Εφημερίδα "Μακεδονία"

Αναζήτηση

Βρες
Εμφάνιση

Άρθρα :: Σχόλιο

( ο άδειος θρόνος :: 20/2/2006 18:23:31) 

Ο άδειος θρόνος

ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΣΥΝΤΑΚΤΗ Γράφει ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΤΣΑΝΤΩΝΗΣ

Η κατάκτηση και πολύ περισσότερο η διατήρηση της πολιτικής ηγεμονίας δεν είναι μια απλή άσκηση εκλογικής τακτικής. Προϋποθέτει βαθιά κατανόηση της διανυόμενης ιστορικής συγκυρίας και ένα σταθερό σχέδιο κοινωνικών συμμαχιών. Στον τόπο μας, η πολιτική ηγεμονία είναι ξανά αστεφάνωτη. Ο αρραβώνας του 2005 τελικά δεν κατέληξε σε γάμο. Κι αυτό επειδή έλειπαν οι δύο προαναφερθείσες προϋποθέσεις, τις οποίες ο διεκδικητής του θρόνου νόμιζε πως με την απλή διαδικασία της παράδοσης - παραλαβής θα εκπλήρωνε όταν κατελάμβανε τον πιο προβεβλημένο πολιτικό θώκο της χώρας.

Όμως, η ιστορία έχει πολλές φορές αποδείξει πως άλλο είναι ο θώκος της πρωθυπουργίας και άλλο ο θρόνος της ηγεμονίας. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο Ανδρέας Παπανδρέου και ο Κώστας Σημίτης απόλαυσαν (για διαφορετική χρονική περίοδο ο καθένας από αυτούς) τη συναρπαστική δυνατότητα να οδηγούν τις πολιτικές εξελίξεις προς έναν ιστορικό προορισμό, καθιστώντας έτσι την πολιτική τους πράξη, ιστορικό γεγονός.

Θα ήταν λάθος να ταυτίσουμε την περίοδο της πρωθυπουργίας τους με την περίοδο της πολιτικής ηγεμονίας τους (η πρώτη συνήθως διαρκεί περισσότερο από τη δεύτερη). Από τους "ηγεμόνες" της μεταπολίτευσης, μόνον ο Ανδρέας Παπανδρέου κατάφερε το μυθικό, να οδηγεί τις εξελίξεις προς την αναπότρεπτη νίκη του πριν εκλεγεί πρωθυπουργός, ενώ οι άλλοι δύο άνδρες, στους οποίους η Ελλάδα και η Κύπρος οφείλουν το ποιοτικό άλμα της ισότιμης συμμετοχής στον πρώτο κόσμο, κατόρθωσαν αυτό που ο πρώτος δεν μπόρεσε (ή δε θέλησε;), δηλαδή να παρέμβουν στο ελληνικό πολιτικό DNA. Kαι οι τρεις θεωρούνται πλέον ιστορικά μεγέθη, γιατί είχαν αντιληφθεί με ιστορικούς όρους την αποστολή τους και σχεδίαζαν με σαφείς (διαφορετικούς ο καθένας) κοινωνικές αναφορές.

Από τους άλλους δύο πρωθυπουργούς της μεταπολίτευσης, τον κ. Ράλλη και τον κ. Μητσοτάκη, μπορεί κανείς να κρατήσει τη μετριοπάθεια ή την τολμηρότητα ή και τη διορατικότητα, αλλά όχι την αίσθηση της πολιτικής ηγεμονίας. Κι αυτό κυρίως επειδή εσωπαραταξιακές δυνάμεις ήταν ανέτοιμες να ακολουθήσουν τον ίδιο με αυτούς προορισμό.

Την άνοιξη του 2004, μία ολόκληρη παράταξη πανηγύριζε κάτι περισσότερο από μία εκλογική νίκη που όλο την περίμενε και όλο δεν ερχόταν. Είχε ξετρελαθεί με την ιδέα της οκταετίας η δεκαετίας (ανάλογα με το βαθμό αισιοδοξίας), δηλαδή με τη λαϊκή μετάφραση του όρου "πολιτική ηγεμονία". Δύο χρόνια μετά, ο θρόνος είναι άδειος. Κάποιοι λένε πως έχει μία ταμπελίτσα: "Επιστρέφω αμέσως". Ο πολύς κόσμος δεν τη βλέπει. Αλλά ας υποθέσουμε πως παρόλα αυτά υπάρχει. Ποιος υπογράφει;