Εφημερίδα "Μακεδονία"
ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΙΔΡΥΣΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΡΙΖΕΣ ΤΟΥ ΑΡΗ
Ο θεός του πολέμου και το Βυζάντιο
Εν αρχή ην η ιδέα. Μία ιδέα που γεννήθηκε στο μυαλό 22 αμούστακων παιδιών, σε ένα καφενείο της περιοχής Βότση, στις 25 Μαρτίου του 1914.
Οι σπίθες του πρώτου παγκοσμίου πολέμου άναβαν στην Ευρώπη και έτσι η παρέα αποφάσισε να ονομάσει την ομάδα Άρη, από τον πολεμοχαρή θεό. Για χρώματα επέλεξαν το κίτρινο και το μαύρο. Αυτά, άλλωστε, ήταν τα χρώματα του Βυζαντίου και η Θεσσαλονίκη θεωρούταν η δεύτερη τη τάξη πόλη της αυτοκρατορίας μετά την Κωνσταντινούπολη.
ΕΤΣΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΕ ο Άρης, το αντίπαλο δέος της εποχής για τον Ηρακλή και αγαπημένη ομάδα των κατοίκων της Εγνατίας και της Αγίας Τριάδας. Αγαπημένη ομάδα της ισραηλιτικής κοινότητας, αφού εξέφραζε τον διεθνή χαρακτήρα της Θεσσαλονίκης. Αγαπημένη ομάδα και των Σμυρνιών προσφύγων, μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή.
ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΙ, σύμφωνα με τα στοιχεία που έχουν σωθεί, ήταν οι Αγγέλου, Αγοραστός, Βλαχόπουλος Γρ., Βλαχόπουλος Λ., Γκοτζαμάνης, Δήμου, Ζέγας, Θεοδωρίδης, Ιωαννίδης, Καραγιαννίδης, Κοτρότσης, Κρέης, Κυδωνάκης, Κωστίδης, Λάμπρου, Νακόπουλος, Παπαγεωργίου, Πλιάτσικας, Ρωσσιάδης, Σαλούστο, Τσιατσιαπάς, Κότσανος. Πρώτος πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου ήταν ο Μίνως Κυδωνάκης.
ΤΟ ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟ ψηφίστηκε στις 10 Μαΐου του 1915 και σύμφωνα με το δεύτερο άρθρο "σκοπός του συλλόγου είναι η εκγύμνασις ισχυράς ομάδος αποτελουμένη εκ πασών των κοινωνικών τάξεων".
ΤΟ 1919 ο Κώστας Βικελίδης, αρχηγός της Αστραπής Παπάφη, διαλύει την ομάδα και την ενσωματώνει στον Άρη, που τα προηγούμενα χρόνια στηρίχθηκε στους μαθητές του Α' Γυμνασίου.
ΤΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ του 1920, ο Άρης γιγαντώθηκε σε πανελλήνιο επίπεδο. Πρωταγωνιστής στο ποδόσφαιρο, πρωταγωνιστής στο μπάσκετ, στο πόλο και στο στίβο, όπου είχε στις τάξεις του τον μετέπειτα ιστορικό ηγέτη του Παναθηναϊκού, Απόστολο Νικολαϊδη.
ΣΕ ΒΑΘΟΣ χρόνου ο σύλλογος πέρασε πολλές δυσκολίες. Προβλήματα γηπέδου, διοικητικοί αλληλοσπαραγμοί… Πάντα, όμως, διατηρούσε ρόλο πρωταγωνιστή στα δημοφιλή αθλήματα και χωρίς κορεσμό οι φίλοι του εξακολουθούν να προσμένουν ακόμη καλύτερες ημέρες.
