Ο ορισμός της ανασφάλειας

Το ακυρωθέν ως οφσάιντ γκολ του Τζιμπούρ, στο Καραϊσκάκη, ήρθε να αποδείξει για άλλη μία φορά την άψογη λειτουργία της ελληνικότατης ποδοσφαιρικής εφεύρεσης. Τη δοκιμασμένη πατέντα του… επόπτη-λίμπερο.

Η εφεύρεσή της άλλωστε ήταν επιτακτική ανάγκη, όταν οι Ευρωπαίοι έχρισαν την εφαρμογή της ζώνης ως τον πλέον αποδοτικό τρόπο αμυντικής λειτουργίας μιας ομάδας στη σύγχρονη ποδοσφαιρική εποχή.

Η ζώνη όμως απαιτεί αυτοματισμούς, άμεσες αντιδράσεις και αντανακλαστικά οδηγού φόρμουλα 1. Να βρεις τέτοιους στην Ελλάδα δύσκολο, να βρεις στο εξωτερικό πολυδάπανο, οπότε το ελληνικό ποδοσφαιρικό δαιμόνιο τέθηκε σε λειτουργία. Αποδέχθηκε τη ζώνη, για να μη θεωρηθεί παλαιομοδίτικο, εξελίσσοντάς την ταυτόχρονα, εισάγοντας τον "επόπτη-λίμπερο".

Η ζώνη βέβαια εφαρμόζεται αποκλειστικά εντός των συνόρων. Εκτός, επ' ουδενί, για ευνόητους λόγους. Ακόμη κι έτσι όμως, οι… πωλήσεις της πατέντας πάνε καλά, ειδικά τα τελευταία δύο χρόνια. Συνέβαλλε σ' αυτό η…. διαφημιστική καμπάνια της ΕΠΟ με το άκρως επιτυχές σλόγκαν: Κλήρωση μέσω ορισμού.

Επειδή όμως, το πρωτάθλημα μπαίνει στην τελική του ευθεία, με ισορροπίες επικίνδυνα λεπτές, καιρός είναι κάποιοι να σοβαρευτούν. Κι αυτοί δεν είναι οι βοηθοί-επόπτες. Δεν μπορείς να ζητάς από έναν κακό ή στην καλύτερη περίπτωση μέτριο να είναι καλός. Αυτό δεν γίνεται.

Γίνεται όμως να περισώσεις ό,τι προλαβαίνεις αν δεχθείς ότι το σύστημα της κλήρωσης ύστερα από προεπιλογή (του ορισμού ουσιαστικά) μπορεί να αύξησε τις αρμοδιότητες της ΚΕΔ, όπως ήθελε ο Γκαγκάτσης και ο Γερμανάκος, αλλά το μόνο που προσέφερε ήταν σύγχυση στην ευαίσθητη τάξη των Ελλήνων διαιτητών. Και οι ευαίσθητοι, την ανασφάλεια δεν την αντέχουν…