Εφημερίδα "Μακεδονία"

Αναζήτηση

Βρες
Εμφάνιση

Πολιτική :: Χρονογράφημα

( προς θεσσαλονικείς 1η (διευκρινιστική) :: 9/1/2006 18:57:22) 

Ο Θέμης Λιβεριάδης γράφει

ΟΚΛΑΔΟΝ

Προς Θεσσαλονικείς 1η (διευκρινιστική)

Φίλοι μου αγαπημένοι, όπως έλεγε ο αξέχαστος Γιώργος Οικονομίδης (αν και εκείνη την εποχή μερικοί από εμάς τον είχαμε σε μαύρη λίστα, μαζί με Μαστοράκη και τα άλλα της… "αμύνης τα παιδιά").

Ξεκινώντας πάλι μετά από έξι χρόνια, δέκα μήνες και δέκα μέρες (για ώρες δε θυμάμαι) αυτή τη στήλη με τον ίδιο τίτλο, θεωρώ σαν καθαρόαιμος γραφειοκράτης (με την καλή όμως έννοια) να διευκρινίσω για τους αναγνώστες μας τι… περίπου υπαινίσσομαι με το "Οκλαδόν" και το επέλεξα σαν "στέγη", για να φωλιάσουν προσωρινά μερικές σκέψεις μου. Αυτό θα το έκαμνα ούτως ή άλλως, πολύ περισσότερο που στα επτά αυτά χρόνια που μεσολάβησαν άλλοι πεθάνανε κι άλλοι γεννήθηκαν, που σημαίνει ότι ούτε οι μεν ούτε οι δε μπορούν να με διαβάσουν. Διότι με τους νεκρούς "καλά" -δεν το συζητάμε… Από την άλλη μεριά ένα παιδί που γεννήθηκε ας πούμε το Μάρτιο του 1998 τι να διαβάσει στο Οκλαδόν. Αυτό ακόμα δεν πρόλαβε να προβληματιστεί με το τι γιορτάζουμε στις 25 Μαρτίου και τι στις 28 Οκτωβρίου. Για να μην πιάσουμε στενάχωρες χρονολογίες, λ.χ. το Μάη του 1453, γιατί μπορεί να το ζορίσουμε υπέρμετρα και στην καλύτερη εκδοχή να μας πει πως κάπου τότε ο Χριστόφορος Κολόμβος ανακάλυψε την Αμερική.

Το "οκλαδόν" λοιπόν είναι κυρίως στρατιωτικό παράγγελμα για στάση "χαλάρωσης", που δίνεται στους νεοσύλλεκτους ανάμεσα στις ασκήσεις. Στα λεξικά η παράθεση, όπου υπάρχει, ετυμολογίας, δημιουργεί περίεργους και ανησυχητικούς συσχετισμούς, λ.χ. σταυροπόδι, ανακούκορδα, με λυγισμένα τα σκέλη ή "αλά Τούρκα"… Αλλά δυστυχώς λένε ότι υπάρχει συγγενής ρίζα και με "οκνεύω"-χαλαρώνω-τεμπελιάζω και άλλα τρομερότερα, όπως όκνος, απροθυμία, βραδύτης και βαριεστιμάρα.

Αντίθετο του οκλαδόν σκέπτομαι ότι θα μπορούσε να θεωρηθεί λ.χ. το δυτικότροπο και δη αμερικανικής "τερατογέννησης"… jogging, που το πρωτοκαθιέρωσαν οι "επιτυχημένοι" Αμερικανοί (ξέρετε, αυτοί που ψηφίζουν κιόλας). Διότι σκέφθηκαν προφανώς: Οκέι! Τώρα έχομεν πολλά λεφτά. Πρέπει να ζήσουμε λοιπόν και πολλά πολλά χρόνια, για να τα χαρούμε… Αλλά δεν τους βγήκε! Γενικώς ποτέ δε βγαίνει αυτή η προσπάθεια. Άρχισαν λοιπόν μεταξύ πτήσεων, συμβουλίων, χρηματιστηρίου, συσκέψεων και οικογενειακής ευτυχίας να τρέχουν με φόρμες κτλ., ώσπου άρχισαν να ξεραίνονται "πριν την ώρα τους" και το… υπαναχώρησαν αρκετά. Μπορεί να τους σφύριξε και κανένας από τη μεριά του… οκλαδόν, που λέγαμε, και γενικώς της καθ' ημάς Ανατολής εκείνο το θυμοσοφικό ότι "τα σάβανα δεν έχουν τσέπες".

Ωστόσο κι εμείς οι νεοέλληνες συχνά πυκνά τη "βρίσκουμε" οκλαδόν. Πρέπει ίσως κάποτε, όταν τελειώσει η βασική μας εκπαίδευση (ως έθνος εννοώ…) και αφού έχουμε μάθει καλά τις "ασκήσεις", να σηκωνόμαστε καμιά φορά και να φωνάζουμε "Αέρα"! Πού ξέρεις… Αέρας πάντα πιάνει… Αν είναι και βαρδάρης, ακόμα καλύτερα. Καθαρίζουν τα πάντα.

Αυτά τα διευκρινιστικά για σήμερα… Κι απ' το επόμενο "οκλαδόν"… πιάνουμε δουλειά.