Εφημερίδα "Μακεδονία"
Με όχημα διαφυγής το σύνταγμα
Λίγα λεπτά πριν από τα μεσάνυχτα της Πέμπτης 22 Δεκεμβρίου 2005, ο πρωθυπουργός, κλείνοντας την πενθήμερη συζήτηση επί του προϋπολογισμού, προανήγγειλε την ανάληψη κυβερνητικής πρωτοβουλίας για την αναθεώρηση του συντάγματος. Ήξερε τι έκανε ο Κώστας Καραμανλής. Επί μήνες αναζητούσε σανίδα σωτηρίας, ευρισκόμενος στο μέσο μιας δύσκολης άμα και ζοφερής πραγματικότητας. Από τη μία τα τεράστια οικονομικά προβλήματα, η φτώχεια που ταλανίζει το 20% των Ελλήνων, τα απανωτά "χαστούκια" από την Κομισιόν (απογραφή, βασικός μέτοχος, δημόσια ελλείμματα, πληθωρισμός) και από την άλλη τα εσωκομματικά και ενδοκυβερνητικά προβλήματα με τη "βροχή" των παραιτήσεων (καρατομήσεων, αποπομπών κτλ.) κυβερνητικών στελεχών και αξιωματούχων, λόγω εμπλοκής τους σε θέματα διαπλοκής ή μη χρηστής (σεμνής και ταπεινής) διοίκησης.
Τα γνώριζε όλα αυτά ο πρωθυπουργός, έβλεπε και τη δυσαρέσκεια των πολιτών να αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο και να αποτυπώνεται σ' όλες τις εντός του 2005 δημοσκοπήσεις και, τελικώς, κατέφυγε σε ένα επικοινωνιακό πυροτέχνημα. Στην αναθεώρηση του συντάγματος. Και αν τότε το τοπίο, σε σχέση με τις πραγματικές προθέσεις του κ. Καραμανλή, ήταν ασαφές και αδιευκρίνιστο, παρέμεινε θολό και μετά τις προχθεσινές εξαγγελίες του προς τα μέλη της κοινοβουλευτικής ομάδας του κόμματός του.
Ομοίως θολό είναι και το τι ακριβώς επιδιώκει το ΠΑΣΟΚ, το οποίο κατά την έναρξη μίας κορυφαίας πολιτικής διαδικασίας, όπως είναι η αναθεώρηση του συντάγματος, εμφανίστηκε με τη γνωστή πολυγλωσσία των στελεχών του, δημιουργώντας σύγχυση στο εσωτερικό του κόμματος αλλά και στους πολίτες. Βεβαίως και είναι σοβαρή υπόθεση, θεσμική και πολιτική, η αναθεώρηση του συντάγματος. Το ερώτημα, όμως, είναι προς ποια κατεύθυνση θα κινηθεί. Θα υπάρξει ριζική μεταρρύθμιση του πολιτικού μας συστήματος και διεύρυνση της λειτουργίας του με νέους θεσμούς για την ενίσχυση της δημοκρατίας; Θα προωθηθούν μεταρρυθμίσεις υπέρ της αποκέντρωσης, της περιφερειακής συγκρότησης και της ανάπτυξης σε νέα πεδία κοινωνικής δραστηριότητας; Θα τολμήσουν τον πλήρη διαχωρισμό πολιτείας και εκκλησίας; Θα διευρύνουν το κοινωνικό κράτος; Θα εγγυηθούν ένα ελάχιστο εισόδημα και πέραν αυτού το δικαίωμα για αξιοπρεπή διαβίωση και κοινωνική ασφάλιση; Θα διασφαλίσουν την προστασία της ιδιωτικής ζωής του ατόμου από τη χρήση ηλεκτρονικών μέσων; Θα διευρύνουν τα ατομικά δικαιώματα και τις κοινωνικές ελευθερίες;
Οι νεφελώδεις προτάσεις του κ. Καραμανλή δεν προβλέπουν τίποτα από τα ως άνω. Επιπροσθέτως, η έλλειψη ειλικρινούς διαλόγου μεταξύ των κομμάτων δεν αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας για μια γενναία, τολμηρή αναθεώρηση, με στόχο τη διεύρυνση της δημοκρατίας στη χώρα μας. Το 2001, παρότι η μεγάλη πλειονότητα των πολιτών και οι παραγωγικές και κοινωνικές ανάγκες της χώρας απαιτούσαν τολμηρότερα βήματα, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ απέφυγαν ευρύτερες ριζοσπαστικές αλλαγές, που θα οδηγούσαν εκτός των άλλων στη δραστικότερη έκφραση των νέων κοινωνικών ρευμάτων μέσα στους πολιτικούς θεσμούς, στον αμεσότερο και αποτελεσματικότερο έλεγχο της πολιτικής, οικονομικής και διοικητικής εξουσίας από τους πολίτες.
Ο κ. Καραμανλής επιδιώκει τώρα, με άκομψο τρόπο, απόδραση από τη σκληρή πραγματικότητα και αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης, χρησιμοποιώντας προς τούτο το ίδιο το σύνταγμα. Το αν θα το καταφέρει, επαφίεται στον… πατριωτισμό των κομμάτων της αντιπολιτεύσεως, στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο και, κυρίως, στους πολίτες, ιδιαιτέρως σ' όλους εκείνους που θίγονται εδώ και χρόνια από τις πολιτικές μονόπλευρης λιτότητας των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.
