Εφημερίδα "Μακεδονία"

Αναζήτηση

Βρες
Εμφάνιση

Ρεπορτάζ :: Κοινωνικό ρεπορτάζ

( η αισθητική της καθημερινότητας :: 12/1/2006 22:59:44) 

Η αισθητική της καθημερινότητας

"Τα σχολεία χτίστε. Να έρχεται ο κυρ-ήλιος ο διαφεντευτής, να χύνεται, να φεύγει, ονειρεμένο πίσω του αργοσέρνοντας το φεγγάρι".

Τον στίχο αυτό του ποιήματος του Κωστή Παλαμά φαίνεται πως αγνοούν πλήρως οι υπεύθυνοι για τη σχολική στέγη. Γιατί αλλιώς δεν εξηγείται πώς τόσα χρόνια τώρα μπροστά από το πολυτελές Μέγαρο Μουσικής της Θεσσαλονίκης παραμένουν τα προκάτ σχολεία που στεγάζουν το 5ο Γυμνάσιο Θεσσαλονίκης και το 12ο Δημοτικό, που μεταστεγάστηκε εκεί γιατί το κτίριο, στο οποίο προηγουμένως στεγαζόταν, κρίθηκε ακατάλληλο.

Τι σχέση μπορεί να έχει η παραπάνω κατάσταση με το περιβάλλον; Φαινομενικά καμία. Αν όμως αναλογιστεί κανείς πόσα σχολικά κτίρια αλλά και γενικότερα πόσες δημόσιες υπηρεσίες στη Θεσσαλονίκη -όπως και σε άλλες πόλεις σίγουρα- έχουν αμίαντο, μπορεί να υποθέσει πως η σχολική στέγη, εκτός από όλα τα άλλα, πάσχει και περιβαλλοντικά.

Ενώ, λοιπόν, ο αμίαντος έχει κριθεί και με σχετικές οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης υλικό επικίνδυνο για τη δημόσια υγεία, το οποίο πρέπει να μη χρησιμοποιείται σε κτίρια, σε πολλές περιπτώσεις μαθητές στεγάζονται σε σχολεία με αμίαντο.

Μην έχοντας ενημερωθεί οι γονείς, οι εκπαιδευτικοί και οι ίδιοι οι μαθητές για το θέμα του αμιάντου και των επιπτώσεων που έχει ξεκινούν αντιπαραθέσεις με τους αρμόδιους φορείς. Σε ορισμένες περιπτώσεις, όπως αυτή στο δήμο Μενεμένης, η κατάσταση ίσως να οδηγείται στα άκρα.

Όπως καταγγέλλουν οι εκπρόσωποι της Οικολογικής Κίνησης Θεσσαλονίκης, πριν από λίγες ημέρες ο δήμος Μενεμένης προχώρησε στην αποξήλωση πλακών αμιάντου χωρίς, όπως υποστηρίζουν οι καταγγέλλοντες, να έχουν ληφθεί τα απαραίτητα μέτρα.

Το ζήτημα, όπως συμβαίνει και στην περίπτωση των κεραιών κινητής τηλεφωνίας, είναι ότι η τοπική κοινωνία μπορεί να αντιδρά σπασμωδικά ή με υπερβολή, διότι δεν υπάρχει σαφής και έγκυρη επιστημονική ενημέρωση.

Τα σχολεία, μέρος της καθημερινής ζωής εκατομμύρια οικογενειών, δεν είναι απλώς κτιριακές εγκαταστάσεις, αλλά χώροι στους οποίους πρέπει να καλλιεργούνται το πνεύμα και η αισθητική.

Το ίδιο και το περιβάλλον στο οποίο περνάμε την καθημερινότητά μας.