Παρόλο που η δουλεία καταργήθηκε επισήμως στη χώρα το 1889, ο πατήρ Ρεντέντε τονίζει ότι η επίσημη εκτίμηση για μόνο 25.000 σκλάβους μπορεί να απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Ο ίδιος, φοβάται ότι ο πραγματικός αριθμός μπορεί να φτάνει και τις 250.000.

Ραντσέρηδες και σκλάβοι εν έτει 2006

Τον περασμένο χρόνο οι αρχές της Βραζιλίας απελευθέρωσαν περισσότερους από 4.000 σκλάβους, αλλά σύμφωνα με ανταπόκριση της "Γκάρντιαν" στο Ρίο Ντε Τζανέιρο, πολλοί φοβούνται πως εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι συνεχίζουν να ζουν και να εργάζονται σε συνθήκες δουλείας.

Σύμφωνα με το υπουργείο Απασχόλησης της Βραζιλίας, έπειτα από επιδρομές σε 183 αγροκτήματα, απελευθερώθηκαν 4.133 εργάτες. "Αυτό που γνωρίζουμε, είναι η κορυφή του παγόβουνου", δήλωσε ο ιερέας Ρικάρντο Ρεντέντε, που μετέχει σε εκστρατεία κατά της δουλείας και έχει γράψει το "Έξοδος από τις σκιές: Σκλαβιά σε αντάλλαγμα χρέους, στη σύγχρονη Βραζιλία".

"ΓΚΑΤΟΣ" ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ

Παρόλο που η δουλεία καταργήθηκε επισήμως στη χώρα το 1889, ο πατήρ Ρεντέντε τονίζει ότι η επίσημη εκτίμηση για μόνο 25.000 σκλάβους μπορεί να απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Ο ίδιος, φοβάται ότι ο πραγματικός αριθμός μπορεί να φτάνει και τις 250.000.

Το σύγχρονο δουλεμπόριο στη Βραζιλία άρχισε να "ξανανθίζει" στη διάρκεια της στρατιωτικής δικτατορίας του 1964. Μετά τη δημιουργία του Sudam, μιας περιφερειακής αναπτυξιακής υπηρεσίας, η οποία άνοιξε τις πύλες της περιοχής του Αμαζονίου στη βιομηχανία, το 1966, επιχειρηματίες και ραντσέρηδες έσπευσαν στα τροπικά δάση. Οι ιδιοκτήτες γης προσέλαβαν μεσάζοντες, τους διαβόητους γκάτος, οι οποίοι εύρισκαν άνεργους στις φτωχές απομακρυσμένες κοινότητες. "Ο γκάτο φτάνει σε μια κοινότητα και λέει ότι μπορεί να δώσει νόμιμη δουλειά, σε κάποιο μέρος. Λέει στους ενδιαφερόμενους ότι θα μπορούν να στέλνουν χρήματα στις οικογένειές τους… αλλά όταν φτάνουν, ανακαλύπτουν ότι χρωστούν χρήματα για τη μεταφορά και τη διατροφή τους. Η πρώτη φυλακή είναι αυτή της ψυχής. Συχνά ο εργάτης μένει με την παρανόηση ότι θα είναι παράνομος, αν δραπετεύσει", είπε ο ιερέας.

Δύο μήνες δουλειάς, για ένα χάπι…

Η Νέιντε ντε Ολιβέιρα ήταν η πρώτη εισαγγελέας της χώρας που καταδίκασε ραντσέρη γιατί χρησιμοποιούσε σκλάβους, το 1998. Η ίδια λέει ότι οι ιδιοκτήτες γης εκμεταλλεύονται τους εργάτες, γνωρίζοντας ότι η δουλεία είναι για πολλούς πιο ελκυστική προϋπόθεση απ' ό,τι η ανεργία.

"Μιλώντας κάποτε με έναν εργάτη που υπέφερε από μαλάρια, μου είπε ότι ο ιδιοκτήτης της φάρμας του είχε δώσει παρακεταμόλη και του είπε μετά ότι θα έπρεπε να δουλέψει δύο μήνες, για να την πληρώσει", ανέφερε. Όταν τον ρώτησε γιατί δεν φεύγει, απάντησε, "να φύγω για πού; Δεν έχω χρήματα και δεν μπορώ να επιστρέψω έτσι".

Η εκστρατεία για την εξάλειψη της δουλείας ζωντάνεψε μετά το 2002, όταν ο πρόεδρος Λούλα ντα Σίλβα ήρθε στην εξουσία. Το 2003, ένα προσχέδιο εθνικής δράσης προέβλεπε να μπουν σε μαύρη λίστα εταιρείες που ενέχονταν σε εκμετάλλευση σκλάβων.

Ωστόσο, πολλοί αναφέρουν ότι διατηρείται μια ασπίδα ατιμωρησίας για πολλούς ιδιοκτήτες δούλων και προειδοποιούν ότι μέχρι να εγκριθεί νέος νόμος, που θα επιτρέπει τη δήμευση γης παραβατών, δεν πρόκειται να υπάρξει πρόοδος.

Στο παρελθόν αποκαλύφθηκε ότι στην εκμετάλλευση ενέχονται και αρκετοί πολιτικοί. Πέρυσι επιβλήθηκε πρόστιμο στο γερουσιαστή Ζοάο Ριμπέιρο, όταν βρέθηκαν στη φάρμα του 38 άνδρες που εργάζονταν σε συνθήκες σκλαβιάς. Ο πατήρ Ρεντέντε, ο οποίος αναγκάστηκε να δραπετεύσει από το βόρειο κρατίδιο Παρά, όταν τον απείλησαν πιστολέρος, ανέφερε ότι οι ραντσέρηδες υποστηρίζουν πως οι εργάτες ήταν απολίτιστοι και τους έκαναν χάρη, προσφέροντάς τους δουλειά και τροφή.

"Είναι πολιτιστικό πρόβλημα", τονίζει η κ. Ολιβέιρα. "Όλοι το κάνουν, γιατί εγώ να διαφέρω";