ΠΕΝΤΕ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΧΩΡΙΣ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Γιατί η Θεσσαλονίκη αποφάσισε την τελευταία στιγμή να μπει στη διαδικασία της διεκδίκησης, εφόσον η ανάληψη των Μεσογειακών Αγώνων αποτελεί πραγματικό στρατηγικό στόχο και όχι πρόσκαιρο επικοινωνιακό τέχνασμα; Γιατί η πόλη να κατέβει σε μια ψηφοφορία στην οποία θα είναι αουτσάιντερ κόντρα σε Τούρκους και Άραβες, διακινδυνεύοντας μια ήττα γοήτρου, πολύ βαρύτερη από την αντίστοιχη της EXPO;

Γιατί να μην επενδυθεί άμεσα σε έργα υποδομής το διόλου αμελητέο ποσό (τουλάχιστον 1 με 1,5 εκατ. ευρώ) που θα δαπανηθεί για την προώθηση της υποψηφιότητας, έχοντας μάλιστα ως δεδομένο ότι οι πιθανότητες επιτυχίας είναι περιορισμένες;

Γιατί να μην επιδιωχθεί εναλλακτικά η ανάληψη μιας άλλης αθλητικής διοργάνωσης (ευρωπαϊκό πρωτάθλημα στίβου ή κολύμβησης, για παράδειγμα), η οποία θα έχει μεγαλύτερη αίγλη, ελάχιστο κόστος διεκδίκησης και θα σταθεί αφορμή για να γίνουν σπουδαία έργα υποδομής για τον αθλητισμό της πόλης;

Γιατί να επενδύσει η Θεσσαλονίκη σε ένα "φθαρμένο" για τους Έλληνες θεσμό, που βάσει της λογικής θα χαρακτηριστεί από μέτριες επιδόσεις, μισοάδεια γήπεδα και εν τέλει δεν θα αφήσει ουσιαστική παρακαταθήκη;