Του Αγίου Διμετρίου

Γράφει ο Γιώργος Σκαμπαρδώνης

Υπάρχουν λέξεις που φαίνονται περιγραφικές, αλλά το νόημά τους είναι προαποφασισμένα κριτικό, απορριπτικό, όπως η λέξη "ζωντοχήρα".

(Κατά το "ζωντόβολο").

Η λέξη αυτή -κυρίως παλιότερα- χρησιμοποιούνταν καταφρονετικά: "Ζωντοχήρα…". Υπονοούσε "καριόλα", δυνάμει "πόρνη".

Αντίστοιχα -αλλά με διαφορετικούς μηχανισμούς- συμβαίνει με τις λέξεις "ρατσισμός" και "ξενοφοβία", με τις οποίες διάφοροι στιγματίζουν την ελληνική κοινωνία - αλλά "ρατσισμός" σημαίνει: απόρριψη του άλλου για λόγους φυλετικούς ή εξαιτίας του χρώματος του δέρματος - εξ ου και η γνωστή λέξη "σκυλάραπας" από λευκούς ρατσιστές ή "ασπροκώλης" από μαύρους.

Στην Ελλάδα όμως ποτέ κανείς δεν μίλησε φυλετικά (εκτός των ελάχιστων ναζιστών) ούτε υπήρξε ποτέ ξενοφοβία, με την έννοια που υπονοεί η λέξη, καθόσον η Ελλάς έζησε πάντα με τους αλλοδαπούς ως κατεξοχήν τουριστική χώρα που είναι. Ίσα-ίσα, πάντα γουστάραμε τους ξένους - κυρίως δε τις ξένες. Τις ωραίες, ξανθές δίμετρες (γιορτάζουν του Αγίου Διμετρίου), τις οποίες ο Έλλην ανέκαθεν προσπαθεί να εξυπηρετήσει γενναιόδωρα από κάθε άποψη.

(Syrtaki, greek lovers κτλ.).

Δεν είχαμε ποτέ κανένα λόγο να είμαστε ξενόφοβοι, το αντίθετο: πιστεύω ότι είμαστε ξενολάτρες - για να μην πω ξενολάγνοι: όσον αφορά τις γυναίκες, τη μόδα, τη μουσική, τις συμπεριφορές και την υποταγή -σε ξένες δυνάμεις- πολλών πολιτικών, επί δεκαετίες: οι μεν στην Αγγλία και στη Αμερική, οι δε στους Σοβιετικούς, και μάλιστα με φανατισμό και έχοντας συχνά ιδεολογικοποιήσει το δωσιλογισμό.

Πού την είδαν μερικοί την ξενοφοβία και το ρατσισμό; Εκτός αν υπονοούν τις παρενέργειες της ανεξέλεγκτης εισόδου αλλοδαπών στη χώρα, που δημιουργεί πολλαπλές εμπλοκές, όχι βέβαια γιατί ευθύνονται οι ίδιοι οι ξένοι (αν και δεν είναι καλοί όλοι οι αλλοδαποί ούτε είναι καλοί όλοι οι Έλληνες), αλλά κυρίως γιατί συγκεκριμένες κυβερνήσεις αφήνουν το ζήτημα να επιδεινώνεται.

Η αντίθεση, λοιπόν, κάποιων πολιτών στις παρενέργειες της μετανάστευσης δεν μπορεί να χαρακτηριστεί "ρατσισμός" ή "ξενοφοβία". Και ορισμένοι στρεβλώνουν τις εν λόγω λέξεις για δυο λόγους: να πλήξουν το ελληνικό φρόνημα και να περάσουν κομουνισμένες ρητορικές - αν και οι κομουνιστές, όπου κυβέρνησαν, δεν άφησαν ρουθούνι ξένου. Εξόντωσαν κάθε "μειονοτική ζωντοχήρα". Σε αντίθεση μ' εμάς που πάντα τις αγαπούσαμε - ζωντοχήρες, ξένους, αλλοδαπές και ιδίως τις μοιχαλίδες. Ή, όπως λέει ο Brassens:

"Όταν έγινε το ναυάγιο του Τιτανικού, τις πρώτες που προσπαθούσαν όλοι να σώσουν ήταν τις μοιχαλίδες".