Εφημερίδα "Μακεδονία"
ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ
Rolling…votes όπως Rolling Stones
Απόψε το βράδυ στο "Ολυμπιακό στάδιο" της Αθήνας, τέσσερις… μεσόκοποι νέοι θα προσπαθήσουν αποδείξουν για πολλοστή φορά ότι η ζωή δε σταματάει στα πενήντα ή στα εξήντα.
Και είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα το αποδείξουν με επιτυχία.
Η συναυλία των Rolling Stones, που αναμφισβήτητα αποτελεί το κορυφαίο μουσικό γεγονός της χρονιάς για τη χώρα, πέρα από την αξία της ως καλλιτεχνικό δρώμενο, θα έχει και μία άλλη πτυχή.
Μέσα στο ανώνυμο παλλόμενο πλήθος, εύκολα θα διακρίνουμε στα ρεπορτάζ των τηλεοπτικών καναλιών, τις γνωστές φυσιογνωμίες αρκετών πολιτικών αρχηγών περιστοιχιζόμενες από εξίσου γνωστές και μη φιγούρες πολιτικών στελεχών απ' όλους τους χώρους.
Το πολιτικό μάρκετιγκ των τελευταίων χρόνων υπαγορεύει όλο και περισσότερο την συμμετοχή των πολιτικών αστέρων του τόπου σε εκδηλώσεις, που ξεφεύγουν από την πεπατημένη των κομματικών συνεστιάσεων, των αθλητικών γεγονότων, αλλά και των περισσότερο συμβατικών πολιτιστικών εκδηλώσεων, που προϋποθέτουν συνήθως κάποιο αρχαίο θέατρο, ως χώρο δράσης.
Το γεγονός ωστόσο της παρουσίας των πολιτικών στην αποψινή συναυλία δεν σημαίνει απαραίτητα και την απόλυτη ταύτισή τους με τα όσα θα γίνουν απόψε στο Ολυμπιακό Στάδιο.
Άλλωστε είναι γνωστό ότι οι περισσότεροι από αυτούς βίωσαν τα μουσικά ρεύματα της νιότης τους μάλλον "ξώφαλτσα", χωρίς φυσικά να τους κατηγορεί κανείς γι' αυτό.
Την εποχή που μεσουρανούσαν οι "πέτρες", οι περισσότεροι από τους πολιτικούς που θα παρακολουθήσουν τον Τζάγκερ και την παρέα του, να γεφυρώνουν με τις κιθάρες τους το χάσμα των γενεών, επιδίδονταν στον πετροπόλεμο με τους παρακρατικούς και την Αστυνομία.
Σήμερα, από τα "ακριβά" του ΟΑΚΑ, θα δονηθούν "διακριτικά" στους ρυθμούς μιας μουσικής, που ελάχιστα συνδέθηκε με τις δικές τους νεανικές εμπειρίες.
Δεν είναι ενοχλητικό που οι πολιτικοί θα είναι απόψε εκεί. Άλλωστε, θα ήταν υποκρισία να μην τους αναγνωρίζει κανείς το δικαίωμα να επιλέγουν τον τρόπο διασκέδασής τους, είτε πρόκειται για μια ροκ συναυλία είτε για τα μπουζούκια.
Αυτό που σίγουρα, όμως, ενοχλεί είναι η εσκεμμένη διαρροή σε όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης των προθέσεών τους 48 ώρες πριν από τη συναυλία, ότι θα βρίσκονται εκεί,.
Γιατί αν τελικά η μοναδική τους έγνοια είναι να φανούν ότι συμμετέχουν και σε αυτό, ας εκδώσουν τουλάχιστον αύριο το πρωί δελτία Τύπου, για να τοποθετηθούν επί του περιεχομένου της εκδήλωσης, ώστε να μάθουμε κι εμείς την άποψή τους για τους Rolling Stones, που ίσως δεν είχαν ακούσει ποτέ μέχρι σήμερα.
DEEP PURPLE
Έγιναν κιόλας 30 χρονών Και εξακολουθούν να επηρεάζουν τη μια γενιά πίσω απ' την άλλη
1968. Στο Αμβούργο της Γερμανίας το Φεβρουάριο συναντήθηκαν ο οργανίστας Jon Lord, ο ντράμερ Ian Paice, ο σολίστας κιθαρίστας Ritchie Blackmore που λίγο καιρό αργότερα μαζί με τον τραγουδιστή Rod Evans και τον μπασίστα Nick Simper σχηματίζουν τους θρυλικούς Deep Purple. Το καλοκαίρι του ίδιου χρόνου κυκλοφορούν στις ΗΠΑ τη διασκευή του τραγουδιού Hush το Joe Sout, που σκαρφάλωσε μέχρι την 5η θέση του πίνακα επιτυχιών. Αμέσως μετά μεγάλη επιτυχία γνώρισε και ο πρώτος μεγάλος δίσκος τους, Shades of Deep Purple.
1969. Κυκλοφορούν τα πετυχημένα singles, Kentucky woman, River Deep Mountain High και τους δίσκους The Book of Taliesym και Deep Purple. Μέχρι τα μέσα του ΄69, δεν είχε κυκλοφορήσει τίποτε δικό τους στην Αγγλία. Τον Ιούλιο τους Simper και Evaus αντικαθιστούν o Roger Glover και ο Ian Gillan, αντίστοιχα. Στις 24-9-96, στο Albert Hall του Λονδίνου, παρουσιάζουν ένα κονσέρτο, μαζί με την φημισμένη Royal Philarmonik Orchestra, υπό τη διεύθυνση του Dr. Malcolin Arnold. Το κονσέρτο ηχογραφήθηκε και κυκλοφόρησε σε δίσκο το 1970.
1970. Το καλοκαίρι, ο Ford παρουσίασε την καινούργια του δουλειά, με τίτλο The Gemini Suite, σε συνεργασία με την South Bank Pops Orchestrak του BBC και τους Deep Purple. Τον ίδιο χρόνο, κυκλοφορεί ο πέμπτος δίσκος του συγκροτήματος Deep Purple in Rock, που τους καθιέρωσε σαν κορυφαίο ροκ σχήμα σ' όλο τον κόσμο.
1971 Κυκλοφορεί το Fireball
1972 Κυκλοφορεί το Machine Head, που περιέχει τα ιστορικά κομμάτια Smoke on the water, Space Truckin, Lazy, Highway star και ο μέτριος δίσκος τους Purple Passage.
1973 Κυκλοφορεί το αριστουργηματικό Made in Japan ζωντανά ηχογραφημένο κατά τη διάρκεια της περιοδείας τους στην Ιαπωνία και το Who do you think you are που περιέχει ένα από τα δημοφιλέστερα τραγούδια τους το Woman from Tokyo.
Την ίδια χρονιά ο Glover εγκαταλείπει το συγκρότημα ενώ τον ακολουθεί και ο Blackmore το 1975, που σχηματίζει τους Rainbow.
Στους Deep Purple έμειναν ο Lord, o Paice, o David Corerdale στα φωνητικά και ο Αμερικανός Tommy Bolin στην κιθάρα.
Η δισκογραφική τους συνέχεια είναι αποδοτική αλλά όχι και τόσο πετυχημένη. Κυκλοφορούν τους δίσκους Stormdriger (1974), Come taste the band (1975), Burn και Made in Europe (1976), When we rock and when we roll, we roll (1978) και Deepest Purple (1980).
1984 Τα πέντε μέλη της ένδοξης εποχής των Deep Purple αποφασίζουν να επιστρέψουν δυναμικά. Στα τέλη του '84 κυκλοφορεί το Perfect Stranger, που γνώρισε μεγάλη επιτυχία και το 1988 το ζωντανά ηχογραφημένο Nobody Perfect.
Στα 30 χρόνια μετά εξακολουθούν να επηρεάζουν τη μία γενιά πίσω από την άλλη καθώς αποτελούν το αλφαβητάρι κάθε νεαρού, που ασχολείται με τη ροκ μουσική σ' όλες τις εκφράσεις της.
Ίσως μάλιστα πολύ σύντομα θα έχουμε την ευκαιρία να δούμε και ν' ακούσουμε τον Ritchie Blackmore σε συναυλία στη Θεσσαλονίκης.
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ
DEEP PURPLE Συγκρότημα από το Ην. Βασίλειο. Ιδρυτικά μέλη (1968): Rithie Blackmore (1945, Αγγλία), Ian Paice (1948, Αγγλία), Nicholas John Simper (1946, Αγγλία), Rod Evans (1945, Αγγλία), Jon Lord (1941, Αγγλία). Το 1969 τους Simper και Evans αντικατέστησαν ο Roger Glover (1945, Αγγλία) και Ian Gillan (1945, Αγγλία).
ΑΚΟΥΣΤΕ DEEP PURPLE-MADE IN JAPAN THE REMASTEREO EDITION-EMI
Οι καλύτερες στιγμές των Deep Purple σ' έναν κλασικό ροκ δίσκο. Η φοβερή ηχογράφηση σε μεταφέρει στο χώρο της συναυλίας. Οι Deep Purple είναι ένα από τα ελάχιστα συγκροτήματα που αναδεικνύουν ένα live άλμπουμ σε μία από τις καλύτερες δημιουργικές στιγμές.
ΚΡΑΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΒΟΡΕΙΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ (Εθνικής Αμύνης 2, τηλ. 223.785): "Όπως σας αρέσει" του Ουΐλιαμ Σέξπιρ. Από το Σάββατο 25 Απριλίου μέχρι και τις 10 Μαΐου. Ώρες παραστάσεων καθημερινά στις 9 μ.μ. και τις Κυριακές και στις 7.30 μ.μ.
ΔΩΜΑΤΙΟ ΤΟΥ ΜΥΛΟΥ (Ανδρέου Γεωργίου 56, τηλ. 551.838): "Νορμάλ Διαστροφές ΙΙ" του David Mamet από την ομάδα Θεάτρου "BALD THEATER". Από το Σάββατο έως και τις 3 Μαΐου. Ώρες παραστάσεων καθημερινά στις 9 μ.μ. εκτός Δευτέρας και Παρασκευής.
ΘΕΑΤΡΑΚΙ (στα ΞΥΛΑΔΙΚΑ, τηλ. 517.059): Η ομάδα "Θέατρο Καπνομάγαζο" του Πνευματικού Κέντρου του δήμου Σταυρούπολης παρουσιάζει το αφιέρωμα "Μπέρτολτ Μπρέχτ….από το 1898". Τρεις παραστάσεις το Σάββατο, την Κυριακή και τη Δευτέρα 27 Απριλίου στις 9.30 μ.μ.
ΘΕΑΤΡΟ "ΑΛΕΚΟΣ ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΟΣ" (πρώην Σινέ Ολυμπιάς, Ολυμπιάδος 99, τηλ. 214.580): Το έργο του Αλέκου Σακελλάριου "Ο θάνατός σου η ζωή μου" ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Γιώργου Κιουρτσίδη. Παραστάσεις από Πέμπτη έως Κυριακή στις 21.00.
ΑΜΑΛΙΑ (Αμαλίας 71, τηλ. 821.483): Εναλλασσόμενο δραματολόγιο. "Το κουράγιο της μητέρας μου", Τετάρτη - Πέμπτη - Παρασκευή και Σάββατο στις 21.00. "Οι φασουλήδες του Κατσιπόρα", Κυριακή 10 Ιανουαρίου 11.00 και 19.00.
ΑΝΕΤΟΝ (Παρασκευοπούλου 42, τηλ. 869.869): Την κωμωδία "Παντρεύτηκα μια παντρεμένη" παρουσιάζει ο θίασος του Γιώργου Πάντζα, έως και την Κυριακή. Δύο παραστάσεις καθημερινά στις 18.30 και 21.30.
ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΚΑΛΑΜΑΡΙΑΣ (Μεταμορφώσεως 7-9, Παλαιό Δημαρχείο, τηλ. 458.591): Το ΚΘΒΕ παρουσιάζει το έργο του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα "Περλιμπλίν και Μπελίσα". Τελευταίες παραστάσεις. Από αύριο μέχρι και την Κυριακή στις 21.00, Κυριακή και στις 19.00, Τετάρτη και Σάββατο και στις 18.00.
ΘΕΑΤΡΟ 25ης Μαρτίου (τηλ. 424.321): (Παιδική σκηνή-μεικτό κουκλοθέατρο με ηθοποιούς και κούκλες). Κάθε Σάββατο στις 18.00 και κάθε Κυριακή στις 11.30 το πρωί ανεβαίνει το έργο της Καρίνας Ιωαννίδου "Πετάει, πετάει ο γλάρος".
ΘΕΑΤΡΟ ΜΟΝΗΣ ΛΑΖΑΡΙΣΤΩΝ (Κολοκοτρώνη 25-27, τηλ. 652.020, 223.785): (Σκηνή "Σωκράτης Καραντινός") Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος παρουσιάζει το έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη "Παραμύθι χωρίς όνομα", σε σκηνοθεσία Νίκου Αρμάου. Παραστάσεις: κάθε Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο στις 21.00, Κυριακή στις 19.00, Τετάρτη, Σάββατο και στις 18.00. Το Χοροθέατρο Θεσσαλονίκης του ΚΘΒΕ παρουσιάζει το έργο του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα "Ο ματωμένος γάμος", σε χορογραφία Αναστασίας Θεοφανίδου. Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21.00. Η Παιδική Σκηνή του ΚΘΒΕ ανεβάζει την παράσταση "Οδυσσεβάχ" της Ξένιας Καλογεροπούλου, σε σκηνοθεσία Ελένης Πίττα. Κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 11.00 το πρωί (καθημερινές παραστάσεις για σχολεία). ΜΙΚΡΟ ΘΕΑΤΡΟ: Το έργο του Μίλαν Κούντερα "Ο Ιάκωβος και ο αφέντης του" ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Γιάννη Ρήγα, κάθε Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο στις 21.00, Κυριακή στις 19.00, Τετάρτη και Σάββατο και στις 18.00.
ΟΛΥΜΠΙΟΝ (Πλατεία Αριστοτέλους 10, τηλ. 278.337): Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου αναβιώνει τον παλιό κινηματογραφικό θεσμό των κυριακάτικων παιδικών προβολών, γνωστών ως ΣΙΝΕΑΚ. Αυτή την Κυριακή στις 11 το πρωί προβάλλονται τα κινούμενα σχέδια "Παπουτσωμένος γάτος" και "Όλα τα καλά σκυλιά πάνε στον Παράδεισο".
ΠΑΛΛΑΣ (Λεωφ. Νίκης 73, Λευκός Πύργος, τηλ. 278.515): Η Παιδική Σκηνή του "Νέου Θεάτρου Θεσσαλονίκης" παρουσιάζει το έργο του Αλ. Αδαμόπουλου "Ο Σιμιγδαλένιος". Παραστάσεις κάθε Κυριακή στις 11.00 το πρωί (καθημερινές παραστάσεις για σχολεία).
82. Σύμφωνα με τους ειδικούς, το θέατρο σκιών πρωτοεμφανίστηκε στην Κίνα το 200 π. Χ. από ένα μάγο, ο οποίος κατάφερε να βοηθήσει τον βασιλιά Βου να ξεπεράσει τη θλίψη για το θάνατο της γυναίκας του, αναπαριστώντας τη φιγούρα της.
Στο θέατρο σκιών της Κίνας ξεχωρίζουν οι λεπτεπίλεπτες φιγούρες, άριστα διακοσμημένες, ενώ δίνεται και μεγάλη έμφαση στη λεπτομέρεια. Τα κεφάλια συνεχώς αλλάζουν κοστούμια και η θεματολογία των παραστάσεων αντλείται κυρίως από τους λαϊκούς μύθους. Σύμφωνα με την παράδοση, το θέατρο σκιών στην Κίνα ξεκίνησε τυχαία από τα ριζόχαρτα, που έβαζαν στα τζάμια των σπιτιών, και οι απ' έξω παρακολουθούσαν την οικογενειακή ζωή.
Στην Ελλάδα ο Καραγκιόζης πρωτοεμφανίστηκε το 1841 στο Ναύπλιο, όπου, σύμφωνα με δημοσίευμα εφημερίδας της εποχής, γινόταν λόγος για ένα καινούργιο θέατρο και πρώτος Έλληνας καραγκιοζοπαίχτης ήταν ο μπάρμπα Γιάννης Βλαχάρης. Εκείνος όμως, που απάλλαξε τον Καραγκιόζη από τα τουρκικά στοιχεία, ήταν ο Δημήτριος Σαρδούνης ή Μίμαρος το 1890 στην Πάτρα. Οι ήρωες από χθες μέχρι σήμερα άλλαξαν και από τον Καραγκιόζη φτάνουμε σήμερα στον Καραγκιόζη πανκ του Βουλτσίδη με δημιουργό τη Γεωργία Γιαννοπούλου. Στη Λάρισα δίνονται παραστάσεις από τους Έλληνες καραγκιοζοπαίχτες Σπαθάρη, Σπυρόπουλο, Βουλτσίδη, Κώσταρο, Ασπιώτη, Γιάνναρο, Μίμη Μάνο και Ιάσονα Μελισσινό.
ΧΟΡΕΥΟΝΤΑΣ ΣΤΗ ΛΟΥΝΑΣΑ
Πέντε γυναικείες φιγούρες λικνίζονται στους ρυθμούς της ζωής, σωματοποιούν τις εκπλήξεις, γεύονται την καθημερινότητα, αποδέχονται το μοιραίο, συνομιλούν με το αναπόφευκτο…
Πόσο λυτρωτικά μπορεί να λειτουργήσει η κίνηση του σώματος, η δίχως περιορισμούς και προκαταλήψεις παράδοσή του στο ρυθμικό παιχνίδι της μουσικής, που απελευθερώνει με αξιοζήλευτη ευκολία τις εσώτερες κραυγές της ψυχής; Η απάντηση είναι προφανής, αν σκεφτείς ότι η τέχνη της "όρχησης" προϋπήρξε των υπολοίπων, γεννήθηκε για να εκφράσει όσα οι λέξεις έμοιαζαν ανήμπορες να αρθρώσουν, φτωχές να συλλάβουν, απρόθυμες να φυλακίσουν. Αυτομάτως ο ρυθμικός αυτός κώδικας άρχισε να αποκτά δικό του ειδικό βάρος, απελευθέρωσε δυνάμεις που φωλιάζουν βαθιά μέσα μας, κατέστησε σημαντικό το καθημερινό, επαναστάτησε ενάντια στα "πρέπει" και τα "μη", άφησε να ανθίσουν ελεύθερα όσα μάθαμε να καταπιέζουμε με ιδιαίτερη ευκολία στα ενδότερα της ψυχής. Η λύτρωση της κίνησης, η πρωτοφανής απελευθέρωση της ψυχής μέσω του σώματος, το μοναδικό πάντρεμα των δυο τους σε μια δίχως πρόγραμμα τελετουργία, έχουν την τιμητική τους στο έργο του Μπράιαν Φρίελ, που παρουσιάζει στο Θέατρο "Αμαλία" η Πειραματική Σκηνή της Τέχνης.
Ο συγγραφέας, από τους σημαντικότερους της Ιρλανδίας, αποτολμά ένα ταξίδι στα μονοπάτια της μνήμης, με εφαλτήριο δύο γεγονότα που σημάδεψαν καθοριστικά τη ζωή μιας οικογένειας. Αύγουστος του 1936, ο θερισμός σημαίνει την αρχή της γιορτής της Λούνασα, απομεινάρι κέλτικων παγανιστικών τελετουργιών. Ο αποχωρισμός της γης από τους καρπούς της, ως άλλη πράξη διακόρευσης, παντρεύει το θερισμό με την ερωτική πράξη, που ολοκληρώνεται με την επιτυχή καρποφορία. Η ερωτική πράξη ίπταται ανολοκλήρωτη και υπαγορεύει τις αντιδράσεις των πέντε γυναικών που την αποτελούν. Η Κέιτ, η Μάγκι, η Άγκνες, η Ρόουζ και η Κρις, φυλακισμένες στο μικρόκοσμο της επαρχίας, κυνηγούν την έκπληξη, αποζητούν εναγώνια γεύσεις ζωής στη στείρα καθημερινότητα, μεταφράζουν το γέλιο και το κλάμα σε κίνηση, ταξιδεύουν, έστω προσωρινά, στη μαγεία ενός κόσμου που στολίζει τα όνειρά τους, μέσα από νότες που ξεχειλίζουν από το μαγικό κουτί του "Μαρκόνι", του καινούργιου ραδιοφώνου τους. Αλίμονο, κι αυτή ακόμα η απόλαυση, "απαγορευμένη" στην καθολική ηθική, διακόπτεται βίαια από συνεχείς βλάβες, προσγειώνοντας τις πέντε αδερφές στο ασφυκτικό εσωτερικό του σπιτιού. Αποκλεισμένες από τον κόσμο, βιώνουν την απομόνωση καρτερικά, αφήνοντας το χορό να παρασύρει τα ολιγόλεπτα ξεσπάσματά τους…
Ο Φρίελ χρησιμοποιεί την τεχνική αφήγησης μέσω ενός τρίτου, του εξώγαμου γιου της Κρις, Μάικλ, που βουτά στο χρόνο, γυρνά στο σημαδιακό καλοκαίρι του '36 και ζει μαζί μας τη μεταμόρφωση της οικογένειας. Ο Μάικλ αποστασιοποιείται και συμμετέχει συνάμα στην πλοκή, προλαβαίνει συχνά τις εκπλήξεις, λειτουργεί ως alter ego του συγγραφέα, γεφυρώνει το χρόνο κι επουλώνει πληγές, αποκαθιστά την τάξη μετά την απρόσμενη διασάλευσή της. Οι δύο άλλες αντρικές φιγούρες του έργου, ο θείος Τζακ, καθολικός ιερέας που ζει με τον απόηχο των παγανιστικών τελετών της Ουγκάντα, αρνούμενος στην ουσία το σχήμα του, και ο Τζέρι Ίβανς, πατέρας του Μάικλ, επαρχιώτης δανδής που σκορπά με ευκολία υποσχέσεις, σκιαγραφούν έναν κόσμο διαφορετικό, μακριά από συμβατικότητες και περιορισμούς, που χτυπά απειλητικά την πόρτα της εύθραυστης ψυχικής ισορροπίας των γυναικών και καταφέρνει να περάσει το κατώφλι της…
Η παράσταση συνομιλεί άριστα με το κείμενο, ακολουθεί πιστά τις πολύτιμες υποδείξεις του συγγραφέα, μεταφέρει στη σκηνή όλες τις απαλές συναισθηματικές αποχρώσεις, που καθορίζουν την προσωπικότητα και τις σχέσεις των πέντε αδερφών. Χαμηλοί τόνοι, σφιχτή δομή, οικονομία κινήσεων, ερμηνείες εκπληκτικές απ' όλους τους συντελεστές, που με αξιοζήλευτη τεχνική μετατρέπουν το κλάμα σε γέλιο, το δράμα σε κωμωδία, τη γαλήνη σε απρόβλεπτο ξέσπασμα. Παράσταση που ξεπερνά τους φραγμούς της γλώσσας, των συνόρων, των λαών και καταφέρνει να διεγείρει τις χορδές της ψυχής, να παρασύρει θεατές και ηθοποιούς σ' έναν αέναο χορό "λες κι η γλώσσα έπαψε να λειτουργεί, αφού οι λέξεις δεν είναι πια απαραίτητες".
