ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΣΙΔΗΡΟΠΕΝΙΚΗ ΑΝΑΙΜΙΑ

Απαραίτητος για την έγκυο ο σίδηρος

Πάνω από 1 δισ. άνθρωποι σε ολόκληρο τον κόσμο πάσχουν από σιδηροπενική αναιμία - Σημαντικές είναι οι επιπτώσεις της στην έγκυο και στο παιδί

Περισσότεροι από ένα δισεκατομμύρια άνθρωποι πάσχουν από σιδηροπενική αναιμία, σύμφωνα με στοιχεία της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας. Συγκεκριμένα, το 20-25% των νεογνών πάσχει από σιδηροπενική αναιμία, το 43% των παιδιών μέχρι τεσσάρων ετών, το 12% των παιδιών στις πάρα πολύ αναπτυγμένες χώρες, καθώς επίσης από τη νόσο πάσχει το 37% των παιδιών από 5-12 ετών.

Παράλληλα, σύμφωνα με έρευνα που έγινε από επιστήμονες στην Ιαπωνία, το 71,8% των κοριτσιών της εφηβικής ηλικίας πάσχει από λανθάνουσα σιδηροπενία και το 51% των γυναικών της αναπαραγωγικής ηλικίας διαθέτουν μικρά έως και καθόλου αποθέματα σιδήρου. Την ίδια στιγμή, το 80% των εγκύων δεν παίρνουν σίδηρο κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και έτσι δεν έχουν καθόλου αποθέματα σιδήρου στον μυελό των οστών στο τέλος της κύησης.

Τα στοιχεία αυτά παρουσίασε σε σχετική ημερίδα με θέμα "Αναιμία και κύηση", που διοργάνωσε σε κεντρικό ξενοδοχείο της Βέροιας η Γ΄ Μαιευτική Γυναικολογική Κλινική του Ιπποκράτειου Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης, σε συνεργασία με τον Ιατρικό Σύλλογο Ημαθίας, ο αναπληρωτής διευθυντής της κλινικής, Πέτρος Πετρόπουλος.

Όπως τόνισε ο κ. Πετρόπουλος, η βιολογική αξία του σιδήρου είναι πάρα πολύ μεγάλη, και πολύ περισσότερο για την έγκυο, διότι είναι σημαντικό στοιχείο το οποίο συμμετέχει στη σύνθεση της αιμοσφαιρίνης, στη μεταφορά ηλεκτρονίων για την κυτταρική αναπνοή, στη σύνθεση του DNA, καθώς επίσης και σε ζωτικής σημασίας αντιδράσεις.

Όμως ο σίδηρος έχει άμεση σχέση με την ικανότητα εκμάθησης των ατόμων, καθώς η έλλειψή του ελαττώνει την ευαισθησία των d2 υποδοχέων της ντοπαμίνης, αυξάνει τη δραστικότητα των απιοειδών πεφσειδίων στον εγκέφαλο, γεγονός που οδηγεί στην ανικανότητα εκμάθησης.

Σύμφωνα με τον κ. Πετρόπουλο, τα συμπτώματα της λανθάνουσας σιδηροπενίας είναι η κόπωση, νευρικότητα, αδυναμία συγκέντρωσης, πρωινοί πονοκέφαλοι, καταθλιπτική δυσφορία και ψυχολογική αστάθεια, μειωμένη αποτελεσματικότητα, ανορεξία και αυξημένη ευαισθησία στις λοιμώξεις και μερική αμνησία.

Θεραπεία

Από την πλευρά του ο επίκουρος καθηγητής της Γ΄ Μαιευτικής Γυναικολογικής κλινικής του ΑΠΘ, Βασίλειος Καραγιάννης, αναφέρθηκε στους τρόπους θεραπείας και πρόληψης της σιδηροπενικής αναιμίας.

Ο κ. Καραγιάννης τόνισε ότι οι έγκυες οφείλουν να παίρνουν από την αρχή της εγκυμοσύνης, μαζί με τα συμπληρώματα διατροφής και σίδηρο. Αυτό είναι αναγκαίο, γιατί οι ανάγκες σε σίδηρο, τόσο της εγκύου, όσο και του εμβρύου είναι πολλές και δεν μπορεί ο οργανισμός να τις αναπληρώσει. Σε αντίθετη περίπτωση, υπάρχει αναιμία στην εγκυμοσύνη που είναι εις βάρος της γυναίκας και του εμβρύου.

Πάντως, σύμφωνα με τον κ. Καραγιάννη, από τα διάφορα σκευάσματα προτιμάται η θεραπεία με φάρμακα ή σιρόπια και όχι από ενδοφλέβια χορήγηση, γιατί τότε υπάρχουν παρενέργειες.

Ωστόσο, η δοσολογία πρέπει να είναι ανάλογη με τις απαιτήσεις, το φάρμακο να απορροφάται από τον οργανισμό, ενώ αναγκαίο είναι η γυναίκα να είναι πλήρως ενημερωμένη για τις παρενέργειες των φαρμάκων. Οι παρενέργειες αυτές μπορεί να είναι μικροί πόνοι, αλλά συχνά παρατηρείται οι πόνοι αυτοί να είναι αρκετά δυνατοί. Όμως, όπως τόνισε ο κ. Καραγιάννης, "δεν υπάρχει περίπτωση οι πόνοι να οδηγήσουν σε αποβολή".

Κριτήρια για τη θεραπεία που θα ακολουθήσει η γυναίκα είναι κυρίως η μέτρηση των παραμέτρων του αίματος. Συγκεκριμένα, ο αιματοκρίτης πρέπει να κυμαίνεται στο 35-37%, ενώ παράλληλα πρέπει να ελέγχεται και η ανταπόκριση από τη θεραπεία. Αυτό σημαίνει ότι σε τρεις εβδομάδες από την έναρξη της πρέπει να υπάρχουν σημάδια βελτίωσης. Όμως σε περίπτωση που αυτά δεν υπάρχουν, τότε ο γιατρός, ανάλογα βέβαια με την περίπτωση, είτε αλλάζει την θεραπευτική αγωγή είτε αυξάνει τη δοσολογία.

ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΓΕΩΡΓΙΑΔΟΥ