Εφημερίδα "Μακεδονία"

Αναζήτηση

Βρες
Εμφάνιση

Ρεπορτάζ :: Κοινωνικό ρεπορτάζ

( βουλιάζει στην αδράνεια το πάρκο πρεσπών :: 9/2/2006 22:04:25) 

Εξανεμίζονται οι ελπίδες των κατοίκων της Πρέσπας και των περιβαλλοντικών οργανώσεων για την ανάδειξη της περιοχής.

ΧΑΝΕΙ ΤΗ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ Η ΕΛΛΑΔΑ

Βουλιάζει στην αδράνεια το πάρκο Πρεσπών

Καταγγελία της WWF. H Ελλάδα, σε αντίθεση με την Αλβανία και την ΠΓΔΜ, δεν προχώρησε στην υλοποίηση του στρατηγικού σχεδίου που είχε υπογράψει για την ίδρυση διασυνοριακού πάρκου

Ένα σημαντικό όχι μόνο για τη γύρω περιοχή αλλά για ολόκληρη τη χώρα διεθνές περιβαλλοντικό πρόγραμμα, αυτό της διαχείρισης του διασυνοριακού πάρκου Πρεσπών, χάθηκε για την Ελλάδα λόγω κωλυσιεργίας των αρμόδιων φορέων.

Τα παραπάνω καταγγέλλει το ελληνικό τμήμα της WWF με ανοιχτή επιστολή του.

Όπως διευκρίνισε στη "ΜτΚ" η διαχειρίστρια του εθνικού πάρκου Πρεσπών Μυρσίνη Μαλακού, "όλοι οι αρμόδιοι φορείς έχουν εδώ και πολύ καιρό ενημερωθεί για το θέμα, ενώ οι τοπικές αρχές έχουν στηρίξει την προσπάθεια. Όμως η διεθνής πολυμερής χρηματοδότηση, που αφορά την ανάδειξή του, δεν περιλαμβάνει την ελληνική πλευρά παρά μόνο τις γειτονικές χώρες, με αποτέλεσμα οι προστατευόμενες περιοχές της ελληνικής πλευράς του πάρκου να μην έχουν αυτή τη στιγμή οικονομικούς πόρους για την ανάδειξή τους".

Το ιστορικό

Στις 2 Φεβρουαρίου του 2000, παγκόσμια ημέρα υγροτόπων, με πρωτοβουλία της Ελλάδας ιδρύεται το διασυνοριακό πάρκο Πρεσπών. Ο ρόλος της χώρας μας σε αυτό το ζήτημα θα ήταν καθοριστικός.

Η ίδρυση του πάρκου βρίσκεται υπό την αιγίδα της σύμβασης Ραμσάρ.

Στις 2 Φεβρουαρίου 2006 -πριν από λίγες ημέρες δηλαδή- συμπληρώνονται έξι χρόνια, από την ημέρα που οι πρωθυπουργοί της Ελλάδας, της Αλβανίας και της ΠΓΔΜ συναντήθηκαν στον Άγιο Γερμανό Πρεσπών και διακήρυξαν την ίδρυση της πρώτης θεσμοθετημένης διασυνοριακής προστατευόμενης περιοχής στη Νοτιοανατολική Ευρώπη.

Όπως επισημαίνουν οι υπεύθυνοι του ελληνικού τμήματος της WWF, "έπειτα από ένα αβέβαιο ξεκίνημα το 2001, κατά το οποίο η Ελλάδα στήριξε και χρηματοδότησε την εκπόνηση ενός στρατηγικού σχεδίου δράσης για την αειφόρο ανάπτυξη του πάρκου των Πρεσπών, το ελληνικό κράτος σήμερα παρακολουθεί παθητικά τις άλλες δύο χώρες να λαμβάνουν χρηματοδοτήσεις για την υλοποίηση μεγάλων αναπτυξιακών προγραμμάτων, χωρίς να μπορεί να κάνει τίποτε.

Την ίδια στιγμή η προστασία και η ανάπτυξη του ελληνικού τμήματος της Πρέσπας ακολουθεί την -κακή- μοίρα των υπόλοιπων σημαντικών προστατευόμενων περιοχών της Ελλάδας με φορείς διαχείρισης φαντάσματα χωρίς διοίκηση, πόρους προσωπικό και σχέδια διαχείρισης".

Έξι χρόνια μετά την υπογραφή της ίδρυσης του πάρκου και ενώ η ελληνική κυβέρνηση υποσχέθηκε ότι θα βάλει τις αρμόδιες υπηρεσίες του κράτους να συνεργαστούν με τους γείτονες, για να υλοποιηθούν οι στόχοι που έθεσαν οι εκπρόσωποι των τριών κρατών, κανένα έργο δεν προχώρησε στην ελληνική περιοχή.

Χωρίς μερίδιο από τα 13,5 εκατ. δολ.

Η ίδρυση του διασυνοριακού πάρκου Πρεσπών δημιούργησε στους κατοίκους της Πρέσπας πολλές προσδοκίες για μία βελτιωμένη προοπτική ζωής στον τόπο μας, με άνοιγμα των συνόρων προς τις γείτονες χώρες, ανάπτυξη ήπιων μορφών τουρισμού κτλ.

Οι περιβαλλοντικές οργανώσεις αντιμετώπισαν το πάρκο Πρεσπών ως μία ευκαιρία για πραγματική συνολική προστασία και διαχείριση ενός πολύτιμου υγρότοπου. Οι κυβερνήσεις των τριών κρατών προσδοκούσαν πολιτικά και οικονομικά οφέλη από την ένταξη του πάρκου σε διεθνές πρόγραμμα και ήδη έχει εγκριθεί πρόγραμμα 13,5 εκατ. δολαρίων με διεθνή πολυμερή χρηματοδότηση, που προέρχεται κυρίως από το Παγκόσμιο Ταμείο Περιβάλλοντος.

Από αυτό το ποσό, τουλάχιστον σύμφωνα με τα μέχρι τώρα δεδομένα, δεν αντιστοιχεί τίποτε στην ελληνική πλευρά του πάρκου των Πρεσπών.

Χαμένες προσδοκίες

Στόχοι της τριμερούς συνεργασίας για το διασυνοριακό πάρκο ήταν η διατήρηση των παγκοσμίως σημαντικών φυσικών αξιών της Πρέσπας, η ολοκληρωμένη διαχείριση των νερών της, η άνοδος του βιοτικού επιπέδου των κατοίκων της μέσω έργων και επενδύσεων και η δημιουργία προτύπου ειρηνικής διακρατικής συνεργασίας για την ανάπτυξη και την προστασία μιας απομονωμένης περιοχής στην καρδιά των Βαλκανίων.