ΝΟΥΡΣΟΥΛΤΑΝ ΝΑΖΑΡΜΠΑΓΕΦ

Ο 58χρονος πρόεδρος του Καζακστάν, Νουρσουλτάν Ναζαρμπάγεφ, επανεξελέγη με το 81,71% των ψήφων στις εκλογές που διεξήχθησαν την Κυριακή σε αυτήν την πρώην σοβιετική δημοκρατία. Βέβαια, η νίκη του πάλαι ποτέ κομμουνιστή και νυν φιλελεύθερου ηγέτη κάθε άλλο παρά έκπληξη προκάλεσε. Στην ουσία, "έπαιξε" χωρίς αντίπαλο, αφού ο μόνος που μπορούσε να αμφισβητήσει την πολιτική ηγεμονία του, ο πρώην πρωθυπουργός, Ακεγιάν Καγεγκελντίν, καταδικάστηκε σε ενός έτους στέρηση του δικαιώματος του εκλέγεσθαι, επειδή προσκλήθηκε να μιλήσει ενώπιον μελών πολιτικής οργάνωσης, η οποία… δεν είχε συσταθεί νομότυπα. Βέβαια, ο Ναζαρμπάγεφ εξέφρασε τη "λύπη" του, όμως, η δικαιοσύνη "αποφασίζει ανεπηρέαστη από πολιτικές σκοπιμότητες".

Πρόεδρος του Καζακστάν από το 1991, ο Ναζαρμπάγεφ εμφανίζεται ως εγγυητής της ομαλής μετάβασης της χώρας από τον κομμουνισμό στην οικονομία της αγοράς, αλλά και της ειρηνικής συνύπαρξης των δέκα εκατομμυρίων Κοζάκων και των πέντε εκατομμυρίων μελών της ρωσικής μειονότητας. Κατά την προεκλογική περίοδο, οι Κοζάκοι πολίτες είχαν την ευκαιρία να εμπεδώσουν καλά τη βιογραφία του προέδρου τους, αφού, άλλωστε, μόνον αυτός είχε δυνατότητα ελεύθερης και κατά βούλησιν παρουσίας στην τηλεόραση της χώρας. Έτσι, κατά την τελευταία εβδομάδα πριν από τις εκλογές προβλήθηκε σε πέντε συνέχειες ταινία για τη ζωή και τη δράση του. Μια μικρή λεπτομέρεια είναι ότι την κρατική τηλεόραση του Καζακστάν διευθύνει η μια από τις τρεις κόρες του προέδρου. Μια άλλη κόρη του έχει παντρευτεί το γιο του προέδρου της γειτονικής δημοκρατίας του Κιργιστάν.

Σύμφωνα με την υμνητική βιογραφία του, ο Ναζαρμπάγεφ από μικρό παιδί βοηθούσε τους γείτονές του, στο χωριό Τσεμολγκάν, να χτίσουν ή να επισκευάσουν τα σπίτια τους, έπαιζε ακορντεόν, ενώ ακολουθούσε πιστά τα έθιμα του χωριού. Αυτοδημιούργητος, ανέβηκε ένα προς ένα τα σκαλοπάτια της κομματικής ιεραρχίας, και το 1989 εξελέγη, άνευ αντιπάλου, γενικός γραμματέας του τοπικού ΚΚ. Μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, αναδείχθηκε πρόεδρος του ανεξάρτητου πλέον Καζακστάν, κατορθώνοντας, με αμφιλεγόμενους ελιγμούς και επιδέξιους χειρισμούς, να ελέγχει χωρίς αντίπαλο την εξουσία.