Μάρκες υπέρ Κλίντον

Τον Μπιλ Κλίντον υποστηρίζουν, στην περιπέτειά του με τον Κένεθ Σταρ και τους Ρεπουμπλικάνους, αρκετοί υπηρέτες του πνεύματος στις Ηνωμένες Πολιτείες. Μαζί τους συνετάχθη με άρθρο στην ισπανική "Ελ Παΐς" της Κυριακής, ο Κολομβιανός -βραβευμένος με νόμπελ- συγγραφέας, Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες. Ο διάσημος συγγραφέας, που ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του ως δημοσιογράφος, σκιαγραφεί με λυρικό τρόπο το δράμα του Κλίντον κατονομάζοντας ως υπευθύνους τους "πουριτανούς Ρεπουμπλικάνους", οι οποίοι εξύφαναν μια "συνομωσία" για να επιτύχουν "την προσωπική καταστροφή ενός πολιτικού αντιπάλου, του οποίου τη μεγαλοσύνη δεν μπορούσαν να αντέξουν".

Ο Μάρκες διηγείται τη γνωριμία του με τον πρόεδρο κατά τη διάρκεια ενός δείπνου προς τιμήν του Αμερικανού συγγραφέα Γουίλιαμ Στίρον, τον Αύγουστο του 1995. Όπως εξομολογείται, ο Κλίντον τον γοήτευσε με την κορμοστασιά του, την οικειότητα που απέπνεε και τη λάμψη του πνεύματός του. Αντάλλαξαν απόψεις για πολλά θέματα και όταν ο Μάρκες τον ρώτησε ποιον θεωρεί ως μεγαλύτερο εχθρό του, ο Κλίντον απάντησε -σε ανύποπτο χρόνο- με κατηγορηματικό τόνο: "ο μοναδικός εχθρός μου είναι ο θρησκευτικός φανατισμός της δεξιάς".

Ο Κολομβιανός συγγραφέας θεωρεί ότι ο Μπιλ Κλίντον είναι ακριβώς το αντίθετο από ό,τι πιστεύουν οι Λατινοαμερικάνοι (ίσως και οι Έλληνες) για τους προέδρους των ΗΠΑ. Και διερωτάται: "είναι σωστό να αλλάζει η ιστορική μοίρα αυτού του σπάνιου δείγματος του ανθρωπίνου είδους μόνο και μόνο επειδή δε βρήκε μια ασφαλή γωνιά για να κάνει έρωτα; ". Ο Μάρκες επαναλαμβάνει τη διαπίστωση ότι ο Κλίντον δεν έκανε τίποτε περισσότερο από ό,τι ο μέσος άνδρας που απατά "από καταβολής κόσμου" τη γυναίκα του και υπογραμμίζει ότι οι πουριτανοί τού αρνήθηκαν, όχι μόνο το δικαίωμα να το πράξει, αλλά και να αρνηθεί ότι το έπραξε. Σημειώνει, μάλιστα, ότι η δημόσια άρνηση του προέδρου έγινε "με το κεφάλι ψηλά, όπως αρμόζει σε κάθε μοιχό που σέβεται τον εαυτό του".

Η δικαιολογία της ψευδορκίας, για την οποία κατηγορείται ο Κλίντον, πηγάζει, σύμφωνα με τον Μάρκες, από την ανάγκη να προστατευθεί "η μυθική οντότητα του ανθρωπίνου όντος που είναι η ιδιωτική του ζωή". Άλλωστε -εν προκειμένω- δεν επρόκειτο για ψευδορκία, αλλά για "απόκρυψη της αλήθειας". Όταν δε, όλα αποκαλύφθηκαν ο Κλίντον "αναγνώρισε το λάθος του και συνέχισε να το αναγνωρίζει με όλα τα μέσα… μέχρι του σημείου της ταπείνωσης". Κι αυτή η ταπείνωση μετέβαλε τον "πιο ισχυρό άνθρωπο του κόσμου", όπως διαπίστωσε προσφάτως ο Μάρκες, σε ένα "κατάδικο αδύναμο και αβέβαιο, ο οποίος δεν κατάφερνε να κρύψει πίσω από ένα επαγγελματικό χαμόγελο την οργανική κόπωση που καταστρέφει τα αεροπλάνα: την κόπωση των μετάλλων". Έναν κατάδικο που αντέδρασε με τρόπο "ασυγχώρητο, τιμωρώντας έναν εχθρό τον οποίο επινόησε, 5.397 ναυτικά μίλια μακριά από το Λευκό Οίκο".