Τα παιδιά που πεινάνε

Για κάποια από αυτά σήμερα κάποιος μπορεί να φροντίσει. Και μένουμε ήσυχοι ότι η κοινωνία έκανε το χρέος της

Οι μεγαλύτεροι εξ ημών ίσως και να θυμούνται, μικροί στο δημοτικό, την "αμερικανική βοήθεια". Τα δέματα που έρχονταν στα σχολεία, με ρούχα -τρίτης φυσικά διαλογής- και με κονσέρβες κρέατος ποιος ξέρει τι ποιότητας, που μοιράζονταν σε παιδιά, οι οικογένειες των οποίων είχαν σοβαρό πρόβλημα στο να τα συντηρήσουν. Εκείνη την "αμερικανική βοήθεια" πολλοί εξ ημών αρνούμασταν να την "απολαύσουμε", καθώς λόγοι αξιοπρέπειας δεν μας επέτρεπαν να αποδεχθούμε ότι την είχαμε ανάγκη, έστω κι αν τα τρύπια μας παπούτσια έμπαζαν νερό. Έστω κι αν ο αμερικανικός "γκοτζίλας" φάνταζε λιχουδιά σε κάποιους που το πενιχρό πατρικό μεροκάματο, τέλη δεκαετίας του '60, δεν επέτρεπε παρόμοιες "απολαύσεις". Άλλαξαν τα πράγματα από τότε. Η αστική τάξη γιγαντώθηκε και μπορεί να γκρινιάζουμε ακόμη για την οικονομική μας κατάσταση, αλλά τα πράγματα δεν είναι όπως ήταν τότε.

Για όλους; Όχι βέβαια. Η "ξύλινη" γλώσσα της στατιστικής ανέφερε πρόσφατα ότι το 20% των Ελλήνων ζει στο όριο (ή κάτω του ορίου) της φτώχειας. Αδυνατεί δηλαδή να καλύψει στοιχειώδεις βιοτικές ανάγκες. Η γλαφυρή γλώσσα του ρεπορτάζ αναφέρει σήμερα (σελίδα 11) ότι 60 παιδιά στο Δενδροπόταμο Μενεμένης λιμοκτονούν. Ζουν σε απάνθρωπες συνθήκες, καθώς τρέφονται (όταν τρέφονται) άθλια και ντύνονται εξίσου άθλια. Τα παιδιά αυτά ζουν σε κατάσταση πλήρους εξαθλίωσης. Και να ήταν τα μόνα…

Για τα παιδιά αυτά θα φροντίσουν τώρα η νομαρχία Θεσσαλονίκης, ο δήμος Μενεμένης, η μητρόπολη Νεαπολέως και Σταυρουπόλεως και άλλοι φορείς που ευαισθητοποιήθηκαν. Έστω κι αργά. Γιατί αυτά τα παιδιά είναι ηλικίας 6 έως 14 χρόνων. Που σημαίνει ότι πέρασαν τα πιο τρυφερά τους χρόνια στην απόλυτη ένδεια. Και η ψυχή ορισμένων εξ αυτών μπορεί και να δηλητηριάστηκε από τη στέρηση. Και δικαίως. Γιατί, όπως τότε με την "αμερικάνικη" βοήθεια, έτσι και τώρα, ακόμη και στην τρυφερή παιδική ψυχή υπάρχει αξιοπρέπεια. Που όταν τσαλαπατιέται γυρίζει μπούμεραγκ στην κοινωνία, η οποία επιτρέπει το έτος 2006 εμείς να φροντίζουμε για την αστική μας καλοπέραση και δίπλα μας, έξω από την πόρτα μας, να υπάρχουν παιδιά που πεινάνε.