Οι νέοι διωγμοί των χριστιανών

Οι εθνικές και θρησκευτικές μειονότητες γίνονται κατά κανόνα αντικείμενο διακρίσεων και σε πολλές περιπτώσεις πραγματικών διωγμών από καθεστώτα και πλειοψηφούσες πληθυσμιακές ομάδες. Οπαδοί όλων των θρησκειών έχουν υποφέρει κατά καιρούς από την έλλειψη ανοχής στο καινούργιο ή το διαφορετικό. Οι χριστιανοί έχουν δοκιμάσει τις συνέπειες των διωγμών από πολύ παλιά. Σήμερα, αντιμετωπίζουν προβλήματα, ως μειονότητα, σε αρκετές χώρες της Ασίας.

Τις τελευταίες εβδομάδες σημειώνονται σχεδόν καθημερινά επιθέσεις εναντίον χριστιανικών ναών και ιερέων στη Δυτική Ινδία, στο κρατίδιο Γκουτζαράτ, όπου δρουν ακραίοι ινδουιστές. Στη χώρα του σχεδόν ενός δισεκατομμυρίου, μόνο το 2-3% είναι χριστιανοί. Στο παρελθόν, η συνύπαρξη με την ινδουιστική πλειοψηφία της χώρας ήταν, τηρουμένων των αναλογιών, αρμονική. Σύμφωνα με μια οργάνωση για ανθρώπινα δικαιώματα, από το 1964 ως το 1996 είχαν καταγραφεί 38 περιπτώσεις βίας εναντίον χριστιανών. Εν συνεχεία, όμως, τα πράγματα άλλαξαν. Μέσα στο 1998 μόνο, κατεγράφησαν 108 ανάλογα περιστατικά. Και από τα Χριστούγεννα η κατάσταση συνεχώς επιδεινώνεται. Στελέχη του κυβερνώντος ινδουιστικού κόμματος, Μπαρατίγια Τζανάτα, κατηγορούν τους ιεραποστόλους για βίαιο προσηλυτισμό. Εκείνοι από την πλευρά τους απορρίπτουν τις αιτιάσεις υποστηρίζοντας ότι εκπορεύονται από όσους επιχειρούν να εμποδίσουν τα μέλη των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων, τους ακτήμονες και τους εργαζόμενους σε συνθήκες δουλείας, να ξεφύγουν από αυτόν τον τρόπο ζωής.

Σε κοινωνικά, πολιτικά και οικονομικά αίτια αποδίδονται οι νέοι διωγμοί των χριστιανών στην Ασία. Στην Ινδονησία, όπου αποτελούν το 9% των 200 εκατομμυρίων κατοίκων και είναι κυρίως κινεζικής καταγωγής, δέχθηκαν την μήνιν της μουσουλμανικής πλειοψηφίας κατά τη διάρκεια των ταραχών που οδήγησαν στην παραίτηση του δικτάτορα Σουχάρτο, τον περασμένο Μάιο, αλλά και αργότερα. Οι μουσουλμάνοι -οι περισσότεροι φτωχοί και άνεργοι- θεωρούν ότι η χριστιανική μειονότητα ελέγχει μεγάλο τμήμα της οικονομίας και διατηρεί δεσμούς με το διεφθαρμένο περιβάλλον του Σουχάρτο. Στο Πακιστάν -επίσης μουσουλμανική χώρα- το πρόβλημα εντοπίζεται κυρίως στην ισλαμική νομοθεσία. Οι χριστιανοί υποστηρίζουν ότι οι μουσουλμάνοι χρησιμοποιούν το νόμο περί βλασφημίας για την απόσπαση γης και χρημάτων από τους οπαδούς των άλλων θρησκειών, ενώ ο εκλογικός νόμος τους απαγορεύει τη συμμετοχή στα πολιτικά δρώμενα.

Ανάλογα φαινόμενα παρατηρούνται στη γειτονική Κίνα, τη Βόρεια Κορέα, το Λάος και το Βιετνάμ, χώρες στις οποίες κυριαρχούν οι κομμουνιστές. Σύμφωνα με την οργάνωση για τα ανθρώπινα δικαιώματα Χιούμαν Ράιτς Γουότς, οι κυβερνήσεις των κρατών αυτών θεωρούν τους καθολικούς και τους προτεστάντες απειλή προς το κυβερνών κόμμα, φορείς των δυτικών αξιών που απειλούν με τη σειρά τους την κοινωνία. Η αντίδρασή τους ίσως να μη φθάνει τόσο συχνά στα άκρα, όπως στην Ινδονησία, το Πακιστάν ή την Ινδία, αλλά η δυσπιστία είναι διάχυτη.