Ο ηθοποιός και ερμηνευτής Νίκος Δημητράτος.

Η Γερμανίδα τσελίστρια Άνια Λέχνερ και ο Αργεντίνος συνθέτης Ντίνο Σαλούτσι.

Δύο ενδιαφέρουσες προτάσεις στις μουσικές σκηνές "Πλατώ" και "Αίγλη"

Από ρεμπέτικο μέχρι τάνγκο

Της ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΣΟΛΑΚΗ

Εναλλακτικές προτάσεις, που κινούνται από το λαϊκό και το ρεμπέτικο μέχρι το τάνγκο και τα κλασικά ακούσματα, μπορούν να βρουν απόψε στη Θεσσαλονίκη οι φίλοι της μουσικής.

Με ένα πρόγραμμα που θα περιλάβει "αξιοπρεπέστατα τραγούδια με την έννοια του στίχου και της μελωδικής γραμμής των συνθετών τους", όπως λέει ο ίδιος, κάνει πρεμιέρα στο "Πλατώ" ο γνωστός ηθοποιός και ερμηνευτής Νίκος Δημητράτος μαζί με τον Χρήστο Μητρέντζη. "Μας ενδιαφέρει να αποβάλουμε το ρυθμό από τα διάφορα 'σκυλοφεϊμστόρικα' κομμάτια. Το τραγούδι, κατά τη δική μου άποψη, πρέπει να έχει ποιητικό στίχο. Για μένα ποίηση σημαίνει ονειρική ή οραματική διάθεση. Έτσι λυτρώνεται το μυαλό και όχι με τα σουπερμάρκετ που αναπαράγουν το ίδιο προϊόν. Μου είναι αδύνατον να τραγουδήσω αν δεν έχω καλό στίχο. Δεν μπορώ να εκφραστώ", διευκρινίζει.

Το πρόγραμμα θα περιλάβει συνθέσεις κορυφαίων Ελλήνων δημιουργών, όπως του Γιάννη Σπανού, του Δήμου Μούτση, του Σταύρου Ξαρχάκου, του Σταύρου Κουγιουμτζή και παλιών λαϊκών συνθετών, αλλά και τραγούδια από το "Ρεμπέτικο" του Κώστα Φέρρη, μέσα από το οποίο ο καλλιτέχνης έγινε ευρέως γνωστός. "Τα τελευταία αν βέβαια μου ζητηθούν. Γιατί δεν νομίζω πως είναι ικανοποιητικό για το κοινό αλλά και για εμάς τους ίδιους να ερμηνεύουμε συνέχεια τα ίδια πράγματα".

Ιδιότυπο κοντσέρτο

Σε μια άλλη γωνιά της πόλης, στην "Αίγλη", θα παρουσιαστεί η μουσική παρέα του Αργεντινού μπαντοενίστα και συνθέτη Ντίνο Σαλούτσι και της Γερμανίδας τσελίστριας Άνια Λέχνερ, που κινούνται ανάμεσα στο απροσμέτρητο βάθος του τάνγκο και της κλασικής μουσικής. Στο ιδιότυπο κοντσέρτο τους η γραμμένη μουσική και ο αυτοσχεδιασμός εναλλάσσονται με μεγάλη φυσικότητα. Ο Ντίνο Σαλούτσι, που από πολλούς θεωρείται συνεχιστής του Άστορ Πιατσόλα, απομακρύνεται από το ακαδημαϊκό και προσεγγίζει τη βαθύτερη ουσία μιας αληθινά λαϊκής μελωδίας. Άλλωστε, όπως τονίζει κατά καιρούς ο ίδιος, "η μουσική μου δεν είναι εγκεφαλική αλλά βιωματική, που επιχειρεί να εκφράσει συναισθήματα, σκέψεις και μνήμες, έτσι όπως υπάρχουν… Χρειαζόμουν ελευθερία από τη φόρμα του τάνγκο. Την ίδια στιγμή νιώθω την ανάγκη να διασώσω την παράδοση. Το εγχείρημα εμπεριέχει κινδύνους, μα πρέπει να πάμε μπροστά".