Του ΠΑΡΑΣΚΕΥΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ

Τραγωδία με ρώσικη ρουλέτα

Το ότι δύο αστυνομικοί υπέπεσαν σε παραλείψεις και αφοπλίστηκαν δεν σημαίνει ότι στο σύνολό της η αστυνομία είναι μπάχαλο

Περισσότερο από μία εβδομάδα μονοπωλεί τη δημοσιότητα αλλά και το ενδιαφέρον της πλειοψηφίας των πολιτών η τραγική υπόθεση της δολοφονίας των δύο αστυνομικών. Ένα δράμα, με τελευταία πράξη και επίλογο την αυτοκτονία του ίδιου του δολοφόνου, ο οποίος, πιστός στην παράδοση της ρώσικης ρουλέτας, κράτησε την τελευταία σφαίρα για τον εαυτό του.

Το θέμα ήταν σοβαρό σε όλη την τραγικότητά του και δικαιολογημένα δεν μπορούσε παρά να απασχολήσει την κοινή γνώμη. Αλλά η επισκίαση όλων των άλλων γεγονότων και ειδήσεων, το μονοδιάστατο και το μοναδικό της υπόθεσης οφείλεται σε εξωγενείς παράγοντες. Αντιλαμβάνεστε ότι υπαινίσσομαι τη δύναμη της τηλεοπτικής εικόνας. Δεν αναφέρομαι στο τηλεοπτικό ρεπορτάζ που υπηρετεί την ανάγκη της ενημέρωσης και την απαίτηση του πολίτη να πάρει τις αναγκαίες πληροφορίες. Μιλάω για τη δύναμη που αποκτάει η τηλεοπτική εικόνα όταν ορισμένοι αποφασίζουν να μετατρέψουν την είδηση σε εμπορευματοποιημένη τηλεοπτική παραγωγή. Τότε το παραγόμενο προϊόν δεν εξυπηρετεί τις ανάγκες του απαιτητικού πολίτη που αποζητά την ενημέρωση, αλλά πλέον έχουμε ένα τηλεοπτικό προϊόν που απευθύνεται στη χειραγωγημένη μάζα, η οποία παρακολουθεί την εξέλιξη των γεγονότων με αναλογίες τηλεοπτικού σίριαλ. Το υλικό είναι εκρηκτικό. Υπάρχει το αρχικό σενάριο με την ανάλογη πλοκή, αλλά η αβεβαιότητα και το απρόβλεπτο ανεβάζουν την αδρεναλίνη. Διακρίνουμε πρωταγωνιστές και κομπάρσους.

Οι πολίτες, ως απλοί θεατές, ταυτίζονται με το δράμα των οικογενειών που έχασαν τα αγαπημένα τους πρόσωπα, κάποιοι άλλοι, πιο κοντά στη λογική του αστυνομικού ρεπόρτερ, κάνουν τις δικές τους εικασίες και τα δικά τους σενάρια. Και ξαφνικά, χωρίς να το συνειδητοποιήσουμε, το άφθονο ζωντανό τηλεοπτικό υλικό που υποτίθεται μας φέρνει πιο κοντά στην πραγματικότητα στην ουσία μας απομακρύνει, αφού σχεδόν χάνονται τα ευδιάκριτα όρια ανάμεσα στο συγκεκριμένο γεγονός και στη χολιγουντιανή κινηματογραφική παραγωγή.

Ακριβώς την ώρα που εξελίσσονται αυτά τα δραματικά γεγονότα, αποσιωπούνται ή επισκιάζονται ειδήσεις κοινωνικού, οικονομικού ή πολιτικού περιεχομένου, που σαφώς μας αφορούν και επηρεάζουν καθοριστικά τη ζωή και την καθημερινότητά μας. Βεβαίως και δεν υιοθετώ την ακραία υπόθεση που υποστηρίζει ότι όλη αυτή η τηλεοπτική υπερβολή οφείλεται σε κυβερνητικό δάκτυλο, για να αποσιωπηθούν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι πολίτες και η χώρα μας. Σαφώς η συγκεκριμένη υπόθεση έχει και την πολιτική της διάσταση, αλλά ειλικρινά δεν νομίζω πως οφείλουμε να ερμηνεύουμε τα πάντα με πολιτικούς όρους. Το γεγονός ότι δύο άτυχοι αστυνομικοί υπέπεσαν σε παραλείψεις και αφοπλίστηκαν από τον Ρώσο δεν σημαίνει ακαριαία ότι στο σύνολό της η αστυνομία είναι μπάχαλο. Πολύ περισσότερο δεν αντιλαμβάνομαι τη σκοπιμότητα ορισμένων πολιτικών αναλυτών που αξιοποιούν το γεγονός για να επιτεθούν λαύροι στους συνδικαλιστές και στο συνδικαλισμό που αναπτύσσεται τα τελευταία χρόνια στα σώματα ασφαλείας. Αν είχα να επιλέξω ανάμεσα σε μια δημοκρατική αστυνομία με αβλεψίες και παραλείψεις και στο τέλειο FBI ή τη Σκότλαντ Γιαρντ, που πολλές φορές δολοφονούν αθώους πολίτες, θα προτιμούσα την πρώτη.