Επιτυμβίως, δια να κλίνω, νομίζω πως όλοι μας κάποιαν μηρέα εκτίμησιν κάνομεν. Διότι μετρώ και νά με πάνω στο χώμα 66 χρόνια, ορέ Φότη, που τα ακούω όλ' αφτά και παθαίνω μια ψιχολογία -όχι πλέων δι'εμέ και την φουστανέλλα μου- ή το ζύγιασμά της που λέη ο λόγος, μα για τις φέρμελες και τα… τσαπράζια απ' τα παιδιά και τα εγγόνια μας, που θα ακούνε πάλιν και πάλην εις επίπαιδον πολιτισμένης παγκοσμιώτητος το αυτών παραμύθιον.

Δι αφτό σου γράφο… καταλίγων πως εντέλλει πρέπει να έχωμεν πίστιν στην μεταθάννατον ζοήν, αλλά όσων ζούμε να πνεόμεθα και από μίαν αισιοδοξίαν προς έβρωστον επίγειον οικονομίαν, έστο και εις ορίζοντες οκταετίας.

Και… προπαντώς… ι π π ο μ ο ν ή ! Διότι κι αυτό μπορεί να περάσει… Και το μαύρο να γίνει πράσινο χρώμα ελπίδος. Εγώ τουλάχιστον διεαφτό είμαι σχεδόν βέββαιος, αφού… "ακόμα και η λουφτ-βάφε χρησιμοποιεί φλόου-κότ ", όπως εισχειρίζετο επιμόνος, αλλά ανιδιοτελός, ο Μποστ.