Επώνυμοι μογγίλαλοι

Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΚΑΜΠΑΡΔΩΝΗΣ

Ο Μανόλης Χιώτης έλεγε: "Καλή φωνή έχουν κι οι γάιδαροι".

Σ' αυτή τη λογική στηρίζονται και οι διαγωνισμοί τύπου "Fame Story", που έγιναν ένα σωρό: ένα τραγούδι μπορεί να το τραγουδήσει ωραία ακόμη κι ένας βλαξ -κάτι που αποκλείεται να συμβεί με τις άλλες τέχνες. Το πραγματικό τραγούδι, που σου συγκλονίζει τα σπλάχνα, δεν είναι ζήτημα ωραίας φωνής, γιατί τότε όσοι τελείωναν ωδείο θα γίνονταν και μεγάλοι τραγουδιστές. Χρειάζονται άλλα προσόντα: βάθος ψυχής, ισχυρά βιώματα, επεξεργασμένες ευαισθησίες, που κατεξοχήν κάνουν τους μεγάλους τραγουδιστές. Ούτε ο μέγας Σαββόπουλος έχει ωραία φωνή, ούτε ο Θεοδωράκης, αλλά ο Μίκης τραγουδάει συγκλονιστικότερα από όλους τους καλλίφωνους τραγουδιστές του.

Όπως η λογοτεχνία δεν είναι θέμα καλλιλογίας και ο χορός καλού κουνήματος ή άψογου pas de deux. Αλλά στην (κακοποιημένη) μουσική, με τη βοήθεια της εικόνας, όλα γίνονται: το κάθε ψώνιο, που απλώς τραγουδάει καλούτσικα στο μπάνιο, αν εμφανιστεί σε σχετική εκπομπή και είναι και λίγο καλή γκόμενα ή ωραίο αγόρι, μπορεί να γίνει αμέσως γνωστό, ως αυτιστικό υποκείμενο μεγάλης δημοσιότητας, να το καμαρώνουν (το ψώνιο) οι γονείς του και να το κυνηγάν οι εταιρείες, που μετέτρεψαν το τραγούδι σε τροφή μογγίλαλων. Εξάλλου, το γεγονός ότι μια καλή φωνή προσφέρει δημοσιότητα και λεφτά σε ένα άτομο ανώριμο να διαχειριστεί τόση δόξα, λόγω ελλειμματικής πνευματικότητας και λαβωμένου "εγώ", δημιούργησε και στο παρελθόν μεγάλα ψώνια -ακόμα κι ο Καζαντζίδης σαλτάρισε από τη λατρεία που του είχε ο κόσμος και πίστεψε πως είναι κάτι σημαντικότερο από ένας τραγουδιστής. (Τότε τι έπρεπε να κάνουν οι πραγματικά μεγάλοι δημιουργοί, δηλαδή οι στιχουργοί και οι συνθέτες; Να πιστέψουν πως είναι αυτοκράτορες πορφυρογέννητοι;).

Οι εκπομπές οι σχετικές με τα ταλέντα και το τραγούδι ποντάρουν στην αφωνία, στον μη-λόγο, και καλλιεργούν την ηλιθιότητα -δεν είναι τυχαίο ότι σε πολλά κέντρα διασκέδασης βάζουν τη μουσική σε τόση ένταση, ώστε αποκλείεται ο λόγος και πρέπει να επικοινωνείς μόνο με μουγκρητά. Και οι εταιρείες, εξάλλου, θέλουν να έχουν αναλώσιμα ψώνια, γιατί οι μάνατζερ δεν αντέχουν προσωπικότητες τύπου Σαββόπουλου. Θέλουνε θνησιγενή αστερίδια, υποτακτικά -κι αφού περάσει η μόδα, σε δυο μήνες, πάμε στο επόμενο τεμάχιο. Συν τα τυχερά απ' τις γκόμενες.