ΟΚΛΑΔΟΝ

Γράφει ο Θέμης Λιβεριάδης

Τα εν οίκω… εν Δήμω!

Γηράσκω αεί διδασκόμενος… Θέλω να πω ότι μετά το προηγούμενο "Οκλαδόν", στο οποίο παρέθετα 32 τουλάχιστον(!) λόγους για τους οποίους η μπίρα είναι προτιμότερη από γυναίκα, δέχθηκα αρκετά μηνύματα από γνωστούς και άγνωστους (ανάμεσά τους βέβαια και φαλλοκράτες και φεμινίστριες ή κακο…μένες!). Εγώ "κατέφυγα" σε αυτό το κείμενο σαν αντίδραση ή απόδραση από αυτά που συνηθίσαμε να θεωρούμε "σοβαρά" θέματα, όπου πρέπει διαρκώς να αναμασούμε τα ίδια, σε μία "μάταια" διαλεκτική προσπάθεια να επιβεβαιωθούμε ως "πολιτικά όντα", ενώ τελικά είμαστε "πολιτικά ζώα", μια και η εκάστοτε εξουσία λειτουργεί σαν "του κουφού η πόρτα". Φαίνεται όμως ότι δεν είμαι ο μόνος που το "έριξα στην τρελή"… Πώς αλλιώς εξηγείται ότι αυτή τη φορά δέχθηκα περισσότερα "μηνύματα" αυθόρμητα και με χιούμορ… Ένδειξη ότι πολύς κόσμος μπούχτισε από ψέματα και σοβαροφάνεια.

Ωστόσο σήμερα θα κάνω μία μικρή "στροφή" στα "κοινά" ή στα του "Δήμου" από τη δική μου οπτική γωνιά. Αφορμή δόθηκε από χθεσινό τηλέφωνο φίλου, που άκουσα πως τα προγνωστικά στην πόλη "μας" βγάζουν με διαφορά τον ίδιο πάλι δήμαρχο. Μένω βέβαια δέκα χρόνια στην Αθήνα, αλλά "το αίμα νερό δε γίνεται"… Αγαπώ τη γενέθλια πόλη και τη "μαλώνω" για τα στραβά της, ακριβώς γιατί την πονάω… Εδώ λοιπόν διαπιστώνει κανείς, μακράν από "μικροκομματικές" εμπλοκές, ένα άλλο κακό σύνδρομο της… συμπρωτεύουσας. Τη μονότονη έως ανιαρή εμμονή της σε "συντηρητισμό", που καταντά ανασχετικός, ίσως και επιζήμιος. Η θέση του δημάρχου σε πόλη που σέβεται τον εαυτό της πρέπει να είναι αποκλειστικά θέμα προσωπικής επιλογής. Θυμάμαι από το Ασβεστοχώρι, όπου έζησα χρόνια, κάτι που με ξάφνιασε ευχάριστα. Επώνυμα πρόσωπα, μέλη του ΚΚΕ, ψήφιζαν δεξιό κοινοτάρχη, γιατί εκτιμούσαν πως ήτανε σωστότερη επιλογή για το χωριό. Από όσα κατάλαβα αυτή τη φορά "προσφέρεται στο πιάτο" της πόλης μία ιδιαίτερα πολύτιμη επιλογή, που λέγεται Γιάννης Μπουτάρης, τώρα που κατεβαίνει ανεξάρτητος. Για όσους με ξέρουν είναι αυτονόητο πως η αναφορά μου είναι εντελώς ανεξάρτητη από φιλία και "κομματικά". Είναι -κι ας μη θεωρηθεί… περιαυτολογία- έκφραση καλού γούστου! Οι πιο αντικειμενικοί ας αναλογισθούνε ποια ήταν η πορεία, "τα έργα και οι ημέρες" αυτού του ανθρώπου. Μπορεί να είναι συμπαθής ο Παπαγεωργόπουλος. Αλλά δοκιμάστηκε… Δεν έφτασε ούτε τώρα ο καιρός για αλλαγή, που πρώτιστα θα σπάσει τις κομματικές αλυσίδες; Κι έπειτα… καλό είναι να έτρεξες "φτερωτά" 100 μέτρα, αλλά δεν πρέπει κι ένα "χειροκρότημα" σε αυτόν που τρέχει διαχρονικά σε "μαραθώνιο";

"Θα τα κάψω…"

Οι φήμες σύμφωνα με τις οποίες ο εμπρηστής του τραπεζικού καταστήματος οδηγήθηκε στην πράξη του μετά και την τελευταία αύξηση των επιτοκίων, τη δε ώρα του εμπρησμού τραγουδούσε "θα τα κάψω τα ρημάδια τα λεφτά μου", κρίνονται ανυπόστατες… Φωτ. ΑΠΕ/Π. Σαΐτας

Γιώργος Καλαντζής, υπουργός Μακεδονίας-Θράκης

Ο πολιτισμός του Αγίου Όρους παραμένει αυτό που πάντοτε υπήρξε: ένας ανεκτίμητος θησαυρός, που μας παραδόθηκε ως κληρονομιά προαιώνια

Γιώργος Αλογοσκούφης, υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών

Η κυβέρνηση δεν πρέπει και δεν μπορεί να αναμιχθεί στα θέματα των συλλογικών διαπραγματεύσεων…