Εφημερίδα "Μακεδονία"

Αναζήτηση

Βρες
Εμφάνιση

Ως την "κορωνίδα των μεταρρυθμίσεων" προβάλλει η κυβέρνηση τη συνταγματική αναθεώρηση. Πραγματικά, η τροποποίηση του καταστατικού χάρτη της χώρας συνιστά κορυφαίο πολιτειακό γεγονός, καθώς οι συνταγματικές διατάξεις και η εφαρμογή τους καθορίζουν τη Δημοκρατία στην ουσία της. Αυτός είναι και ο λόγος που κάποιοι συνταγματολόγοι εύλογα αντιδρούν, θεωρώντας ότι οι απανωτές αναθεωρήσεις μειώνουν τη θεσμική ισχύ των συνταγματικών ρυθμίσεων. Εύλογη είναι και η στάση εκείνων που θεωρούν ότι η ισχύς του συντάγματος μειώνεται όταν η αναθεώρηση γίνεται μακράν του κοινωνικού συμφέροντος. Όταν, δηλαδή, προσανατολισμός των αναθεωρητών δεν είναι οι ανάγκες της κοινωνίας όπως αυτές τροποποιούνται στο πέρασμα των χρόνων, αλλά πολιτικές ή άλλες σκοπιμότητες. Αυτή η πλευρά είναι που δηλώνει σήμερα την ανάγκη τροποποίησης του συντάγματος, επικαλούμενη "αποτυχίες" της προηγούμενης διαδικασίας (στην Ελλάδα, δηλαδή, που όλα συμβαίνουν γρήγορα, σε αρμονία με τον "τηλεοπτικό χρόνο", φτάσαμε στο σημείο να συζητάμε διαρκώς για το… σύνταγμα, το οποίο θα έπρεπε να είναι η ακλόνητη σταθερά ανάπτυξης της χώρας).

Αναμφισβήτητα και δικαιολογημένα μια αναθεωρητική διαδικασία σαφώς και έχει πολιτικό χαρακτήρα, ωστόσο σε καμία περίπτωση δεν θα έπρεπε να γίνεται αντικείμενο κομματικής αντιπαράθεσης. Οι διαφαινόμενες τάσεις "εκμετάλλευσης" -ιδίως στα κόμματα της αντιπολίτευσης- είναι a priori καταδικαστέες από την ελληνική κοινωνία. Μια κοινωνία, η οποία -τολμώντας μια δημοσιογραφική μεταφορά του κοινού αισθήματος- ελάχιστα ενδιαφέρεται για την αναθεώρηση, όπως αυτή τίθεται. Λογικό, αν σκεφτεί κανείς ότι η εργασιακή ανασφάλεια διαρκώς αυξάνεται, τα εργασιακά δικαιώματα συνεχώς συρρικνώνονται (βλέπε σπάσιμο πενθημέρου από τραπεζικό οργανισμό), μισθολογικά παραμένουμε ουραγοί της Ευρώπης, η αξιοπιστία του κρατικού μηχανισμού βαίνει μειούμενη (ο πανικός που προκαλεί στην κατανάλωση η γρίπη των πτηνών είναι ενδεικτικός της εμπιστοσύνης των πολιτών προς τους μηχανισμούς ελέγχου). Με μία κουβέντα, ο πολίτης νοιάζεται να 'χει δουλειά, παρά να του κατοχυρώσουν συνταγματικά το δικαίωμα για εργασία με την ανεργία να "καλπάζει".

Ας ελπίσουμε ότι η συζήτηση που ξεκίνησε θα τολμήσει να θίξει εκείνα τα ασυμβίβαστα και να συνταιριάξει εκείνα τα συμβατά που θα κατοχυρώνουν τους πολίτες και όχι τους πολιτικούς.