Ο "σαδιστής" πρωθυπουργός και το… sudoku

ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΣΥΝΤΑΚΤΗ Γράφει ο ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝΙΔΗΣ

"Πήγα σε μάγισσες σε χαρτορίχτρες". Πήγα και σε καφετζούδες, πλην όμως δεν έμαθα τίποτα παραπάνω απ' όσα ήδη γνωρίζετε κι εσείς για τον επικείμενο εδώ και πολύ, πάρα πολύ, καιρό ανασχηματισμό. Ρώτησα υπουργούς, υφυπουργούς, κομματικά στελέχη του κυβερνώντος κόμματος, αλλά δυστυχώς η υπόθεση παραμένει στις ομιχλώδεις προθέσεις του κ. Καραμανλή. "Αποκλειστικό προνόμιο του πρωθυπουργού", υποστήριξαν άπαντες. Ούτως εχόντων των πραγμάτων, ό,τι και να γράψει κανείς έχει τις ίδιες πιθανότητες να πέσει μέσα ή να διαψευστεί.

Την ίδια ώρα υπουργοί, υφυπουργοί και όσοι, δικαίως ή αδίκως, θεωρούν εαυτόν "υπουργοποιήσιμο" βρίσκονται στα πρόθυρα νευρικής κρίσης. Τσουρουφλίζονται καθημερινώς σε αναμμένα κάρβουνα, αφού δεν διαθέτουν το εκ Θεού (;) χάρισμα, όπως οι αναστενάρηδες. Βιώνουν την αγωνία του τερματοφύλακα πριν από το πέναλτι. Τους βλέπεις στις τηλεοράσεις και νομίζεις ότι μόλις έχουν υποβληθεί στο κινέζικο μαρτύριο της σταγόνας. Είναι μετά να μην τους κοιτάξεις με συμπάθεια; Στην κυριολεξία ζουν ένα δράμα, περιμένοντας, όχι βεβαίως τον Γκοντό, αλλά την ώρα του ανασχηματισμού.

Ο πρωθυπουργός, λένε, δεν λειτουργεί κάτω από την πίεση των μέσων μαζικής επικοινωνίας. Ορθόν. Ωστόσο, ευλόγως θα αναρωτηθείτε γιατί επέλεξε το ρόλο του σαδιστή, αγνοώντας τις επιπτώσεις που έχουν στην υγεία των κυβερνητικών και κομματικών στελεχών του οι συνεχείς αναβολές, από εβδομάδα σε εβδομάδα και από μέρα σε μέρα, του επικείμενου, ούτως ή άλλως, ανασχηματισμού;

Δύσκολη η απάντηση. Φαίνεται ότι υπάρχουν αρκετές δυσκολίες και το θέμα κάπου έχει κολλήσει. Στην Ντόρα; Θα σας γελάσω, και κάτι τέτοιο δεν είναι στις προθέσεις μου. Στον Μολυβιάτη; Αγνοώ και ψέματα δεν θέλω να σας γράψω, ούτε να σας πω. Ούτε, βεβαίως, μπορώ να μπω στο μυαλό του πρωθυπουργού, ως άλλος Τζον Μάλκοβιτς.

Η αναβλητικότητα (ή μήπως δυστοκία;) του κ. Καραμανλή δίνει εδώ και καιρό τροφή για διάφορες εξηγήσεις και το απαραίτητο υλικό στον Τύπο για τη συγγραφή πολλών και διαφορετικών σεναρίων. Εμένα, πάλι, μου θύμισε ένα από τα πλέον γνωστά βιβλία του Λένιν "Ένα βήμα εμπρός και δύο βήματα πίσω". Μόνο που εκείνο αναφερόταν στην, κατά τον μπολσεβίκο ηγέτη, τακτική της σοσιαλδημοκρατίας των αρχών του περασμένου αιώνα και όχι, βεβαίως, σε θέματα ανασχηματισμού. Φαίνεται λοιπόν πως ο κ. Καραμανλής, παρότι είναι ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης της κυβέρνησης και του κόμματός του, εμφανίζει μεγάλη αδυναμία να επιλύσει το πολιτικό σταυρόλεξο ή το πολιτικό sudoku του ανασχηματισμού, έχοντας απολέσει το επικοινωνιακό πλεονέκτημα.

Με όλα αυτά τα "μπρος-πίσω" να έχουν κουράσει τους πάντες, τίθεται ένα βασικό ερώτημα: ποιον ή ποιους απασχολεί ο επί θύραις ανασχηματισμός; Εύκολη και η απάντηση: μόνο τους αμέσως και εμμέσως εμπλεκόμενους. Δηλαδή, τους νυν υπουργούς και υφυπουργούς, κάποιους βουλευτές και κομματικά στελέχη. Επίσης, για ευνόητους λόγους, τους δημοσιογράφους, τις εφημερίδες και τα κανάλια. Άντε και μερικούς ράφτες (για ένα υπουργικό… κουστούμι), ανθοπώλες (για συγχαρητήριες γλάστρες και ανθοδέσμες), τις εταιρείες κινητής τηλεφωνίας (για συγχαρητήρια μηνύματα) και μερικούς καφετζήδες (για τον καφέ της παρηγοριάς των κομμένων και χαμένων της υπόθεσης).

Αυτούς και μόνο αυτούς απασχολεί, και κανέναν άλλον.