Η Δέσπω πήρε τ' όπλο της

Με την Τουρκία έχουμε μόνιμο πρόβλημα, με τα Σκόπια ντέρμπι, τα κοτσύφια τρελαίνονται στο Κοσσυφοπέδιο, χρειαζόμαστε ένα σατανικό υπουργό Εξωτερικών επιπέδου Ταλεϊράνδου και ο Καραμανλής ποιον επιλέγει για να τα λύσει όλα αυτά; Την Ντόρα.

Με τον ενθουσιασμό που ο πρωθυπουργός επέλεξε εαυτόν για υπουργό Πολιτισμού και μετά αυτοαπελύθη, για να βάλει στη θέση του τον σπεσιαλίστα (στον Ρέμο και στην Αράχοβα) Βουλγαράκη, με την ίδια λογική έβαλε την Ντόρα στο Εξωτερικών. Σαν να πρόκειται για επικεφαλής τηλεοπτικής εκπομπής και όχι για το σημαντικότερο υπουργείο του ελληνισμού - άρχισαν ήδη οι Τούρκοι τα σαντουροβιόλια και τις παραβιάσεις και η Ντόρα απάντησε ηρωικά σαν τη Δέσπω: "Δεν ταιριάζουν αυτά σε μια χώρα που θέλει να μπει στην Ευρώπη".

Οπότε και χέστηκε ο Ερντογάν και διέταξε πανικόβλητη υποχώρηση στη στρατιά του Δράμαλη.

Νιώθω -μάλλον το υποστηρίζει και ο Μολυβιάτης- πως θα έχουμε ιστορίες. Οι κυβερνώντες δίνουν μερικές φορές την αίσθηση πως δεν έχουν μελετήσει καλά την ιστορία και διέπουν τα της πατρίδος νομίζοντας πως παίζουν Μονόπολι σε βίλα των βορείων προαστίων.

Διότι δεν είναι δυνατόν να επιλέγεις άκαπνη υπουργό Εξωτερικών και να την βάζεις να μάθει στου κασίδη το κεφάλι προς τα πού πέφτει το Μαυροβούνιο και να απαντά στην πρόκληση του casus belli με συνοικιακά κλισέ περί Ευρώπης, την οποία οι Τούρκοι την έχουν εγγεγραμμένη - εδώ έφτασαν να κάνουν συνέδριο μέσα στη Γερμανία εναντίον της αναγνώρισης της αρμενικής γενοκτονίας και οργάνωση με το όνομα του Ταλάτ, που ήταν ο μέγας χασάπης των Αρμενίων.

(Σαν να έκαναν οι Γερμανοί συνέδριο υπέρ του Άιχμαν).

Απίστευτο. Με ποιο πεπειραμένο επιτελείο, με ποιες δεξαμενές σκέψης, ποιους διπλωμάτες από πίσω θα κινηθεί η Ντόρα και μπορεί να κάνει τι μπροστά στον τουρκικό διπλωματικό μηχανισμό, που έχει συνέχεια και συνέπεια εδώ και δεκαετίες, που έχει στα σπλάχνα του τα πιο επικίνδυνα και μορφωμένα τουρκικά καρτάλια, σταθερή γραμμή πλεύσης (τον κεμαλισμό) και συμμαχίες, επιρροές και ριγμένα μπαξίσια παντού - πού πας, ρε Καραμήτρο;

Αυτό το προφανές δεν το βλέπει ο κύριος Καραμανλής; Και αν δεν το βλέπει, δεν υπάρχουν γύρω του δυο άνθρωποι να του πουν μια λέξη - ή έχει κρυσταλλωθεί πέριξ αυτού ομάδα σιελόρροιας και κολάκων που δεν επιτρέπει να του μεταφέρεται η αίσθηση της πραγματικότητας;

(Είναι οι ίδιοι εκείνοι κουτοπόνηροι που τον έπεισαν να κρατήσει επί έντεκα μήνες κρυφό το ζήτημα των υποκλοπών;)

Απ' την άλλη, δεν παίρνουμε τα F-16 και ξαναπροκαλούμε την υπερδύναμη - αφού πρώτα βγήκαμε και είπαμε πως οι Αμερικάνοι ευθύνονται για τις υποκλοπές.

Πού οδηγούν όλα αυτά; Κι αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, δεν θα μας έπαιρνε στο κυνηγητό με το στειλιάρι;

Δεν ξέρω. Μακάρι η Ντόρα να τα καταφέρει. Αλλά πώς; Εκείνο που λέω ως μη ειδικός είναι πως όλα αυτά κοντράρουν πλαγιομετωπικά στην κοινή λογική - μου φαίνεται, κάποιες στιγμές, λες κι ο Καραμανλής παίζει φρουτάκια, τραβάει το μοχλό, κι ό,τι συνδυασμός οπωρικών κάτσει.

Και βέβαια, το θέμα της Τουρκίας, των Σκοπίων ή του Κοσσυφοπεδίου δεν είναι μόνο θέμα Καραμανλή, αλλά όλων των κομμάτων - είναι απαραίτητο ένα σταθερό, υπερκομματικό συμβούλιο εξωτερικής πολιτικής με σταθερό άξονα κάποιου είδους αντικεμαλισμό. Αλλά κάθε κυβέρνηση προτιμά το one man show και οι περισσότεροι πρωθυπουργοί την πολιτική του στιλ: ό,τι θυμάμαι χαίρομαι.