Match point

ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΣΥΝΤΑΚΤΗ Γράφει ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΤΣΑΝΤΩΝΗΣ

Ο τίτλος σήμερα μόνο φαινομενικά είναι δανεικός από το τένις. Η συγκλονιστική πορεία στο αυστραλιανό όπεν του πιο θεαματικού παίκτη του παγκόσμιου τένις, του Μάρκου Παγδατή, ενέπνευσε μεν ακόμη ένα εθνικό ντελίριο και τις αναπόφευκτες αμετροέπειες περί "ελληνικής ψυχής", αλλά όχι ένα σημείωμα που αφορά την ελληνική οικονομία. Το δάνειο είναι από τον κινηματογράφο και συγκεκριμένα από τη μεγάλη ταινία του Γούντι Άλεν με αυτόν τον τίτλο, που ανάμεσα στα άλλα πραγματεύεται την επιρροή του τυχαίου συμβάντος στις ζωές των ανθρώπων: Ακριβώς όπως μια μπαλιά του τένις που βρίσκει στο φιλέ είναι θέμα τύχης κατά την προσγείωση, εάν θα προσμετρηθεί υπέρ του ενός ή του άλλου παίκτη, έτσι και στη ζωή πολλά εξαρτώνται από το απρόβλεπτο, από τα καπρίτσια της τύχης.

Τι σχέση έχει με τα προηγούμενα η ελληνική οικονομία; Κανονικά καμία. Αλλά πόσο "κανονικά" είναι πια τα πράγματα στον τόπο μας; Είναι "φυσιολογικό" να επαφίεται η κατασκευή κτιρίου που θα στεγάσει τις διάσπαρτες υπηρεσίες του υπ. Οικονομικών στο κατά πόσον (και πότε) θα συμπράξει ο ιδιωτικός τομέας με το δημόσιο; Και αυτό μάλιστα μέσα σε μία γενικότερη πολιτική, όπως αναφέρει το οικονομικό ρεπορτάζ, να εκμηδενιστεί το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων όσον αφορά το εθνικό σκέλος; Η κατασκευή σχολείων, οδικού δικτύου στην περιφέρεια, δημόσιων κτιρίων κοινωνικής χρήσης οδηγείται είτε σε ένα πολυδαίδαλο σύστημα είτε σε διαρκή παράκαμψη. Κανονικά αυτό είναι εξωπραγματικό για μία χώρα που θέλει να συγκλίνει με τις χώρες της Ε.Ε. και χωλαίνει ακριβώς σε κάτι τέτοιους τομείς όπως οι προαναφερθέντες…

Είναι "νορμάλ" ο τουρισμός, η βαριά βιομηχανία της χώρας (άλλη δεν υπάρχει), να εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την υποχρεωτική φυγή τουριστών από την Τουρκία λόγω βομβών ή ιών ή άλλων απρόβλεπτων και τυχαίων γεγονότων;

Οι πλέον αξιόπιστοι Έλληνες επιχειρηματίες του χώρου τονίζουν πως εκτός από τη διαρκή βελτίωση των προσφερόμενων υπηρεσιών από αυτούς χρειάζεται και το κράτος ως συνδιαμορφωτής του τελικού τουριστικού προϊόντος να αναλάβει τις ευθύνες του. Μπορεί αυτό ποτέ να συμβεί με δημόσιες επενδύσεις ανύπαρκτες ή καχεκτικές; Είναι "κανονικό" να μιλούν σελίδες του οικονομικού ρεπορτάζ για αλλαγή της στάσης της γραφειοκρατίας της Ε.Ε. έναντι της χώρας μας (που λέγεται ότι μας αντιπαθεί σφόδρα λόγω της περιπέτειας της απογραφής), μόνο και μόνο επειδή η τελευταία έκθεση των Ευρωπαίων επιτηρητών δεν μας απειλεί με κυρώσεις;

Είναι "φυσιολογική" συμπεριφορά ευρωπαϊκής χώρας όλο αυτό το απίθανο μπλέξιμο με την κακοκαιρία της περασμένης εβδομάδας; Πώς θα κερδηθεί ο αγώνας να γίνουμε ανεπτυγμένο κράτος (και κοινωνία), όταν η παραμικρή αβλεψία ή απρονοησία μετατρέπεται σε match point εις βάρος μας;