Εφημερίδα "Μακεδονία"

Αναζήτηση

Βρες
Εμφάνιση

Άρθρα :: Χρονογράφημα

( sos-τε τα παιδιά :: 9/3/2006 22:41:49) 

SOS-τε τα παιδιά

Εγκαταλειμμένα. Σε κεντρικό νοσοκομείο των Αθηνών φιλοξενούνται δεκαπέντε παιδάκια, τα οποία μεγαλώνουν σε ένα στενάχωρο θάλαμο, περιμένοντας την πρόνοια του κράτους.

Καλημέρα σας και καλή Σαρακοστή. Πιστεύω πως ξεκινάτε τη Σαρακοστή σοφότεροι σε ό,τι αφορά τα κάθε είδους μαλάκια και οστρακοειδή που τόσο ταλαιπώρησαν τους φίλους μας τους Αθηναίους εδώ και μερικές εβδομάδες. Ακριβά-φθηνά, φρέσκα-καταψυγμένα, εισαγόμενα και εγχώρια. Έμποροι και υπηρεσίες σε πόλεμο για την ποιότητα και τις τιμές. Τι καημός κι αυτός. Ούτε κουβέντα για τα παραδοσιακά φασόλια πιάζ με κρεμμυδάκι, χαλβά και λαγάνα. Υπομονή, όμως, και σε λίγο αρχίζει το σίριαλ των αμνών ενόψει του επερχόμενου Πάσχα.

Τέλος, λοιπόν, τα γλέντια και οι μασκαράδες, καλές και οι "νηστίσιμες" Βραζιλιάνες και είναι ώρα να δούμε την πραγματικότητα μέσα από μερικά προβλήματα που βασανίζουν την καθημερινότητά μας. Αυτή που σχετίζεται με τα παιδιά και τα συχνά κρούσματα εγκατάλειψης, απαγωγών, εμπορίας οργάνων, έλλειψης φροντίδας και μια σειρά άλλων προβλημάτων.

Σύμφωνα με ρεπορτάζ, σε κεντρικό νοσοκομείο των Αθηνών φιλοξενούνται δεκαπέντε παιδάκια, τα περισσότερα εγκαταλειμμένα, τα οποία μεγαλώνουν σε ένα στενάχωρο θάλαμο, περιμένοντας την πρόνοια του κράτους. Ούτε λόγος φυσικά για ομαλή ανάπτυξη και ιδανικές συνθήκες διαβίωσης. Ο γιατρός που ρωτήθηκε σχετικά ήταν κάθετος και λιγάκι μουτρωμένος. Δεν χωράνε τα παιδάκια, είπε, διότι δεν έχουμε χώρο, κρεβατάκια κτλ.

Τα ρώτησες, γιατρέ μου, εάν αυτά θέλουν να βρίσκονται εκεί;

Εάν μπορούσαν να μιλήσουν, θα άκουγες πολλά. Και εσύ και πάρα πολλοί άλλοι, που ξεχειλίζουν από ευαισθησία μόνον όταν είναι αναμμένες οι κάμερες των τηλεοπτικών συνεργείων.

Στο Λασίθι πάνω από τριάντα πέντε παιδιά, λίγο μεγαλύτερα σε ηλικία, περιμένουν και αυτά το ραντεβού με τη μοίρα τους.

Σε άλλο νοσοκομείο, επτά δάσκαλοι διδάσκουν σε άρρωστα παιδάκια, ανοίγοντας παράθυρα στη γνώση και την ελπίδα.

Και ενώ δεκάδες άτεκνα ζευγάρια περιμένουν στη σειρά, για να υιοθετήσουν ένα παιδάκι, πολεμώντας με τη γραφειοκρατία, η βιομηχανία εμπορίας βρεφών καλά κρατάει. Αλλοδαπές "μητέρες" πωλούν τα βρέφη τους αντί πινακίου φακής. Είναι βλέπεις θέμα προσφοράς και ζήτησης.

Σε όλα τα παραπάνω προσθέτω και τις εξαφανίσεις παιδιών. Μια μάστιγα που δεν λέει να τελειώσει. Οι λόγοι των εξαφανίσεων πάρα πολλοί και μεταξύ αυτών η εμπορία οργάνων σώματος. Τριάντα τέσσερα παιδιά εξαφανίσθηκαν το 2005 και βρέθηκαν μόνο ένδεκα. Αγωνίζεται το "Χαμόγελο του Παιδιού" να προλάβει τα χειρότερα. Οι φωτογραφίες εξαφανισμένων παιδιών πολλαπλασιάζονται και αναρωτιέσαι πώς τον φτιάξαμε τον κόσμο μας. Η αθωότητα της αλάνας που παίζαμε ξένοιαστα ώρες ατέλειωτες εγκλωβίστηκε στα παιδικά δωμάτια και στα μπαλκονάκια. Τα μοναχικά παιδιά εξελίσσονται σε προβληματικούς έφηβους και το ποσοστό των εξαρτημένων από αγχολυτικά αυξάνεται συνεχώς.

Ήταν μόλις λίγα χρόνια πριν, όταν ο ποιητής έγραφε για κάτι Σάββατα κι απόβραδα που έπαιζαν οι μικρότεροι κλέφτες κι αστυνόμους κι ήταν αρχηγός η Αργυρώ. Δεν υπάρχει πλέον η Αργυρώ. Κι αν υπάρχει, πήγε κι αυτή να βρει την τύχη της στο σόου των ταλέντων κάτω από τον ουρανό των προβολέων. Σήμερα κανένας δεν κοιτάζει ούτε μετράει τα αστέρια.

Του ΚΩΣΤΑ ΑΝΤ. ΓΙΑΚΟΥΜΗ