Εφημερίδα "Μακεδονία"

Αναζήτηση

Βρες
Εμφάνιση

Πολιτική :: Γνώμη (άρθρο σχολιασμού)

( ο διάδοχος του σαντέρ ) 

Ο διάδοχος του Σαντέρ

Τέσσερις μήνες πριν από την ανακοίνωση του ονόματος του νέου προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, που θα διαδεχθεί από την 1η Ιανουαρίου του 2000 τον Ζακ Σαντέρ, όλα τα ενδεχόμενα παραμένουν ανοιχτά. Οι διαβουλεύσεις μεταξύ των 15 εταίρων, αλλά και μέσα στα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν βέβαια αρχίσει εδώ και καιρό, χωρίς, όμως, να έχει διαφανεί κάποιος υποψήφιος που να συγκεντρώνει στο πρόσωπό του τη σαφή υποστήριξη μιας ικανής πλειοψηφίας κρατών-μελών. Μέχρι πρόσφατα πιθανότερος υποψήφιος φαινόταν ο Ιταλός πρώην πρωθυπουργός, Ρομάνο Πρόντι, τον οποίο ο Γάλλος πρόεδρος, Ζακ Σιράκ, είχε χαρακτηρίσει, τον περασμένο μήνα, ως "εξαιρετικό υποψήφιο". Η επιδείνωση όμως των σχέσεών του με τον Ιταλό πρωθυπουργό, Μάσιμο Ντ' Αλέμα, μετά την απόφαση του Πρόντι να δημιουργήσει δικό του κόμμα φαίνεται τώρα να μειώνει κατά πολύ τις πιθανότητές του να διαδεχθεί τον Ζακ Σαντέρ.

Σύμφωνα με την πρακτική που ακολουθείται ατύπως εδώ και δεκαετίες, έναν κεντροδεξιό πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, όπως ο Σαντέρ, πρέπει να τον διαδεχθεί ένας κεντροαριστερός. Δεδομένου δε ότι στα 13 από τα 15 κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης υπάρχουν κεντροαριστερές κυβερνήσεις κάτι τέτοιο φαίνεται κατ' αρχήν εφικτό. Οι δυσκολίες, όμως, που παρουσιάζονται στην επιλογή μεταξύ των υποψηφίων έχουν να κάνουν με ένα πλήθος άλλων άτυπων πάντα, εξίσου ισχυρών όμως, περιορισμών. Όπως για παράδειγμα ότι ο νέος πρόεδρος δεν μπορεί να είναι Γάλλος εξαιτίας της αρκετά πρόσφατης θητείας του Ζακ Ντελόρ στην προεδρία της Επιτροπής. Ή πάλι ότι ο πρόεδρος θα ήταν καλό να προέρχεται τώρα από ένα "μεγάλο" κράτος διαδεχόμενος τον Σαντέρ του "μικρού" Λουξεμβούργου. Από την άλλη πλευρά, η θέση του προέδρου της Επιτροπής πρόκειται να κριθεί σε συνάρτηση με την πλήρωση των υπολοίπων κενών θέσεων ευρωπαϊκών οργανισμών που θα προκύψουν μέχρι το τέλος του έτους.

Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, ο γενικός γραμματέας της Δυτικοευρωπαϊκής Ένωσης, ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ και ο υπεύθυνος για την κοινή εξωτερική πολιτική και την πολιτική ασφάλειας της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι μεταξύ των θέσεων που πρέπει να καλυφθούν. Και όπως είναι φυσικό πρέπει να τηρηθούν κάποιες ισορροπίες ως προς την εθνικότητα των νέων αξιωματούχων. Και τελικά εκεί ακριβώς εντοπίζεται το πρόβλημα: Θέσεις με καθοριστικές αρμοδιότητες για το μέλλον της Ευρώπης και των πολιτών της ανατίθενται με αδιαφανείς διαδικασίες και υπόγειες συναλλαγές. Κανένας απολύτως από τους ανώτατους αυτούς αξιωματούχους που θα κληθούν να οδηγήσουν την Ευρώπη στη νέα χιλιετία δε θα έχει εκλεγεί από τους πολίτες. Και αυτό κάνει την Ενωμένη Ευρώπη να μοιάζει πολύ περισσότερο με κάποια πολυεθνική ανώνυμη εταιρία, παρά με μια κοινότητα λαών που έχουν αποφασίσει να ενώσουν τις τύχες τους προσδοκώντας ένα καλύτερο μέλλον.