Τρεις τρόποι και μία λέξη

ΤΟ ΣΕΝΑΡΙΟ είναι εδώ και καιρό γνωστό. Το γεγονός του καλοκαιριού άλλωστε, θεωρήθηκε -όχι άδικα- ως προπομπός μελλοντικών προθέσεων και γιατί όχι και εξελίξεων. Το σενάριο λοιπόν γνωστό, όπως επίσης είναι γνωστό ότι πάντοτε υπάρχουν τρεις τρόποι για να κάνεις κάτι. Ο πρώτος θέλει να το κάνεις από μόνος σου. Ο δεύτερος να πληρώνεις κάποιον να το κάνει. Κι ο τρίτος να απαγορεύεις στα παιδιά σου να το κάνουν.

Ο ΠΡΩΤΟΣ είναι ο πιο άμεσος, αλλά στη δεδομένη χρονική στιγμή τα εμπόδια είναι ανυπέρβλητα και δεν συμφέρει να γίνει τώρα. Ο δεύτερος είναι εξίσου άμεσος. Τόσα θες, τόσα δίνω και γεια σας. Έλα όμως που ο "εχων" τη δεδομένη στιγμή δεν είναι κουτός να θέλει να δώσει, αλλά και να ήθελε αυτά που θα ζητούσε δεν έχουν να του τα δώσουν.

ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ μάλιστα, το ότι δηλαδή οι βάσει του σεναρίου "θέλοντες" δεν έχουν να δώσουν, έρχεται σε πλήρη εναρμόνιση με τον τρίτο τρόπο. Πώς; Όταν το ζητούμενο είναι ο "έχων" να "υποχρεωθεί" εκ των πραγμάτων να δώσει. Να "υποχρεωθεί" οδηγούμενος ουσιαστικά σε οικονομικό στραγγαλισμό. Κι αυτό μπορεί να επιτευχθεί αποκλειστικά και μόνον από τα "παιδιά".

ΟΤΑΝ ΟΜΩΣ δεν μπορείς να απαγορεύσεις ξεκάθαρα, μπορείς να υπαγορεύσεις παίζοντας με τις λέξεις στα "παιδιά". Λες ας πούμε ένα "ενότητα" και έχεις το κεφάλι σου ήσυχο, γιατί ξέρεις ότι επί της ουσίας δεν έχεις πει τίποτα..

ΥΓ1. Οποιαδήποτε σχέση με πρόσωπα και καταστάσεις είναι απολύτως συμπτωματική. Έτσι δεν αναφέρεται συνήθως σε κάθε επιτυχημένο σενάριο;

ΥΓ2: Οι μεταγραφές τελείωσαν χθες. Μπορεί βέβαια κάποια ομάδα να αποκτήσει ελεύθερο ποδοσφαιριστή μέχρι και την 20η του μηνός, αλλά ποιος καλός παίκτης είναι χωρίς ομάδα Φλεβάρη μήνα, οπότε τελείωσαν ουσιαστικά χθες. Και η μόνη ομάδα της Θεσσαλονίκης που έκανε ουσιαστικές μεταγραφές είναι μία. Αυτή με τα λιγότερα έσοδα από τις άλλες.