Αλλού έχουν λυθεί, γιατί το συζητάμε;

Ας αφήσουμε για λίγο το μπάσκετ (ανεξάρτητα που έγινε η κλήρωση του παγκοσμίου και είμαστε μάλλον σε έναν από τους δυσκολότερους ομίλους) και τη σχετικά όχι πολύ ενδιαφέρουσα πορεία του στο εσωτερικό, ειδικότερα των ομάδων της Θεσσαλονίκης, πλην Άρη τον τελευταίο καιρό και ας δούμε δύο ενδιαφέροντα γεγονότα που παρουσιάστηκαν τελευταία στο ποδόσφαιρο. Σαφώς και ο υπογράφων δεν ισχυρίζεται ότι κατέχει το χώρο καλά, αλλά και οι δύο περιπτώσεις μπορούν να συμβούν και συνέβησαν σχεδόν σε όλα το ομαδικά αθλήματα.

1.Η αντίδραση του Παναθηναϊκού και η δημιουργία ενός DVD με φάσεις στις οποίες αδικήθηκε αλλά και φάσεις στις οποίες ευνοήθηκε δημιούργησε μια ευρύτερη συζήτηση στον αθλητικό κόσμο υπό την έννοια της θεμιτής ή αθέμιτης ανεργίας. Η μια πλευρά, αυτή των διαιτητών κατά κύριο λόγο, επιχειρηματολογεί ότι ο σκοπός της προσπάθειας αυτής είναι να επηρεάσει όσο είναι δυνατόν τη διαιτησία για τη συνέχεια. Η άλλη πλευρά ενδεχομένως και μέρος των φιλάθλων θεωρεί ότι έτσι τα πράγματα είναι πάνω στο τραπέζι και ο καθένας είναι πληροφορημένος συνολικά και συνοπτικά για το τι έγινε. Βέβαια ενδεχομένως και άλλες ομάδες αν είχαν την οικονομική ευχέρεια ή τη σκέψη θα μπορούσαν να παρουσιάσουν ανάλογες περιπτώσεις που τους συνέβησαν στη διάρκεια του πρωταθλήματος. Το κυρίαρχο συμπέρασμα που βγαίνει από το συνδυασμό πράξης και αντίδρασης είναι ότι έχει αλλάξει πλέον η εποχή. Η αυτάρεσκη, σχετικά ανεξέλεγκτη και μερικές φορές καθοριστική, δράση αυτών που καλούνται να προφυλάξουν την ισονομία έχει παρέλθει οριστικά. Η κρίση και κριτική προς αυτούς συνεχώς θα αυξάνεται. Σε άλλα ομαδικά αθλήματα σε άλλες χώρες ( π.χ. στις ΗΠΑ, στο φούτμπολ και το μπάσκετ) υπάρχει το αυτόματο ριπλέι, έτσι ώστε οι διαιτητές, οι ομάδες αλλά και οι φίλαθλοι να είναι απόλυτα πεπεισμένοι ότι κάθε σφύριγμα ήταν σωστό. Το επιχείρημα ότι χρησιμοποιώντας το αυτόματο ριπλέι χάνεται το σασπένς του αγώνα μπορεί και να χρησιμοποιείται από παράγοντες και διαιτητές σε παγκόσμιο επίπεδο γιατί θέλουν ίσως να διατηρήσουν την όποια εξουσία τους στο παιχνίδι. Η εξέλιξη όμως μάλλον πολύ σύντομα θα τους βγάλει απέξω.

2. Η περίπτωση του ποδοσφαιριστή Καπετάνου του Ηρακλή αν και είναι μια συχνά επαναλαμβανόμενη συνθήκη παρουσιάζει και αυτή το ενδιαφέρον της. Άκουσα σε ραδιοφωνική εκπομπή τον εξαιρετικό κατά την άποψή μου και ίσως έναν από τους καλύτερους στην Ελλάδα, επαγγελματία προπονητή και παράγοντα, Τέλη Μπατάκη να προσπαθεί να εξηγήσει στο σχολιαστή της εκπομπής αλλά και σε όσους φιλάθλους άκουγαν, ότι στη σημερινή εποχή η πώληση ή η αγορά ποδοσφαιριστή είναι μια κίνηση που εξαρτάται από πολλούς παράγοντες και συνθήκες στις οποίες βρίσκεται η ομάδα. Αν πρέπει να πουλήσει για να συντηρηθεί οφείλει να το κάνει. Αν πρέπει να αγοράσει για να ενισχυθεί και μπορεί οφείλει να το κάνει. Το σίγουρο είναι ότι αυτή την απόφαση θα την πάρει ο ιδιοκτήτης της ομάδος συμβουλευόμενος αν θέλει τον προπονητή και τον τεχνικό διευθυντή. Όσοι δεν φέρουν το οικονομικό βάρος για την ομάδα πρέπει να έχουν περιορισμένη έως καθόλου άποψη. Σε πολύ λίγες περιπτώσεις στο εξωτερικό θα δείτε παίκτες στην κερκίδα επειδή εξέφρασαν την άλφα ή βήτα άποψη. Ο κάθε ποδοσφαιριστής μπορεί να παρομοιαστεί με ένα αεροπλάνο μιας αεροπορικής εταιρείας. Όσο περισσότερο αυτό κάθεται στο έδαφος, δηλαδή δεν χρησιμοποιείται, τόσο λιγότερο κερδίζει η εταιρεία. Όταν το αεροπλάνο παύσει να εξυπηρετεί τους σχεδιασμούς και τα προγράμματα της εταιρείας αυτή το πουλάει. Με αυτό τον τρόπο η κάθε εταιρεία, στην περίπτωση μας ΠΑΕ, προσπαθεί να έχει συνεχώς όφελος από κάθε εργαλείο της (ποδοσφαιριστή).