Εφημερίδα "Μακεδονία"

Αναζήτηση

Βρες
Εμφάνιση

Άρθρα :: Σχόλιο

( 21η μαρτίου… - φέρτε ένα φλιτζάνι με μελάνι :: 20/3/2006 21:50:41) 

Ο Θέμης Λιβεριάδης γράφει

ΟΚΛΑΔΟΝ

21η Μαρτίου… - φέρτε ένα φλιτζάνι με μελάνι

Εδώ και χρόνια καθιερώθηκαν ή αφιερώθηκαν "παγκόσμιες μέρες", όπως της γυναίκας, της μητέρας, του έρωτα κτλ. (δεν ξέρω, βέβαια, με τη φόρα που είχανε πάρει, αν θα επαρκέσει ο αριθμός 365). Λυπάμαι που όσο περνούν τα χρόνια ερμηνεύω πολλά "καμώματα" της σύγχρονης ζωής μας κάπως πεζά ή κυνικά - πάντως όχι ποιητικά. Για την προκειμένη περίπτωση των εορτασμών και πανηγυρισμών νομίζω πως πίσω και απ' αυτήν τη βιτρίνα ισχύει το "τζίρος να γίνεται"! Τα τελευταία χρόνια ωστόσο, ορίστηκε και η 21η Μαρτίου σαν ημέρα της ποίησης. Τώρα το τι τζίρος μπορεί να γίνει με την ποίηση είναι μεγάλο θέμα και "δεν μας παίρνει". Ίσως συνυπολόγισαν πως "…κάθε Μάρτη αρχίζει μια άνοιξη", όπως έγραψε ο Μανόλης Αναγνωστάκης, αλλά δεν παίρνω όρκο!

Πέρυσι τέτοια μέρα πήγα στην Κυψέλη στο γηροκομείο επίσκεψη στον Μίλτο Σαχτούρη, που έμελλε να ήταν η τελευταία. Σε οκτώ μέρες έκλεισε τα αθώα παιδικά του μάτια και "κοιμήθηκε". Γεννήθηκε στην Αθήνα (στις 29 Ιουλίου 1919), θεωρούσε όμως σαν πραγματική γενέτειρά του την Ύδρα, τόπο καταγωγής του προπάππου του, ναυάρχου της επανάστασης του 1821. Ξεκίνησε σπουδές στα Νομικά, αλλά σύντομα έκαψε τα βιβλία του πανεπιστημίου για να αφοσιωθεί αποκλειστικά στην ποίηση.

Το ίδιο βράδυ στο μουσείο Μπενάκη, στην εκδήλωση που είχε διοργανώσει η Εταιρεία Συγγραφέων, επέλεξα να διαβάσω ένα ποίημα, που με τον τρόπο του τα λέει όλα… για τη ζωή του αληθινού ποιητή και για το πόσο μακριά είναι αυτή η επιλογή από κάθε είδους τζίρο. Το αφιερώνω, μέρα που είναι, σ' αυτούς που μας διαβάζουν. Και περισσότερο σ' όλους εκείνους που νομίζουν ότι δε βρίσκουν νόημα στην ποίηση. Και κάνουν λάθος, γιατί οι ίδιοι δημιουργούν ποίηση με τις πράξεις και τη ζωή τους και σαν ζωντανά ποιήματα πορεύονται. Κι ο Ποιητής είναι ο τελευταίος δότης σε μια κοινωνία που σπαράσσεται.

Στο καφενείο/ έρχεται ο χονδρός νονός μου με τις λίρες Ούτε μια δεν είναι για 'σένα, λέει/ Γιατί δεν έγινες ο βαφτιστικός μου που περίμενα. Τότε λέω κι εγώ στο γκαρσόνι πλάι μου/ - Φέρε μου ένα φλιτζάνι με μελάνι.