Μόνο ο Άρης, αλλά προσοχή

Μόλις χθες, από αυτήν εδώ την γωνιά, γράφαμε πόσο ζωτικής σημασίας για το μπάσκετ του Άρη είναι "αν έχουν μπει σωστά τα θεμέλια για να στηριχθεί το οικοδόμημα με προοπτική, σε περίπτωση κατάκτησης του στόχου" (δηλαδή της συμμετοχής στην Ευρωλίγκα). Σήμερα, την ώρα που ο Άρης προσπαθεί να ανακτήσει δυνάμεις από την εξοντωτική προσπάθεια επιβίωσης, σε ένα ανεπανάληπτο θρίλερ πρόκρισης σε βάρος του Πανιωνίου και να απολαύσει την επιτυχία του, οφείλουμε με νηφαλιότητα να επισημάνουμε κάποια πράγματα.

Ο ΑΡΗΣ αποδεδειγμένα θέλει να επιστρέψει στην ελίτ του Ευρωπαϊκού μπάσκετ. Εκεί όπου ανήκει, εκεί από όπου έλειπε για σημαντικό χρονικό διάστημα εξαιτίας αυτοκαταστροφικών λαθών, που έγιναν σε περιόδους (μην το ξεχνάμε…) άκρατης ευφορίας. Ο Αρης, λοιπόν, με τον τρόπο που κέρδισε ένα χαμένο -για άλλες ομάδες, σε άλλες περιπτώσεις- παιχνίδι, το βράδυ της Τρίτης, απέδειξε περίτρανα πως διαθέτει ορισμένα από τα βασικά συστατικά στοιχεία για τη "μεγάλη επιστροφή": κόσμο, ψυχή, φανέλα, αύρα ισχυρού. Σε τέτοια δοσολογία, μάλιστα, που ανάγκασε πολλούς προχθές να πουν πως "μόνο ο Αρης έχει".

ΑΥΤΑ από μόνα τους δεν φτάνουν για την υπέρβαση. Χρειάζεται από τώρα να γίνουν οι κατάλληλες διοικητικές ενέργειες, να αναζητηθούν συμφωνίες και να υπάρξει η προετοιμασία προκειμένου να δημιουργηθεί ένα οικονομικό και επενδυτικό περιβάλλον, τέτοιο που θα στηρίξει την προσπάθεια σε βάθος χρόνου.

ΟΙ "ΚΙΤΡΙΝΟΙ" οφείλουν να είναι έτοιμοι να ανταποκριθούν με ανταγωνιστική ομάδα σε δυο ταχύτητες (Ελλάδα, Ευρώπη) και κυρίως να μην ανοίξουν οικονομικές τρύπες με κίνδυνο να πέσουν και πάλι… μέσα, ξεκινώντας από την αρχή, από το μηδέν. Άλλωστε, ο Άρης σε περίπτωση επιστροφής στην Ευρωλίγκα οφείλει να παραμείνει. Δεν μπορεί να είναι απλώς περαστικός.