Η ευεργετική επίδραση του πολυτονικού

Του ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ*

Ιωάννης Κ. Τσέγκος, Θαλλής Ν. Παπαδάκης, Δήμητρα Βεκιάρη "Η εκδίκηση των τόνων" Εναλλακτικές Εκδόσεις 2005, σελ. 150. Μία συγκριτική μελέτη της επίδρασης των αρχαίων ελληνικών και του "μονοτονικού" στην ψυχοεκπαιδευτική εξέλιξη του παιδιού

Στις δύο η ώρα μετά τα μεσάνυχτα της 11.2.1982 από τριάντα εναπομείναντες νυσταγμένους βουλευτές της Βουλής των Ελλήνων (για απαρτία ούτε λόγος) ψηφίστηκε, ως προσθήκη σε εντελώς άσχετο νομοσχέδιο, η κατάργηση του πολυτονικού και η καθιέρωση του μονοτονικού στην ελληνική γλώσσα! Το είχαν ζητήσει, βλέπετε, επίμονα οι εκδότες, οι δακτυλογράφοι και οι διορθωτές. Είχαν προηγηθεί το 1941 "Η Δίκη των Τόνων" και το 1944 "Η Αντιδικία των Τόνων". Εμείς οι Έλληνες δεν "καθόμαστε καλά". Άλλωστε είμαστε ευφυείς και, κατά έναν παραδοξολογικό αλλά ορθό ορισμό της ευφυΐας, "είναι η ανεξάντλητη ικανότητα να υποβάλλεται κανείς σε βάσανα".

Με την παρούσα έρευνα αισίως φθάσαμε στην "Εκδίκηση των Τόνων". Προκειμένου για μια συγκριτική μελέτη της επίδρασης των αρχαίων ελληνικών και του "μονοτονικού" στην ψυχοεκπαιδευτική εξέλιξη του παιδιού, που έγινε από μια ομάδα ψυχολόγων, ψυχιάτρων και ψυχαναλυτών υπό τη διεύθυνση του ψυχιάτρου Ι.Κ. Τσέγκου. Η έρευνα διεξήχθη ανάμεσα σε 50 παιδιά, φυσιολογικά, ηλικίας από 6 έως 9 χρόνων, που αποτέλεσαν δύο ομάδες των 25 ατόμων η κάθε μια και των δύο φύλων. Οι δύο ομάδες ήταν συμβατές μεταξύ τους ως προς όλες τις μεταβλητές, εκτός μόνο του ότι της μιας ομάδας τα παιδιά μάθαιναν (σε ιδιωτικό σχολείο) και αρχαία ελληνικά (με πολυτονικό, φυσικά), ενώ της άλλης δεν μάθαιναν καθόλου αρχαία ελληνικά και πολυτονικό. Τα παιδιά φοιτούν σε διάφορα δημόσια σχολεία της Αττικής και ταξικώς δεν παρουσιάζουν διαφορές μεταξύ τους. Ακολουθήθηκαν οι πιο σύγχρονες, διεθνώς εγκεκριμένες μέθοδοι έρευνας. Αν ονομάσουμε τα παιδιά της πρώτης ομάδας "πολυτονικά" (με πνεύματα και τόνους) και της δεύτερης "μονοτονικά", τα βασικά συμπεράσματα σε "Νοητική Δοκιμασία" και σε "Ψυχοεκπαιδευτική Δοκιμασία" είναι ότι τα παιδιά της πρώτης ομάδας υπερτερούν σημαντικά των παιδιών της δεύτερης σε δύο σημεία: (α) τη Μνήμη Εικόνων και (β) τη Συναρμολόγηση Αντικειμένων, δηλαδή και στις οπτικές και τις γνωστικές. Και, βέβαια, η ωρίμανση των οπτικοαντιληπτικών και γνωστικών ικανοτήτων και λειτουργιών συνεπάγεται και περαιτέρω θετική σχολική επίδοση. Η εκμάθηση αυτή, τονίζουν οι ειδικοί, μπορεί να ενεργήσει προληπτικά στην εμφάνιση ορισμένων μαθησιακών δυσκολιών (δυσλεξία κ.ά.) αλλά και θεραπευτικά, όταν οι δυσκολίες αυτές έχουν ήδη εμφανιστεί.

Ένα πρωτοπόρο στο είδος του βιβλίο. Για ποιον χτυπάει η καμπάνα; Για τον καθένα μας.