Εφημερίδα "Μακεδονία"
Δύο κορυφαίοι στο είδος τους
Στα ψιλά γράμματα των εφημερίδων πέρασε η είδηση του θανάτου δύο ανθρώπων, που προσέφεραν μέγιστες υπηρεσίες προς το μπάσκετ ο καθένας από το δικό του "μετερίζι".
Αναφέρομαι στον αείμνηστο πλέον Κώστα Ταλιαδώρο, αδελφό και κορυφαίο Έλληνα μπασκετμπολίστα στην εποχή του. Και βέβαια στον επίσης αείμνηστο παράγοντα της ΕΟΚ Κώστα Κερεστετζή. Και οι δύο έφυγαν από κοντά μας την ίδια μέρα, το περασμένο Σάββατο, νικημένοι από την επάρατο νόσο. Θα αναφερθώ σήμερα με λίγα λόγια στην πορεία τους στο άθλημα, σαν ελάχιστο φόρο τιμής γιατί η προσφορά τους στο μπάσκετ ήταν πολύ μεγάλη αν και έφυγαν αθόρυβα, αλλά με αξιοπρέπεια, από τη ζωή.
Ο Κώστας Ταλιαδώρος αποχαιρέτησε τα εγκόσμια σε ηλικία 75 ετών. Πρόλαβε όμως, να γράψει τη δική του ξεχωριστή ιστορία στο άθλημα, τόσο ως παίκτης της ΧΑΝΘ και του Άρη, αλλά πάνω από όλα ως διεθνής διαιτητής.
Ως μπασκετμπολίστα δεν είχα την ευκαιρία να τον παρακολουθήσω κατά τη δεκαετία του '40 και στις αρχές του 1950. Όπως πληροφορήθηκα όμως ήταν ένας παίκτης αξιόλογος, που αγωνιζόταν σαν σέντερ φορ. Ως διαιτητής όμως έκανε μια σπουδαία καριέρα σφυρίζοντας τη δεκαετία του 1960 και 1970 κυρίως. Ο Κώστας Ταλιαδώρος διέθετε παροιμιώδη ψυχραιμία και επιβλητικότητα. Δεν σήκωνε "μύγα στο σπαθί του". Ήταν πραγματικά "ο άρχοντας του αγώνα" και γι' αυτό άλλωστε άφησε εποχή ως διαιτητής με τη φήμη ότι δεν δεχόταν συμβιβασμούς. Δηλαδή, ακόμη και όταν ακόμη έκανε κάποιο λάθος δεν επεδίωκε να το επανορθώσει με ένα αντίθετο "σφύριγμα". Αυτός ήταν ο άμεμπτος -πάνω από όλα- Κώστας Ταλιαδώρος, που είχε πάρει "διαζύγιο" με τις δημόσιες σχέσεις, τόσο με τις ομάδες και παράγοντες όσο και με τους δημοσιογράφους.
Ο αείμνηστος Κώστας θα μείνει στη μνήμη μας ως ένας από τους κορυφαίους και αθόρυβους "σκαπανείς" του αθλήματος. Εφυγε σε ηλικία 65 ετών και το κυριότερο προσόν που τον χαρακτήριζε ως παράγοντα ήταν η ανιδιοτέλεια. Δούλεψε ακατάπαυστα προσφέροντας ανεκτίμητες υπηρεσίες ως παράγοντας της ΕΟΚ, του Ιωνικού Νικαίας και του Αμαρουσίου χωρίς ποτέ να επιδιώκει την προσωπική προβολή, γιατί ήταν άνθρωπος χαμηλών τόνων. Έτσι θα θυμάμαι πάντα και τον Κώστα Ταλιαδώρο και τον Κώστα Κερεστετζή. Ας είναι ελαφρό το χώμα που θα σκεπάζει και τους δύο.
