Εφημερίδα "Μακεδονία"

Αναζήτηση

Βρες
Εμφάνιση

Άρθρα :: Χρονογράφημα

( αστική συγ-χώρεση :: 15/3/2006 16:54:12) 

ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ

Αστική συγ-χώρεση

Η Σαλονίκη υπήρξε ανέκαθεν μία αγκαλιά για τους πρόσφυγες και τους ξένους, από τους διωγμένους σεφαρδίτες εβραίους του 15ου και του 16ου αιώνα μέχρι τους μικρασιάτες του 1922-1923. Η Θεσσαλονίκη ξέρει από πολιτικές διχόνοιας και αποκλεισμούς. Ως ελληνική πόλη γνώρισε πολύ καλά τους πολέμους, την κυβέρνηση Βενιζέλου, που "φιλοξενήθηκε" στο Βορρά, τους φαντάρους της Συνεννόησης, που έπιασαν λιμάνι και ζωογόνησαν πρωτόγνωρα την οθωμανική ολκό του μεταπρατικού χαρακτήρα της. Η Θεσσαλονίκη επέκτεινε τον πολεοδομικό ιστό της, καθώς αφομοίωνε σταδιακά τους επαρχιώτες από όλη τη Μακεδονία σε μία φρενίτιδα μεταπολεμικής αστυφιλίας. Γιγαντώθηκε ως μεγαλούπολη, που συγχωνεύει μεν, αλλά ενίοτε εκδηλώνει μία αντιφατική σκληρότητα, διότι η πόλη μας δεν είναι μία πόλη που δεν αγαπά.

Προσφάτως έγινε μαζική κινητοποίηση κατοίκων δυτικού δήμου εναντίον ενός ξενώνα, που σκοπεύει να υποδεχτεί συνανθρώπους οι οποίοι αποδεσμεύτηκαν από τον κλοιό ενός ψυχιατρείου και δοκιμάζουν πλέον την κοινωνική επανένταξή τους. Η άρνηση τού πλησίον να απλώσει το χέρι του σε εκείνον που έχει ανάγκη δεν είναι πράξη αγαπητική. Είναι πράξη που εκπορεύεται από μία διαβολή.

Δεν πιστεύουμε ότι οποιαδήποτε "άρνηση" έχει σχέση με προεκλογικού χαρακτήρα συμπεριφορές, για να συσπειρωθεί ενδεχομένως κάποια δημοτική "πελατεία".

Ο Γάλλος φυσικός Blaise Pascal υποστήριζε πως οι άνθρωποι, όλοι, είναι τόσο αναπόφευκτα τρελοί, που όποιος δεν είναι τρελός ή έτσι θαρρεί τότε είναι διπλά τρελός. Ο σύγχρονος άνθρωπος δεν επικοινωνεί πια με τον τρελό, διότι δεν επικοινωνεί ούτε με τον ίδιο τον εαυτό του. Περιβάλλεται απαθής από τη διανοητική πάθηση, στέλνει τα παιδιά του σε γυάλινες εκπομπές, για να τα παρακολουθεί ο υπόλοιπος κόσμος, και αυτές οι ευχές του γονιού θεωρούνται λογικές. Η τρέλα ανήκει στο χώρο της κοινωνικής κατάπτωσης και αυτή φαίνεται πως είναι η αιτία, το πρότυπο και το όριό της. Ο καλύτερος τρόπος πάντως, για να σιγουρευόμαστε ότι είμαστε γνωστικοί, δεν είναι το να εγκλείουμε τους γείτονές μας, όπως είπε ο Ντοστογιέφσκι, ούτε να αποκλείουμε τους συνανθρώπους από την κοινωνική συνύπαρξη και να τους στερούμε την ευκαιρία να προσπαθήσουν να ενταχθούν στο κοινωνικό σύνολο.

Αντίστοιχοι ξενώνες λειτουργούν σε άλλες γειτονιές της πόλης, χωρίς να έχουν δημοσιοποιηθεί ενοχλήσεις των περιοίκων, και αποδεικνύουν εμπράκτως ότι οι συνάνθρωποί μας δεν γυρίζουν συλλήβδην την πλάτη στον "ψυχασθενή" ή στον "αποϊδρυματοποιημένο".

Ας μην αφήσουμε να πάνε χαμένες τόσες εξελίξεις στο χώρο της ψυχιατρικής και της κοινωνικής πρόνοιας. Μπορούμε να συγ-χωρέσουμε όλοι στην ίδια πόλη.

Κώστας Θεολόγου πολιτειολόγος