Επιχειρηματίας και ποδόσφαιρο

γράφει ο ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΑΡΟΥΧΑΣ

Μεγάλο και πολύ ωραίο θέμα συζήτησης ή προβληματισμού αυτό: "Επιχειρηματίας και ποδόσφαιρο". Ήταν, είναι και θα είναι μια από τις μεγαλύτερες πηγές διαφωνιών, επιχειρηματολογίας, απόψεων, όλων των φιλάθλων. Πάντα στη μόδα (ειδικά στην αθλητική Θεσσαλονίκη), μοιάζει με πολύεδρο, άνισων μεταξύ τους εδρών και οι κρίσεις του καθένα μας, έχουν να κάνουν με την πλευρά που βλέπουμε μπροστά μας. Ο επιχειρηματίας, αναλαμβάνοντας την (ποδοσφαιρική ανώνυμη) εταιρεία, πληρώνει. Γίνεται αφεντικό, ιδιοκτήτης και ασκεί διοίκηση κατά την κρίση και το συμφέρον του ίδιου και του αρμόδιου συμβουλίου. Οι (ποδοσφαιρικές ανώνυμες) εταιρείες παράγουν ένα "άυλο" προϊόν, αθλητικό θέαμα που απευθύνεται στην ψυχαγωγία και την ψυχολογική ικανοποίηση του φιλάθλου - πελάτη. Δεν ζυγίζεται, δεν προσμετρείται, δεν υπολογίζεται. Τουλάχιστον, όχι όσο στην Ελλάδα οι ΠΑΕ δεν υπάγονται αποκλειστικά και μόνο στο υπουργείο Εμπορίου και εξακολουθούν να "συναλλάσσονται" ακόμη και να εξαρτώνται από επιχορηγήσεις και άλλες -άμεσα ή έμμεσα- σχέσεις εξάρτησης με το κράτος, απολαμβάνοντας άλλη μεταχείριση έναντι των άλλων ανώνυμων (και κερδοσκοπικών) εταιρειών. Δεν είναι το ίδιο με μια Α.Ε. παραγωγής ενδυμάτων ή υποδημάτων, που πορεύεται μόνο με κριτήριο το νόμο προσφοράς, ζήτησης και κερδοφορίας. Κι εδώ αρχίζουν τα προβλήματα και τα ερωτήματα: 1. Χαρίζει ή δανείζει χρήματα ο "μεγαλομέτοχος"; 2. Αν χαρίζει για (τι και για) πόσο θα το κάνει αυτό; 3. Δεσμεύεται -προσωπικά και ουσιαστικά- ότι φεύγοντας θα αφήσει πίσω του το "μαγαζί", τουλάχιστον στην κατάσταση που το παρέλαβε; 4. Εφόσον φέρει την ευθύνη μπορεί η όχι να αγοράσει και να πουλήσει οποιοδήποτε έμψυχο η υλικό περιουσιακό στοιχείο της εταιρείας του; 5. Αν δανείζει, πώς θα εισπράξει φεύγοντας; 6. Τα όποια έμμεσα οφέλη και κέρδη του μετράνε; 7. Αν έβαλε χρήματα, αλλά το αποτέλεσμα ήταν κακό για την εταιρεία (έφερε χρέη δηλαδή) δικαιούται να ζητάει όλα όσα επένδυσε ή αντίθετα πρέπει να υποχρεωθεί να αποκαταστήσει τις ζημιές; Η αθλητική κοινωνία της Θεσσαλονίκης πρέπει να συζητήσει ανοιχτά και χωρίς όρους για τη λύση που ίσως την φέρει κοντά (κι αυτό δύσκολα) στα μεγέθη της Αθήνας. Μπορεί;