Στα χαρακώματα του Στάλιγκραντ

ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΣΥΝΤΑΚΤΗ Του ΠΑΡΑΣΚΕΥΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ

Μπορεί κανείς να διαφωνεί πολιτικά και ιδεολογικά με το κομμουνιστικό κόμμα, αλλά δεν φαντάζομαι ότι η διαφωνία αυτή θα οδηγούσε και σε επιδιώξεις εξάλειψής του από τον πολιτικό χάρτη της χώρας και, αν αυτό υποθετικά πραγματοποιείτο, μη φανταστείτε ότι θα ήταν προς το συμφέρον της δημοκρατίας και του λαού μας. Ακριβώς αυτό το οποίο ιστορικά και πολιτικά είναι αδιανόητο να συμβεί στη χώρα μας αποτελεί στόχο των ημερών ορισμένων παραγόντων που δραστηριοποιούνται στην κοινοβουλευτική συνέλευση του συμβουλίου της Ευρώπης. Ουδείς θα εγνώριζε ότι αυτή η συνέλευση θα πραγματοποιηθεί από τις 24 έως τις 27 Ιανουαρίου, εάν στην ατζέντα και στην ημερήσια διάταξη δεν υπήρχε σχέδιο μνημονίου διακήρυξης, που έχει στόχο σε ευρωπαϊκό επίπεδο, στο όνομα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, να καταδικάσει αναδρομικά παραβιάσεις και αιτήματα που διαπράχθηκαν στα πρώην σοσιαλιστικά καθεστώτα.

Πρόκειται για ένα μνημόνιο μνημείο αντικομμουνισμού. Με πρόσχημα τα ανθρώπινα δικαιώματα για τις πολιτικές ελευθερίες επιχειρούν στο ιστορικό επίπεδο να ξαναγράψουν την ιστορία. Δηλαδή να την παραχαράξουν και συγχρόνως να ποινικοποιήσουν και να ενοχοποιήσουν ιδεολογίες και πολιτικές που δεν είναι της αρεσκείας τους. Το σχέδιο μνημονίου που διακινείται είναι ένα κείμενο, θα έλεγα, ανατριχιαστικό. Επιχειρεί να επαναφέρει το ψυχροπολεμικό κλίμα στην Ευρώπη και να επιβεβαιώσει ότι η νέα τάξη πραγμάτων είναι μοναδική και παντοδύναμη. Σε αυτό το κείμενο, όπως αναφέρουν, η δημόσια συνείδηση για τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν εκείνη την εποχή είναι πολύ πενιχρή. Δηλαδή αποφασίζουν για μας ερήμην μας. Οι κύριοι αυτοί δεν "αναμορφώνουν" μόνο την ιστορία, αλλά θέλουν να αναμορφώσουν και την ίδια τη συλλογική συνείδηση των λαών. Επί της ουσίας αποφάσισαν ότι μας χρειάζεται πιο ισχυρή δόση ιδεολογικής αναμόρφωσης. Ακόμη στο ίδιο το κείμενο προβλέπεται η συγκρότηση ανά χώρα επιτροπών παραγόντων, που θα καταγράψουν εγκλήματα και παραβιάσεις. Δηλαδή προωθούν το συλλογικό θεσμικό χαφιεδισμό.

Η υπόθεση αυτή δεν πρέπει να απασχολεί μόνο τους εμφορούμενους από την κομμουνιστική ιδεολογία. Μας αφορά όλους. Είναι προκλητικό να επιχειρούν να εξισώσουν και να εξομοιώσουν τη δράση και τα εγκλήματα του ναζισμού με τις δραστηριότητες και τις παραβιάσεις που διαπράχθηκαν στα σοσιαλιστικά καθεστώτα. Κανείς δεν θα μπορούσε να κλείσει τα μάτια του σε ό,τι έχει καταγράψει η ιστορία για το σοσιαλιστικό εγχείρημα σε αυτές τις χώρες. Αλλά το κυρίαρχο δεν ήταν οι παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αλλά η ηρωική προσπάθεια ολόκληρων λαών να κτίσουν κοινωνίες με λιγότερη ανισότητα και περισσότερη κοινωνική δικαιοσύνη. Πώς είναι δυνατόν να απαλειφθεί από τη συλλογική λαϊκή συνείδηση ότι αυτά τα καθεστώτα, ηγεσίες και λαοί βρέθηκαν απέναντι στο ναζισμό και είχαν εκατομμύρια θύματα. Στη χώρα μας μάλιστα εκείνη την εποχή το Αριστερό Κομμουνιστικό Κίνημα πρωτοστάτησε στην οργάνωση της αντίστασης ενάντια στο φασισμό και μετέπειτα δεκάδες χιλιάδες αγωνιστές το πάθος τους για τη δημοκρατία και την ελευθερία το πλήρωσαν με πολύχρονες φυλακίσεις και εξορίες. Είναι δύσκολο στη λαϊκή συνείδηση να εξισώσεις τον Στάλιν με τον Χίτλερ. Γιατί, όσα και να του καταμαρτυρεί η ιστορία του Στάλιν, του αναγνωρίζει συγχρόνως ότι ήταν ο ηγέτης εκείνος που ενέπνευσε έναν ολόκληρο λαό να αντισταθεί και να συντρίψει στα χαρακώματα το ναζισμό.