Ο αυθορμητισμός των παιδιών

Κ. διευθυντά,

Η ιστορία που συνέβη στο λεωφορείο, είναι μικρή βέβαια, σχετίζεται όμως, με τα "τρομερά παιδιά", αλλά και με τα χάλια μας.

Τρεις η ώρα το μεσημέρι. Το λεωφορείο της γραμμής είναι ασφυκτικά γεμάτο. Όμως, ο εισπράκτορας, επιμένει: "προχωρήστε μπροστά, το λεωφορείο είναι άδειο".

"Επαγγελματίας" ο εισπράκτορας και οι επιβάτες συνηθισμένοι σ' αυτόν τον παραλογισμό, που τον ακούν χρόνια και χρόνια, δεν αντιδρούν πια. Δεν έχουν και την ενέργεια για να αντιδράσουν, αφού κουρασμένοι όπως είναι από τη δουλειά, το μόνο που σκέφτονται είναι να φτάσουν στο σπιτάκι τους όσο το δυνατόν γρηγορότερα, έστω και στριμωγμένοι σαν σαρδέλες, έστω και όρθιοι.

Ο εισπράκτορας επαναλαμβάνει: "προχωρήστε μπροστά, το λεωφορείο είναι άδειο". Οπότε πετάγεται ένα αγοράκι, θα 'ταν δεν θα 'ταν 6 χρόνων και λέει: "Το λεωφορείο δεν είναι άδειο, είναι γεμάτο".

Το τι γέλιο και τι ικανοποίηση προκάλεσε το αγοράκι αυτό στους επιβάτες δεν περιγράφεται.

Ένα παιδί, εξέφρασε την αγανάκτηση όλων, δίχως να προκληθούν διαπληκτισμοί κλπ.

Ε! αυτός ο αυθορμητισμός και η ειλικρίνεια των παιδιών είναι κάτι το "τρομερό". Τρομερή όμως είναι και η κατάσταση ή η νοοτροπία, να στοιβάζουμε ανθρώπους όπως - όπως.

ΦΑΝΟΥΛΑ ΚΑΛΠΕΝΙΔΟΥ