Από τα εγκαίνια του γηπέδου Χαριλάου κύλησαν 55 χρόνια, μέχρι να φτάσουμε στη σημερινή μορφή.

ΤΑ ΕΞΙ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΑ ΓΗΠΕΔΑ

Από την… προσφυγιά στο δικό του Χαριλάου

Για 37 χρόνια, από το 1914 έως το 1951, οπότε και κατασκευάστηκε το γήπεδο Χαριλάου, ο Άρης ήταν "πρόσφυγας" στα διάφορα γήπεδα της Θεσσαλονίκης. Το πρώτο γήπεδο που χρησιμοποίησε ήταν της Αλιάνς στην περιοχή όπου βρίσκεται σήμερα το "Ιπποκράτειο" νοσοκομείο. Εκεί "κατοίκησε" έως το 1917, οπότε και ξέσπασε η μεγάλη πυρκαγιά της Θεσσαλονίκης. Στη συνέχεια μετακόμισε στην αλάνα του συνοικισμού Δόξα, όπου στήθηκε ένα υποτυπώδες γήπεδο για τις ανάγκες της ομάδας. Ακολούθησε νέα μετακόμιση στον ανοιχτό χώρο της περιοχής Τρανσβαάλ, ενώ από το 1923 έως το 1926 ο Άρης χρησιμοποιούσε για τους αγώνες του το γήπεδο του Ηρακλή. Το 1927 παραχωρήθηκε στην ομάδα έκταση στη σημερινή Λεωφόρο Στρατού. Με κόπους και θυσίες οι άνθρωποι του συλλόγου κατασκεύασαν γήπεδο με ξύλινες κερκίδες χωρητικότητας 2.000 θεατών. Το 1938 υποχώρησε τμήμα των κερκίδων και πολλοί φίλαθλοι τραυματίστηκαν, κανείς -ευτυχώς- θανάσιμα.

ΤΟ 1939 το γήπεδο κατέληξε στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης και ως αντάλλαγμα δόθηκε στον Άρη οικόπεδο της αλάνας του Χαριλάου. Ο πόλεμος σταμάτησε κάθε διαδικασία για την ανέγερση του γηπέδου, αλλά το θέμα επανήλθε στο προσκήνιο το 1945. Τότε ξεκίνησαν οι δικαστικές διαμάχες με τον επιχειρηματία Χαρίλαο, ο οποίος είχε αγοράσει την έκταση το 1917 από το Γαλλικό Εκστρατευτικό Σώμα.

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ λύθηκε χάρη στις κινήσεις του τότε προέδρου Στέλιου Γιουβανάκη, ο οποίος κατέθεσε στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων το ποσό των 400.000 δραχμών και η έκταση πέρασε στην κυριότητα του Άρη. Το 1949 ο σύλλογος πήρε δάνειο 300.000 δραχμών από τη Νομισματική Επιτροπή και ξεκίνησε η ανέγερση του γηπέδου. Αθλητές και φίλαθλοι του Άρη δούλευαν νυχθημερόν και τελικά το 1951 αποπερατώθηκε το γήπεδο, με αρχική χωρητικότητα 10.000 θεατών. Σήμερα 55 χρόνια μετά το γήπεδο Χαριλάου παραμένει το "σπίτι" του ποδοσφαιρικού Άρη.