότι σε νομικό επίπεδο ήταν σωστή η επιλογή της εταιρείας να διακόψει πρώτα την παρακολούθηση. Και φυσικά όφειλε αμέσως μετά να ενημερώσει τις αρχές.
4. Εάν όμως με αυτήν την ενέργεια απέκλεισε τη δυνατότητα εντοπισμού των δραστών;
Ποινικές ευθύνες μπορούν να αποδοθούν σε βάρος της εταιρείας, μόνο εάν διαπιστωθεί ότι εξαφάνισε ή απέκρυψε στοιχεία τα οποία θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην ταυτότητα των ατόμων που διέπραξαν την υποκλοπή. Συνεπώς, εάν η εταιρεία περιορίστηκε μόνο στο να διακόψει τις παρακολουθήσεις και δεν εξαφάνισε ή απέκρυψε οποιαδήποτε στοιχεία σχετίζονται με αυτή, δεν υπάρχει ποινική ευθύνη. Βέβαια δεν ισχύει το ίδιο σε ό,τι αφορά την αστική ευθύνη που ενδεχομένως φέρει η εταιρεία, υπό την έννοια ότι αυτή όφειλε να διασφαλίζει το απόρρητο των συνομιλιών των πελατών της και για οποιονδήποτε λόγο δεν το έκανε. Συνεπώς τα θύματα της παρακολούθησης έχουν κάθε λόγο να στραφούν εναντίον της εταιρείας διεκδικώντας αποζημιώσεις για το γεγονός ότι παραβιάστηκε το απόρρητο των συνομιλιών τους.
