Οι προσπάθειες της πολιτείας για εντυπωσιασμό και αποπροσανατολισμό

Κύριε διευθυντά,

Ακούσαμε και διαβάσαμε, προχθές, τα ονόματα πολιτών που δόθηκαν στη δημοσιότητα από το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών.

Κατ' αρχήν, από νομικής άποψης οι φοροφυγάδες οδηγούνται στον εισαγγελέα, όπως εξάλλου γίνεται και σε άλλες πολιτισμένες και δημοκρατικές χώρες.

Η κυβέρνηση, θα έπρεπε να ήταν προσεκτική με την τακτική αυτή, γιατί μια τέτοια επιχείρηση που έγινε και στο παρελθόν είχε "Παραπατήσει" καθώς αναφέρθηκε το όνομα του προπονητή Γιάννη Ιωαννίδη. Στη συνέχεια ο Γ. Ιωαννίδης διαμαρτυρήθηκε δημόσια ότι δεν φοροδιαφεύγει και η κυβέρνηση ζήτησε επίσης δημόσια συγνώμη.

Και γιατί να 'χουμε φοροφυγάδες; δεν γίνονται από την εφορία έλεγχοι και ποια η σημασία των "Ράμπο";

Η προσπάθεια του εντυπωσιασμού και αποπροσανατολισμού -μήπως έτσι και ξεχάσει ο κόσμος το "φιάσκο" με το Ρουμάνο- δεν περνάει στις μέρες μας. Ο κόσμος αρχίζει και ξυπνά και γι' αυτό εξάλλου η γενική αδιαφορία ως προς την πολιτική και τα κοινωνικά.

Αλλά η αδιαφορία δεν σημαίνει και αποχαύνωση, η αδιαφορία μπορεί να μεταβληθεί σε κατακραυγή, πράγμα, που θα βλάψει κατά πρώτον τους πολιτικούς.

Ανάμεσα, δε, στα ονόματα των φοροδιαφυγάδων είναι παράξενο που δεν ακούστηκαν ονόματα μεγάλων εταιριών ή οικονομικών κολοσσών.

Πάντως, τέτοιες ενέργειες δεν τιμούν το δημοκρατικό μας πολίτευμα και μάλλον θα 'πρεπε να γίνονται με εχεμύθεια.

Κι ένα κράτος που θέλει ευσυνείδητους πολίτες, θα 'πρεπε να 'ναι κι εκείνο ευσυνείδητο.

Είναι γνωστό ότι η φοροδιαφυγή υπάρχει σ' όλα τα πλάτη και μήκη της γης και οι κυβερνήσεις άλλων χωρών, υπολογίζουν στον κρατικό προϋπολογισμό τους κι αυτό το φαινόμενο.

Η Γερμανία, λ.χ., προϋποθέτει, στον προϋπολογισμό της, έλλειμμα γύρω στα 20% από φοροδιαφυγή, ενώ ο Γερμανός επιχειρηματίας ένα 30% από "κλεψίματα" του προσωπικού του σε βάρος της επιχείρησης (χρήση τηλεφώνου για προσωπικούς σκοπούς, αφαίρεση αντικειμένων κ.ά.).

Και να το πούμε κι αυτό. Στις ΗΠΑ, υπάρχουν σχολές, όπου οι Αμερικανοί διδάσκονται τρόπους με τους οποίους θα μπορούν να πληρώνουν όσο το δυνατόν λιγότερη φορολογία. Και τέλος, στις Σκανδιναβικές χώρες οι επιχειρηματίες όταν βγαίνουν για γεύμα ακόμα και με φίλους ζητούν τιμολόγιο για να το δηλώσουν ως έξοδο στα λογιστικά τους βιβλία.

Οι άνθρωποι καταλαβαίνουν ότι οι άμεσοι φόροι είναι τόσοι πολλοί, που το κράτος οφείλει να κάνει κάποτε και στραβά μάτια.

Και μιλάμε για κράτη με πολίτες που έχουν απαιτήσεις από τις κυβερνήσεις τους, που δεν μπορείς εύκολα να τους εντυπωσιάσεις ή να τους αποπροσανατολίσεις. Να σκεφθεί κανείς ο "συνήγορος του πολίτη" που άρχισε να λειτουργεί στη χώρα μας -μόλις πριν λίγες μέρες- και να δούμε αν θα λειτουργήσει άτεγκτα υπάρχει στη Βόρεια Ευρώπη εδώ και μια δεκαπενταετία και ίσως και περισσότερο.

Ήδη, το αν ο "συνήγορος του πολίτη" λειτουργήσει στη χώρα μας άτεγκτα, παραπέμπει στη δυσπιστία και μιζέρια, την οποία μας εμφύσησε σ' εμάς τους Έλληνες αυτή η χώρα.

ΜΑΡΙΑ ΚΑΣΑΠΗ