Είμαστε όλοι ένοχοι

γράφει ο ΑΛΕΞΗΣ Ν. ΔΕΡΜΕΝΤΖΟΓΛΟΥ

Ο αποδιοπομπαίος τράγος υπήρξε ανέκαθεν ένα φαινόμενο γνωστό στην ελληνική κοινωνία. Κι αν τον δούμε θεωρητικά, αποτελεί ένα σημείο τομής και εκτόνωσης, αποσυμπίεσης νοσηρών φαινομένων που πρέπει να βρουν μια διέξοδο. Κάποιος στην επιφάνεια πρέπει να φταίει, να αναζητηθεί και να ονομασθεί ένας ένοχος, για να αθωωθεί τελικά το βάθος κι έτσι να αποκρύβει για μια ακόμη φορά ένα πρόβλημα χωρίς λύση, μια κατάσταση ντροπής, μια μόνιμη ιστορία στρέβλωσης. Η επιμέρους περίπτωση είναι και πάλι γνωστή. Αφορά την εντονότατη αντίδραση που προήλθε από τον Εύοσμο σχετικά με τη δημιουργία ειδικού ξενώνα αποϊδρυματοποιημένων ατόμων. Είναι μια γνωστή μεθοδολογία που ακολουθεί τα ειδικά κέντρα της μεθαδόνης και τις ανάλογες αντιδράσεις που έγιναν και για εκείνα.

Και τι είναι στην περίπτωση αυτή η αποϊδρυματοποίηση; Μια νέα σχετικά επιστημονική τεχνική αλλά και οικονομική διέξοδος.

Οι ειδικοί έχουν καταλήξει πως οι χρόνιες νοσηλείες οδηγούν συνανθρώπους σε ιδρυματισμό και ακύρωση, πέραν του ότι αυξάνουν και το συνεχιζόμενο κόστος νοσηλείας.

Παράλληλα είναι γνωστό πως η ουσιαστική θεραπεία (αυτό που λέμε άσκηση με πραγματικά πυρά) μόνον μέσα στην κοινωνία μπορεί να γίνει, για να επακολουθήσει ταυτόχρονα η επανένταξη. Αυτό που δημιούργησε το πρόβλημα της συναισθηματικής αλλεργίας και την ας πούμε ψυχική νόσο, δηλαδή η κοινωνία, είναι ο ίδιος τόπος όπου θα επιχειρηθεί η ουσιαστική "θεραπεία".

Για να το θέσω απλά. Να αντέξεις στο περιβάλλον που ήδη σε "λάβωσε". Αυτή είναι η λογική, η τεχνική, η επιστημονική, η ανθρώπινη λύση, η γνώση. Προς απόδειξη, αν μεταβείτε μια βόλτα στο ειδικό κέντρο που υπάρχει στη Διαγώνιο, θα διαπιστώσετε ευταξία, καλή συμπεριφορά, "τάξη και ασφάλεια" που θα συμπέραναν οι έχοντες συντηρητική σκέψη.

Όλοι οι κίνδυνοι βρίσκονται στη φαντασία, στις υποθέσεις, στην τρομολαγνεία των τηλεοπτικών εικόνων. Οι τοπικές κοινωνίες, που είναι άκρως σεβαστές, για μεγάλο μέρος των αποφάσεών τους δεν μπορούν τελικά να επιλέγουν και εκείνες που ξεφεύγουν από το στενό χώρο και αποτελούν μοντέλα που πολλαπλά τις ξεπερνούν.

Από την άλλη μεριά είναι παράλογο να τις αξιοποιούμε ως άλλοθι και, για να θυμίσω την αρχή του σημειώματος, ως αποδιοπομπαίους τράγους.

Δεν είναι σωστό αυτό το σενάριο, φταίει η τάδε περιοχή ή ο τάδε δήμαρχος ή νομάρχης ή όποια μορφής εξουσία.

Η αλήθεια είναι πιο τραγική, διάχυτη και σε μετάσταση και ας τη θυμίσουμε για μια ακόμη φορά. Και σύμφωνα με στατιστικές, οι σύγχρονοι Έλληνες εμφανίζουν επίφοβα συμπτώματα ρατσισμού, φοβιών, υπερσυντηρητισμού και άλλα ανάλογα, όπως την έλλειψη σαφών θέσεων. Για να το πω απλά. Για το ότι δεν γίνεται ο ξενώνας στον Εύοσμο συνολικά οι ένοχοι αυτής της πράξης είμαστε όλοι.