Εφημερίδα "Μακεδονία"

Αναζήτηση

Βρες
Εμφάνιση

Επί τρεις και πλέον δεκαετίες ενσάρκωσε την πορτογαλική σοσιαλδημοκρατία. Πρωθυπουργός και πρόεδρος επί σειρά ετών, θεωρείται από τους αρχιτέκτονες της σημερινής Πορτογαλίας. Στο 81 του χρόνια αποφάσισε να εμπλακεί σε μία ακόμη πολιτική μάχη και να διεκδικήσει την προεδρία της χώρας του στις αυριανές εκλογές. Οι ψηφοφόροι, όμως, φαίνεται να του στρέφουν επιδεικτικά την πλάτη, όπως τουλάχιστον προαναγγέλλουν οι δημοσκοπήσεις.

Σαφές μήνυμα προς τη σοσιαλιστική κυβέρνηση της Πορτογαλίας είναι έτοιμοι να στείλουν οι πολίτες της χώρας, καθώς όλα δείχνουν πως στις προεδρικές εκλογές της Κυριακής ο κεντροδεξιός υποψήφιος Ανιμπάλ Καβάκο Σίλβα θα επικρατήσει ίσως και από τον πρώτο γύρο.

Ο πρόεδρος της Πορτογαλίας έχει διακοσμητικό ρόλο και πολύ περιορισμένες εξουσίες, αλλά μια πιθανή νίκη του Καβάκο Σίλβα θα είναι η δεύτερη συνεχόμενη ήττα της κεντροαριστεράς μετά τις πρόσφατες δημοτικές εκλογές και μια ένδειξη πως ο λαός δεν συμφωνεί με τα σκληρά οικονομικά μέτρα και την αύξηση της φορολογίας που έχει επιβάλει η κυβέρνηση του Ζοζέ Σόκρατες.

Η εύκολη νίκη της κεντροδεξιάς θα οφείλεται κατά κύριο λόγο στην πολυδιάσπαση της Αριστεράς. Υποψήφιοι είναι μεταξύ άλλων ο 81χρονος Μάριο Σοάρες, ο πατέρας της σύγχρονης πορτογαλικής Δημοκρατίας, ο οποίος επιλέχθηκε προσωπικά από τον Σόκρατες, για να παίξει το ρόλο του Ελ Σιντ και να αποτρέψει τη διαφαινόμενη ήττα, ο αντιπρόεδρος του κοινοβουλίου Μανουέλ Αλέγκρε, ο οποίος θεωρείται εκπρόσωπος της άκρας αριστεράς και συγκεντρώνει γύρω στο 20%, και τρεις ακόμη αριστεροί υποψήφιοι.

Η πορτογαλική Αριστερά, αν και ανήλθε μάλλον αιφνιδιαστικά στην εξουσία πριν από περίπου ένα χρόνο και συνεργάζεται σε κυβερνητικό επίπεδο, δεν κατάφερε να συμφωνήσει σε κάποιον κοινό υποψήφιο, καθώς οι μεγαλύτερες συνιστώσες της μάχονται για την πρωτοκαθεδρία. Για αυτό τελικά τα κόμματα επέλεξαν να κατεβάσουν ξεχωριστές υποψηφιότητες, ώστε να περιχαρακώσουν τα όριά τους και να χρησιμοποιήσουν μετά το ποσοστό τους, για να διαπραγματευθούν μεγαλύτερο ρόλο στην κυβέρνηση. Από όλα αυτά, όμως, ενισχυμένη σίγουρα βγαίνει η κεντροδεξιά και όχι μόνο σε συμβολικό επίπεδο, καθώς η νίκη του Καβάκο Σίλβα εκτιμάται ότι θα βοηθήσει τον Σόκρατες να απαλλαγεί από ορισμένα ακροαριστερά βαρίδια και να εισαγάγει κάποιες οικονομικές μεταρρυθμίσεις, οι οποίες σε διαφορετική περίπτωση δύσκολα θα γίνονταν αποδεκτές.

Απογοήτευση Σοάρες

Μέσα στο σκηνικό αυτό, έκπληξη προκαλεί το χαμηλότατο ποσοστό του Σοάρες (δεν ξεπερνά τον 15%), καθώς ο παλαίμαχος σοσιαλιστής πολιτικός θεωρείται εμβληματική φιγούρα της πορτογαλικής Δημοκρατίας, είναι από τους πρωταγωνιστές της επανάστασης των γαριφάλων που έριξε τη δικτατορία του Σαλαζάρ το 1974 και μαζί ο πρωτεργάτης της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας. Επί των ημερών του, άλλωστε, το 1986, η Πορτογαλία εντάχθηκε στην τότε ΕΟΚ και μπήκε πραγματικά στο δρόμο της δημοκρατίας και του εκσυγχρονισμού.

Όταν δέχθηκε να είναι υποψήφιος, ο Σοάρες δήλωσε ότι η υποψηφιότητά του έχει στόχο να περάσει "ένα μήνυμα αισιοδοξίας", καθώς η κατάσταση στη χώρα της Ιβηρικής, κυρίως από οικονομικής άποψης, δεν είναι η καλύτερη δυνατή, με αποτέλεσμα ακόμη και ο Σόκρατες να κάνει λόγο για "κυρίαρχη δυσθυμία". Δυστυχώς, όμως, για τον ίδιο, η κάθοδός του αντιμετωπίστηκε ακόμη και με θυμηδία, κυρίως λόγω της ηλικίας του. Το να διεκδικεί, άλλωστε, ένας 80χρονος το ύπατο αξίωμα σε οποιαδήποτε χώρα του κόσμου δεν είναι συνηθισμένο γεγονός και αν μη τι άλλο είναι ενδεικτικό της ένδειας στην παραγωγή νέων πολιτικών στην Πορτογαλία. Μπορεί η κάθοδός του να λειτουργεί λυτρωτικά για μια γενιά μεσήλικων Πορτογάλων, αλλά για τους νεότερους είναι άλλη μία ένδειξη παρακμής. Γιατί "δεν υπάρχει τίποτε το αισιόδοξο σε μια μάχη δεινοσαύρων το 2006, όσο σπουδαίοι και αν υπήρξαν στο παρελθόν", όπως λένε, υπενθυμίζοντας ότι Σοάρες και Καβάκο Σίλβα διασταύρωσαν πρώτη φορά εκλογικά τα ξίφη τους στη δεκαετία του '70, προτού κυριαρχήσουν ολοκληρωτικά στην πορτογαλική πολιτική ζωή για μία εικοσαετία.