Εφημερίδα "Μακεδονία"

Αναζήτηση

Βρες
Εμφάνιση

Απόψεις :: Ανάλυση

( μειώνεται επικίνδυνα ο αριθμός των νέων ) 

Μειώνεται επικίνδυνα ο αριθμός των νέων

Σοβαρές ανησυχίες πρέπει να προκαλέσουν τα στοιχεία επιστημονικής έρευνας για την υπογεννητικότητα στην Ελλάδα, που παρουσίασε συντάκτρια της "Μακεδονίας". Σύμφωνα με αυτά, ενώ στην Τουρκία γεννιούνται κάθε χρόνο 1. 600. 000 παιδιά, στην Ελλάδα γεννιούνται μόνο 98. 000. Μερικά από τα αίτια του φαινομένου αυτού είναι η μείωση του αριθμού των γάμων σε πανελλήνια κλίμακα, η αύξηση του αριθμού των διαζυγίων, η αντισύλληψη, η μετανάστευση, η έλλειψη επαρκούς αριθμού βρεφονηπιακών σταθμών, η ανάπτυξη νέων προτύπων ζωής, η απασχόληση της γυναίκας σε επαγγέλματα έξω από το σπίτι, η κοινωνική και οικονομική ανασφάλεια των νεαρών ζευγαριών και άλλα.

Η δημοσιογράφος αναφέρει μεταξύ άλλων και τα εξής: "Ένας από τους παράγοντες που συνετέλεσαν στην υπογεννητικότητα είναι η αστυφιλία, με αποτέλεσμα να αποδυναμωθούν οι αγροτικές περιοχές και να στερηθεί η Ελλάδα των εστιών υπεργεννητικότητας. Συγχρόνως, στα αστικά κέντρα τα διαμερίσματα των πολυκατοικιών δεν ευνοούν την ανάπτυξη πολυμελών οικογενειών. Επιπλέον, στην πόλη, η γειτονιά και το πρόχειρο γήπεδο για παιχνίδια των παιδιών δεν υπάρχουν. Τουναντίον, ανθούν το εμπόριο ναρκωτικών, τα πορνογραφικά έντυπα και θεάματα, που δηλητηριάζουν παντοιοτρόπως τα νιάτα. Πέραν της ερήμωσης της αγροτικής περιοχής από τα νεαρά γόνιμα άτομα, που με την αστυφιλία εγκαταλείπουν την επαρχία, υπάρχει και άλλη αιτία υπογεννητικότητας στις αγροτικές περιοχές. Οι γονείς δηλαδή αποκτούσαν πολλά παιδιά για να τους βοηθούν στις αγροτικές εργασίες, και απαιτούσαν πολλά εργατικά χέρια".

Δε χρειάζεται πολλή σκέψη, για να διαπιστώσει κανείς πως η κατάσταση είναι τραγική. Η δημοσιογράφος στο ρεπορτάζ της παραθέτει αντικειμενικά στοιχεία, τα οποία σχηματίζουν μια ζοφερή εικόνα.

Σύμφωνα με τις διαπιστώσεις άλλων ερευνητών, ο γάμος εξακολουθεί να αποτελεί προσδοκία για κοινωνική και οικονομική άνοδο, παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις. Η σηματοδότηση της έννοιας της προίκας έχει μεταλλαχθεί στα κοινά περιουσιακά στοιχεία, ενώ στη μέση και την υψηλή αστική τάξη η οικονομική ευμάρεια μέσω γάμου είναι συνήθως στόχος ζωής, παρά τη συμβολή της μόρφωσης. Το 35% των γυναικών, που εργάζονται στην Ελλάδα, ανήκει κυρίως στην εργατική και μικρομεσαία τάξη. Παρ' όλα αυτά, στις μικροαστικές οικογένειες ο άνδρας συνεχίζει να αρνείται τις υποχρεώσεις που απορρέουν από την είσοδο της γυναίκας στην αγορά εργασίας. Κύριο χαρακτηριστικό της μεσαίας τάξης είναι η συμμετρία των ρόλων, με τον άνδρα όμως να έχει τον κυρίαρχο ρόλο, όταν η εκπαίδευσή του είναι υψηλότερη. Στις νεόπλουτες οικογένειες, η γυναίκα διαδραματίζει κυρίως διακοσμητικό ρόλο. Όσο για τα παιδιά, ακολουθούν και αυτά τους νέους δρόμους που διανοίγονται. Η συντριπτική πλειοψηφία των οικογενειών ωθεί τα παιδιά προς της μόρφωση, ξοδεύοντας ορισμένες φορές το υψηλότερο ποσοστό των εισοδημάτων της για σπουδές στο εξωτερικό. Σύγχρονο φαινόμενο αποτελούν επίσης οι μητέρες που ονειρεύονται τις κόρες τους "συλφίδες" σε τηλεοπτικά σόου. Οι ίδιοι ερευνητές καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι το σεξ και η αναπαραγωγή αντιστοιχούν πλέον σε διαφορετικές λειτουργίες του συζυγικού ζεύγους, ενώ η ανάγκη για ασφάλεια και στοργή εμφανίζεται περισσότερο επιτακτική.

Ας ξαναγυρίσουμε όμως στην υπογεννητικότητα. Κατά το δημοσιογράφο Μάικ Σπέκτερ, η πληθυσμιακή κατάρρευση απειλεί την Ευρώπη. Στην ήπειρό μας δεν υπάρχει πλέον ούτε μία χώρα που να διαθέτει τόσα παιδιά, που να μπορούν να αντικαταστήσουν αυτούς που πεθαίνουν. Η Ιταλία, η Γερμανία, η Ισπανία και η Ελλάδα αποτελούν παραδείγματα σύμφωνα με τα οποία οι πολίτες ηλικίας άνω των 60 χρόνων είναι περισσότεροι από τους νέους ηλικίας κάτω των 20 ετών.

Τον κώδωνα του κινδύνου κρούει και ο κ.Ζαν Κλοντ Σενέ, διευθυντής του εθνικού ινστιτούτου δημογραφικών ερευνών της Γαλλίας.

"Το πρόβλημα μπορούμε να το εξετάσουμε από φιλοσοφικής πλευράς", τονίζει ο Γάλλος επιστήμονας. "Η Ευρώπη είναι γηραιά και κατάκαμπτη και γι' αυτό φθίνει. Ίσως είναι αυτός ο φυσιολογικός κύκλος της ζωής του κάθε πολιτισμού, κάτι αναπότρεπτο δηλαδή. Άλλωστε, από άλλης απόψεως, ο έλεγχος των γεννήσεων είναι επιθυμητός. Πάρτε, για παράδειγμα, την Κίνα και το Μπαγκλαντές, ή τις περισσότερες αφρικανικές χώρες. Εκεί η μείωση των γεννήσεων θεωρείται μέγα κατόρθωμα. Πρέπει ωστόσο να κοιτάζουμε πέρα από τους αριθμούς. Και εδώ πρέπει να πούμε ότι η Ευρώπη βρίσκεται ενώπιον μιας πολύ σημαντικής τάσης. Διότι δεν μπορείς να έχεις έναν επιτυχημένο κόσμο, όταν δεν υπάρχουν παιδιά μέσα σ' αυτόν".

Σε πολλούς επιστήμονες η υπογεννητικότητα προκαλεί απελπισία. Άλλοι εκφράζουν αγανάκτηση: "Υπάρχουν γονείς που κάθονται με χαρτί και μολύβι, για να υπολογίσουν πόσο θα τους κοστίσουν, αν αποκτήσουν ένα, δύο ή τρία παιδιά". Από την άλλη πλευρά υπάρχουν πολλά νεαρά ζευγάρια που επιθυμούν να αποκτήσουν έστω ένα παιδί. Μεταξύ αυτών υπάρχουν και πολλοί επιστήμονες. Πώς όμως να επιδιώξουν την απόκτηση παιδιού, όταν και οι δύο σύζυγοι παίρνουν από το πρωί τους δρόμους, αναζητώντας εργασία; Άλλη κατηγορία νεαρών ζευγαριών, με περιορισμένους πόρους, όταν αποκτήσει παιδί, το περιφέρει από τη μια πεθερά στην άλλη, για να τρέξουν μετά οι δύο σύζυγοι στη δουλειά τους με την ψυχή στο στόμα. Τέλος, βλέπει κανείς ζευγάρια χωρίς εισόδημα να αποκτούν τρία και τέσσερα παιδιά και να μην έχουν τη δυνατότητα να τα προσφέρουν ένα ποτήρι γάλα.

Τα στοιχεία και οι θεωρίες εκφράζουν μια πραγματικότητα. Υπάρχει όμως και μια άλλη πραγματικότητα, περισσότερο οδυνηρή.

Β.