Παγωνιά και εγκατάλειψη στα ορεινά

Οι κάτοικοι των ορεινών περιοχών της Δυτικής Μακεδονίας περνούν δύσκολες μέρες με τις πρώτες κιόλας χιονοπτώσεις.

Με ηθικό ακμαίο και καλή παρέα οι λίγοι κάτοικοι των ορεινών αυτών κοινοτήτων προσπαθούν να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα που δημιουργεί η κακοκαιρία.

Οι "αποκλεισμένοι", έτσι κι αλλιώς, κάτοικοι της Σαμαρίνας, του Νυμφαίου, της Βλάστης, της Περιβολής, των Ναμάτων, της Καλλιθέας, του Μεσολουρίου, του Ροδοχωρίου και πολλών άλλων κοινοτήτων, επιμένουν να περνούν τις ατελείωτες ώρες και μέρες του δύσκολου χειμώνα, στους τόπους τους, "παρέα" με τα χιόνια. Τα σχεδόν 80 εκατοστά του χιονιού δημιουργούν ένα τείχος γύρω από τις ορεινές κοινότητες, απομακρύνοντάς τις ακόμα περισσότερο από τα αστικά κέντρα, χωρίς όμως να απογοητεύουν τους λίγους κάτοικους των απομακρυσμένων χωριών. Χωρίς νερό και ηλεκτρικό ρεύμα, για τις περσότερες ώρες του "αποκλεισμού", οι κάτοικοι συγκεντρωμένοι στα καφενεία των κοινοτήτων, με πρέφα και συζήτηση, περιμένουν τα εκχιονιστικά μηχανήματα της νομαρχίας.

Η ετοιμότητα που υπόσχονται αφειδώς οι υπεύθυνοι του κρατικού μηχανισμού είναι πραγματική στα λόγια και τα χαρτιά, αλλά δεν αγγίζει την καθημερινή ζωή των κατοίκων.

Αυτών που αντιμετωπίζουν ακόμη και προβλήματα επιβίωσης.

Που δεν έχουν ρεύμα για να ζεσταθούν ή για να ψήσουν το ψωμί τους.

Δεν είναι λίγοι αυτοί που υποστηρίζουν ότι οι κρατούντες τους ξέχασαν και δεν ενδιαφέρονται για το "αν ζουν ή αν πεθαίνουν".

Και βέβαια, ως δύναμη αντίδρασης αναπτύσσεται η αλληλεγγύη και η συντροφικότητα μεταξύ των κατοίκων.

Η "Μ" επιχείρησε να επικοινωνήσει με ορισμένους από τους κατοίκους των αποκλεισμένων χωριών σε μια προσπάθεια να καταγράψει τη ζωή τους σε συνθήκες θερμοκρασίας υπό του μηδενός.

Νάματα Κοζάνης

Τα Νάματα της Κοζάνης, με πέντε οικογένειες κτηνοτρόφων που περνούν τους χειμώνες τους στα 1.500 μέτρα, στερούνται αυτές τις μέρες ακόμα και το τηλέφωνο, μη μπορώντας να επικοινωνήσουν ούτε μεταξύ τους. Στην κοινότητα του χωριού, που ακόμα περιμένει τα εκχιονιστικά μηχανήματα, μόνο ο φύλακας, ο Γιάννης Μπατσίκας, περιμένει κι αυτός τον κρατικό μηχανισμό.

Σαμαρίνα Γρεβενών

Απελπιστική είναι η κατάσταση που επικρατεί στη Σαμαρίνα Γρεβενών, εξαιτίας των κακών καιρικών συνθηκών που επικρατούν.

"Συνηθισμένα τα βουνά από τα χιόνια", συνηθισμένοι στους αποκλεισμούς του χειμώνα είναι και οι 40 κάτοικοι της ορεινής Σαμαρίνας του νομού Γρεβενών. Μαζεμένοι άλλοι στο καφενείο και άλλοι στον κοινοτικό ξενώνα, περιμένουν τα εκχιονιστικά μηχανήματα, που μάλλον σήμερα θα ανοίξουν το δρόμο από το χιόνι που έφτασε τα 70 εκατοστά ύψος. Στη γνωστή Σαμαρίνα, λόγω του τραγουδιού, οι "άγνωστοι" κάτοικοι της, που βρίσκονται για λίγες μέρες του χρόνου στην επικαιρότητα λόγω των χιονοπτώσεων, αντιμετωπίζουν ψύχραιμα τους συχνούς αποκλεισμούς, όπως και αυτόν, τον πρώτο του χρόνου.

Το χιόνι μέσα στο χωριό φτάνει τα 90 εκατοστά και οι άνθρωποι νιώθουν απομονωμένοι και ξεχασμένοι από την ελληνική πολιτεία. Το μόνο θετικό και παρήγορο για τους κατοίκους είναι ότι αποκαταστάθηκε το ηλεκτρικό ρεύμα, καθώς επί δυο συνεχόμενες μέρες φωτίζονταν με τα κεριά.

Δύσκολή είναι η ζωή και για τα αιγοπρόβατα, ιδιοκτησίας των κατοίκων, οι οποίοι αναγκάζονται να τα στέλνουν σε περιοχές με υψηλότερες θερμοκρασίες και πιο ήπια καιρικά φαινόμενα.

Όπως δήλωσε ο Ζήσης Κωστούλης, κάτοικος του χωριού, αυτό που είναι απαραίτητο είναι να ανοίξει ο δρόμος.

"Δεν πιστεύω ότι μας ξεχάσανε τελείως αλλά θα πρέπει να ενεργήσουν οι υπηρεσίες το συντομότερο δυνατόν. Θέλουμε να κατέβουμε και να ψωνίσουμε. Δεν πεινάμε, αλλά δεν θα φθάσουν οι προμήθειες εάν συνεχιστεί η κακοκαιρία τις επόμενες μέρες".

Βέβαια, ο κ. Κωστούλης όπως και οι άλλοι κάτοικοι των ορεινών περιοχών είναι συνηθισμένοι σε ανάλογες καταστάσεις και κακουχίες. Η ώρα περνάει με τάβλι και μια παρτίδα χαρτιά γιατί ο χειμώνας είναι μεγάλος και δύσκολος για τους ανθρώπους της ορεινής Ελλάδας.

Νυμφαίο Φλώρινας

Ανάλογη κατάσταση επικρατεί και στο Νυμφαίο Φλώρινας όπου το χιόνι έχει φτάσει σε ύψος περίπου 40 πόντων.

Το χωριό είναι αποκλεισμένο για τρίτη μέρα σήμερα.

Μέχρι χθες το μεσημέρι οι κάτοικοι δεν είχαν ρεύμα λόγω προβλημάτων στο δίκτυο της ΔΕΗ.

Η κ. Στέλλα Αρβανιτάκη, κάτοικος του Νυμφαίου, μιλώντας χθες στη "Μ" υποστήριξε ότι η κατάσταση για όσους μένουν στο Νυμφαίο είναι απελπιστική.

"Κάνουμε υπομονή, υποφέρουμε και περιμένουμε να βελτιωθεί ο καιρός για να μπορέσουμε να περάσουμε το χειμώνα. Φοβόμαστε μήπως μείνουμε χωρίς τρόφιμα αν συνεχιστεί η κακοκαιρία για πολλές μέρες ακόμη".

Ασπρούγια Φλώρινας

Στο μικρό αυτό χωριό δίπλα στο Νυμφαίο η ηλεκτροδότηση αποκαταστάθηκε αργά χθες το απόγευμα μετά από διακοπή δύο ημερών. Τα παράπονα των κατοίκων πολλά, και είναι έτοιμοι να τα πουν σε όσους ενδιαφερθούν να τους ακούσουν.

"Δεν μας δίνουν σημασία, καμία σημασία, είτε πεθαίνουμε είτε ζούμε" λένε με μεγάλη δόση πικρίας στη φωνή τους οι ηλικιωμένοι κάτοικοι του χωριού.

"Ξυλιάσαμε ήμασταν συνέχεια με τις κουβέρτες γιατί δεν έχουμε όλοι ξυλόσομπες και το ρεύμα ήταν απαραίτητο για να λειτουργήσουν τα καλοριφέρ, είπε ο Ευάγγελος Γαγαρόπουλος, κάτοικος του χωριού.

Τα προβλήματα όμως στο χωριό φθάνουν μέχρι και την έλλειψη σε βασικά ήδη διατροφής όπως το ψωμί.

"Ο φούρνος δεν λειτούργησε, μας είπε ο κ. Γαγαρόπουλος, και αναγκαστήκαμε να ζυμώνουμε ψωμιά και να τα πηγαίνουμε στα σπίτια συγχωριανών που έχουν ξυλόσομπες για να τα ψήσουμε".

Σκλήθρο Γρεβενών

Μετά από αρκετές ώρες, χωρίς ρεύμα και αποκλεισμού από τα γειτονικά χωριά, αποκαταστάθηκε τουλάχιστον προσωρινά χθες η ηλεκτροδότηση και η συγκοινωνία στο Σκλήθρο Γρεβενών.

Ο Ευάγγελος Λιάλος κάτοικος του χωριού είπε ότι μόλις χθες μετά από δύο μέρες επικοινώνησαν με κατοίκους από άλλα χωριά.

"Σήμερα έφτασε ένα λεωφορείο του ΚΤΕΛ και κάτοικοι που είχαν πάει στα Γρεβενά για κάποιες δουλειές επέστρεψαν στα σπίτια τους".

Το Σκλήθρο έχει 250 κατοίκους κατά τη διάρκεια του χειμώνα.

Οι εγγεγραμμένοι κάτοικοι είναι 400 αλλά οι περισσότεροι από αυτούς ζουν και εργάζονται στη Θεσσαλονίκη.

"Πρέπει να μας προσέχουν γιατί είμαστε ένα παραμεθόριο χωριό και όσο πάει οι κάτοικοί του λιγοστεύουν. Χρειαζόμαστε μεγαλύτερη φροντίδα και θα 'ταν καλό να μας δίνει μεγαλύτερη σημασία η πολιτεία".

Βέβαια, όταν απουσιάζει ή είναι ελλιπής η παρουσία της πολιτείας αναπτύσσεται η αλληλεγγύη μεταξύ των κατοίκων.

Αυτό το συναίσθημα το εξέφρασε με τον καλύτερο και τον πιο απλό και ξεκάθαρο τρόπο ο κ. Λιάλος.

"Δεν θα αφήσουμε κανένα συγχωριανό μας να πεινάσει. Αν κάποιος από εμάς μείνει χωρίς τρόφιμα δεν υπάρχει περίπτωση να μην τρέξουν όλοι οι χωριανοί να του δώσουν τα απαραίτητα για όσο καιρό χρειάζεται. Αλίμονο αν δεν είχαμε και αυτό εδώ που ζούμε".